|
< terug
Maandag 24 oktober 2011
Bloedneusperiode. Door de wolf komt de man.
Neen, door de duivel, zegt de vrouw. Een wolf moet je eerst strelen vooraleer hij op je buik komt liggen. Nooit ontgoocheld door een ontwrichting, zegt ze tenslotte. Lang geleden heb ik haar hondsachtig in een onweer geroken. Altijd alleen in de bliksem geslapen.
Het is een paradox: met een blij gemoed een verwelkte zomer zien. Doet me ineens denken aan mijn jeugd, toen mijn vader in een donkere herfstochtend mij wakker maakte. Kijk, ik heb een mol gepakt. Het dier lag met weinige bloeddruppels in zijn hand. Rond vier uur 's nachts was hij, jong, met een spade in tegenwind wachtend op het juiste moment gaan staan.
Later, toen ik zijn leeftijd had, slachtte ik zonder gevoel, op een steen ook dieren in een heimelijke dood. Nu schaam ik mij hiervoor.
"Toen waren het andere tijden" is geen excuus, maar ik begrijp onze pa van toen. De molshopen maakten onze groenten kapot en we hadden het niet breed. We leefden nogal wild rond een smeulend vuur. Mijn dromen gingen van maan naar dag.
Waarom ik dit flitselings schreef weet ik niet. Het was onderweg en kwam gewoon uit een deel van mijn hersenschors.
feedback van andere lezers- Wee
'Mijn dromen gingen van maan naar dag.' Móói.
En nu, nu je ouder bent?
Soms móet je iets schrijven, en is er geen waarom.
warket: Eens dichter bij de zestig groeit het besef dat het allemaal niet zolang meer zal duren.
|
