Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' laaft
Ze smikkelen beestachtig. De gepeperde prijs van 'Lapin Napoleon', zal hen een worst wezen.
"Risico van het onverwachte, met of zonder bon. Dat maakt 'ontwikkelen' de moeite waard," komt haar tafelheer op vanmiddag terug. Hij merkte dat ze last had van gewetensbezwaren en had de vinger op de zere plek gelegd. Nu laat hij zich het botermalse wild smaken alsof ze er zelf op hebben gejaagd. Prominent pittige saus loopt langs hun kin om beschaafd afgedept te verdwijnen in het grof-linnen servet. Het is te proeven: meegegaarde groenten uit onbespoten tuin. Het dessert is klasse: aardbeien in volvette niet doodgeslagen vanilleslagroom. Het laagje ingedikte kweeperenmoes -op het menu heeft het een moeilijke naam- is vurrrukkellukke vuurwerk op de tong, een ontploffende smaaksensatie. Ondanks het verontrustend roerige begin gaat vandaag uiteindelijk genoegzaam warm onder in de laag onbezonnen dromerige zon...
Na de lachstuip bij Dieppe stuurde Eus een uur in verwoede stille zwijgzaamheid. Al had Paul dat gewild, de onversneden spanning was niet te negeren. Ze taalde niet eens naar een sigaret. Bij wijze van proef stak hij er een aan, maar zelfs daarop reageerde ze niet. Dat gaf de gealarmeerde doorslag.
"Trek jij je soms bang terug, Euze-treus?" had hij met een kwinkslag geprobeerd, maar ze bleef afstandelijk, gromde nors onzijdig en vroeg om een sjaffie. Toen glimlachte ze onzeker.
"Het plan is om gebruik te maken van andermans hersenspinsels, voordeel te hebben van hun voorbarigheden," argumenteerde hij. Hoewel het moeite kostte, moest Eugenie hem gelijk geven.
"Ik weet het. Ik HOEF niets meer met IN-TE-GRI-TEIT. Dat heeft NOOIT iets moois opgeleverd. Ik MOET nu NIET zeuren over die machtswellustige Le Grand. Ik KAN niet meer op oude normen drijven, MAAR…"
Hier zat hij al een uur op te wachten. Kortaf, bijna boos, viel hij haar in de reden.
"Wie zegt er constant "ja-maar is zoiets als nee?"
Ze zweeg. Schuldbewust. Terecht op haar vingers getikt. Alsof alles daarvan afhing zoog ze, verzonken in ingewikkelde gedachteconstructies, verbeten aan de sigaret. Op de automatische piloot stond de snelheidsmeter minutenlang op 145. Hij zuchtte. Een bekeuring konden ze er nu niet bij gebruiken.
"Kan de auto het helpen dat jij ergens mee worstelt?" had hij gevraagd. Ze deed verbaasd. Wat nu weer? Onmiddellijk nam ze gas terug toen ze zijn gebaar begreep.
"Je hebt gelijk, Paul. Ik moet leren dat manipuleren en de misvatting die wij oproepen, ons voordelige windeieren legt, haha." Opgelucht haalde hij adem toen ze beloofde iets aan haar twijfels te doen. Een bank in Rouen versnipperde hun zorgen. Het besmette zwijggeld, vijfhonderdbiljet, veranderde spoorslags in een pakje onbezwaarde flappen, handzaamheid waarvan ze beiden de helft wegstopten.
Later, op de kamer, werd duidelijk dat zij niet de enige was die er omheen draaide. Ze discussieerden nogmaals: Waarom kijken wij weg van het resultaat? Die Medoc is méér dan de moeite waard, maar we pruttelen om de hete brij. Hoe komt het dat wij ons schuldig voelen over chantagepraktijken van een ander?
"Achterlijk. Als succes ons zo op de zenuwen werkt doen we iets niet goed, Paul. Is genieten pas geoorloofd als het met pijn en moeite gepaard gaat?" Met kloppend hart openden ze de fles, het gekruide brood ontsloot de rest van hun onrustig treiterende gedachten.
