Volg ons op facebook
|
< terug
Zoals het klokje tikt 5
Als ze weer eens op of tegen iets aan duwden dan hoorde je een onderdrukt,
"Verdomme, hier staat ook alles op en door elkaar, ik heb nog nooit van mijn hele leven zo een ravage bijeen gezien, en dat durft men ook nog winkel noemen"
Bij wijlen moesten ze iets van een vernielende val redden waarbij hun handen zo bevuild raakten en niet wisten hoe dat ze deze konden zuiveren. Telkens als Lisbeth iets in de handen nam en het met kennersogen bekeek moest ze nadat ze het terugzette een soort sputterend taalgebruik aanhoren dat niemand verstond.
"Ik geloof echt dat ze deze spullen zo dooreen hebben gezet zodat als er iets stuk gaat, zo aan een extra verdienste komen".
De oude man hoorde hoe dat ze aan het overleggen waren en bij sommige spulletjes zich afvroegen of het wel dan niet antiek was, en of het wel dan niet bij hun interieur paste. Doordat nergens prijzen op vermeld waren, moesten ze telkens weer naar voren lopen om het artikel aan de man te tonen en tevens naar de prijs te vragen. Na een tiental minuten of iets meer rondgeneusd te hebben, vonden ze uiteindelijk iets dat hen beiden wel aanstond. Van onder een stoffige deken die onder een tafel lag, haalden Lisbeth een op het eerste zicht mooie oude pendule. Ze liep met haar vondst naar de toonbank waar het beperkte gloeilampenlicht meer vat kreeg op dit antieke stukje.
"Dat is nu net dat waarna ik al zo lang naar op zoek ben," zei Lisbeth beslist.
"Dat is wat ik al die tijd al in mijn gedachten had. Moet je toch eens zien schat, hoe mooi dit is uitgewerkt, en kijk eens, terwijl ze het uurwerk van alle kanten monsterde, het is ook nog eens gedateerd en van een handschrift voorzien."
Franck die de opwinding van zijn vrouw wel begreep maar haar enthousiasme niet deelde, duwde haar weer terug naar de plek waar ze deze pendule onder de tafel vond, en siste bijna onhoorbaar:
"Zeg, kun je nog harder van stapel lopen, die man wacht toch enkel op klanten die hun hart op de tong dragen. Zie je dan niet dat ze mensen zo als jij graag zien komen. Zulke klanten kunnen ze toch gemakkelijk plukken,ja zelfs helemaal plunderen, dat begrijp je toch ook, is 't niet?
Franck zette de klok op de totaal versleten en bestofte toonbank en vroeg zo langs zijn neus weg naar haar prijs. Waarop de oude man hen al hoofdschuddend vroeg;
"Waar hebben jullie deze klok in godsnaam gevonden, ik wist niet eens dat ik zoiets bezat".
Franck vertelde hem waar ze dat stuk vonden en er bijna een stoflong aan overhielden.
"Waar zegt u"?
"Ja, - daar onder die tafel daar achter die oude piano, - ze lag in een bruine deken gewikkeld, ik had ze bijna overzien, en het was mijn vrouw die haar daar onderuit haalde. Het is dank zij haar nieuwsgierigheid dat we dit stukje onbenul daar vonden".
"Oh ! Maar dit is geen stukje onbenul, meneer, dit is werkelijk een prachtstuk, ik wist zelf niet dat ik dit nog in mijn bezit had.
"Je bemerkte dat de handelaar het echtpaar naar hun eventuele zakentalent doorvorste. De verkoop ging dan ook niet van een leien dakje, want deze man wist precies welk vlees hij in de kuip had, en ook hoe hij deze mensen bewerken moest omdat zij, koste het wat kost dit stuk mee wilden nemen. De oude verkoper stond halfweg naast de hoge winkeltoog op een planken verhoog waardoor Franck deze kleine gestalte beter kon zien. Naast de handelaar lagen allerhande spulletjes waar nooit een koper meer op af kwam, ze waren nog te slecht om naar een rommelmarkt te brengen. Maar hij hield ze bij. --Een gek en raar ventje, dacht Franck, terwijl hij hem monsterde.
Het blauw verschoten soort broek dat de man droeg werd met een oud en vuil touw om het midden op z'n plaats gehouden. Aan zijn voeten droeg hij een soort sandalen die Franck nooit eerder zag. De donkere trui waarschijnlijk afkomstig van een zeevaarder, had al veel motten op bezoek gehad maar die nog enkele reserves overgelaten hadden voor het eventuele nageslacht. Het contrast in kleding met dat van zijn bezoekers kon dan ook niet groter zijn.
Lisbeth droeg nu het een droge dag was, een pastelroze pantalon met daaronder dito kleurige schoenen met hoge hakken. Deze laatste vervloekte ze als ze er aan dacht dat ze weer tot het einde van deze straat daarmee moest lopen. Het kunstzinnig uitgewerkte jasje van zwart leder met fel gekleurde papegaai koppen had ze niet in de auto achtergelaten en vormde een wonderbaarlijke combinatie die menigeen van nijd liet smachten. Franck zelf droeg zoals altijd een bruine corduroy broek met Oxblood bruine schoenen. Daarboven een lichtbeige colbert met ellebooglappen en een geruite pet die zijn hoofd sierde.
De winkelier smaakte geld bij het betrachten van deze rijke klanten, hij wreef al verheugend in zijn handen, en zijn ogen werden steeds groter toen hij de grote lederen portefeuille tevoorschijn zag komen. Hij proefde weelde, veel geld maar had zich toch vergist in de volhardendheid die Franck hier aan de dag legde. Eerst na een lange onderhandelingstijd en verschillende pogingen om zonder artefact naar buiten te gaan, kwamen ze toch een prijs overeen, die met een handslag bekrachtigd werd. Het was Franck opgevallen dat deze slimme vos voor hem, hen toch over de toog had willen trekken, maar bemerkte tegelijkertijd ook, dat zijn vrouw dit uurwerk absoluut wilde hebben. De verkoper legde hen uit dat juist dit stuk een hoge waarde veronderstelde, juist omdat het gesigneerd was, en van een datum voorzien. Legde hen ook uit hoe zo een procedé in zijn werk ging, en waar ze in het vervolg zeker op moesten letten.
feedback van andere lezers- warket
Een aantal dingen in je tekst die ik anders zou schrijven.
Muggenziftfoutje (zie tussen aanhalingsteken)...Doordat nergens prijzen op vermeld waren, moesten ze telkens weer naar voren lopen om het artikel te aan de man (te) tonen en tevens de prijs daarvan op te vragen.
Waar hebben jullie deze klok in godsnaam gevonden, ik wist niet eens dat ik zoiets bezat...mischien "bezit"? Als je iets bezat bezit je het niet meer.
volhardendheid of volharding?
bemerkte of misschien merkte
Hoeselaar: Je hebt goed gelezen en de fouten eruit gehaald waarvoor ik je dan uitdrukkelijk danken wil.
Maar in jouw eigen schrijfsels maakte je ook fouten en dat nog wel in veel kortere verhalen, dus wie enkel de fouten bij anderen ziet en de zijne aanvaard is eigenlijk niet goed bezig;
Ik zal morgen alle andere verhalen van je doornemen
Groetjes;
Willy
Willy - Wee
Een tik-geest? Een miskoop?
Je precieze beschrijving van de kleding van je hp's verrast me.
x
Hoeselaar: Heb ooit een jonge vrouw in Brussel in zulke kleding zien lopen, ben dan ook een fan van vrouwen die zich durven te kleden. Franck daar en tegen heb ik oer engels gekleed maar dan zonder de regenscherm.
Wat het verhaal betreft moet je maar afwachten.
Willy - Mistaker
Ik had dezelfde reactie als Wee wat die kleding betreft. Leuk!
Groet,
Greta
Hoeselaar: Ben blij met je bezoek en leuk dat je me las
Willy - hettie35
Er is weer een tijdje overheen gegaan maar ben je niet vergeten, lees nog altijd graag je schrijven.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Dank je wel Hettie
Willy
|