"We reageren niet op wat zij doen, moeten erop vertrouwen dat we de gevolgen aankunnen."
"Inderdaad. En toch krijg ik er soms de zenuwen van. Jij niet?"
"Jawel, maar... trap niet in de zichzelf vervullende droom: men krijgt altijd waar men bang voor is."
"Er voelt IETS niet goed. Moeten we onze intuďtie óók aan de wilgen hangen?"
"Nee, dáár moeten we juist alert op blijven om te gebruiken in het spel."
Alsof hij niet alléén haar wilde overtuigen was hij, voor zijn doen, uitzonderlijk breedsprakig geworden.
"Het is nu nieuw, spannend. Omdat we nergens thuis horen. We willen ons iets onbekends eigen maken want de oude bijbelteksten hebben ons geen liefde gebracht. De mensen waar wij van houden laten zich niets aan ons gelegen liggen. Pijnlijk, oneerlijk. Jouw idealen en mijn illusies zijn achterhaald! Men krijgt NIET wat men geeft. Nieuwe bezems vegen schoon en roepen onzekerheid op, maar het bewijs ligt keihard op tafel, Eus. Alleen gewetenloos volk reageert, heeft aandacht voor ons en NIET omdat we zo aardig zijn! Nee, uit angst voor hun hachie. Wij zitten in hun vaarwater. Dit is hun wereld, die met andere codes werkt. Wat we vroeger gewend waren is hier onbruikbaar," besloot hij zijn analyse. Hij had gelijk. Ze wilden ontdekken hoe het voelt om zonder moraal te leven. Kennen alle scheve schaatsrijders dergelijke schuldgevoelens? Vast niet. De last gleed van hen af toen ze opnieuw besloten om door te zetten al werden ze aangevreten door enge spinsels die inherent bleken aan dit onderzoek.
De olijke herbergier brengt een romige mok koffie met fikse praline.
"Ja, dáárom zijn we hieraan begonnen. Om een andere waarheid te vinden," zucht Eugenie tevreden.
"We blijven hier een paar dagen, Eus. Wachten op wat de tegenpartij uitdoktert. Verblijf is gratis en vanaf heden laten we AIHkleding in de koffer." Zij grinnikt, dat woord kraakt van ondeugend gelinkte bijsmaak.
"Ja ja, het zal wel, in de koffer, die knul… ouwe snoeper…" Paul lacht en bloost zowaar iets.
"Laten we hen de kans geven te denken dat we opgehouden zijn met controleren. Morgen nemen we een dagje vrij en het toeristentreintje dat beneden aan het plein staat," stelt hij schijnheilig voor.
"Goed idee. Met die pumps over dit plaveisel strompelen, lijkt me trouwens ook onnodig martelen. Wie gaat ermee? We doen dokterandes P, hobbelen door de steile straten met al het voetvolk mee. Lekker truttig en we kijken daar vooral oliedom bij. En jij, liefste op maat van mij, nu even zonder dollen. Of nee, met dollen eigenlijk. Wat doen we als één van ons zich wil laven aan een lekker lijf?"
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Voor gewetenlozen is het een fluitje van een cent om tegen hun geweten in te leven... :-p
Dora: Maar daar gaat het nou juist om... Ze moeten het nog leren, dank je - mephistopheles
Ik denk dat het wel meevalt om tegen je geweten in te leven, je moet gewoon de techniek van het herkneden onder de knie hebben.
Dora: Jaha, dat proberen zij te leren... Daar hebben ze bewust voor gekozen, lijkt het... Dank je wel - bessy
hoe moeilijk het is om tegen je geweten in te leven.
gaan E&P het leren, ik ben benieuwd laat ze eerst maar een dag lekker luieren die twee
tot morgen
lekkere kweeperengelei!!!!!!
bessy
Dora: Jaha, wat een verrassing, die kweeperengelei!!!!!!
Ik ben de naam ervan vergeten, maar het klonk zo spannend. Weet jij die?
Dank je Beske, smakelijke feed. - Wee
Herkenning!
Dora: Dank je wel, Wee.
(Morgen je even schrap zetten, want oeff.. )
|
