|
< terug
Zaterdag 26 februari 2011
Bijna elke ochtend stoot ik mijn hoofd aan een te lage deuropening vooraleer mijn online berichten na te kijken. Alles is stand-by. Ook de schrijfpen blijft nat. Het is immers zaterdag.
Stand-by... klinkt zo slaafs, ja, hoerig zelfs. Net niet uitgeschakeld. Asap is ook zo een uitdrukking vaak gebruikt door commandeurs die zichzelf graag leidinggevende noemen, of "jouw directeur met collegiale groeten". Data en faciliteitbeheer gedrukt met holle woorden op niveau. Het proletariaat om te pesten.
Rimpels in de waterton. Cooper wordt het hier stilaan gewoon ook al loopt hij nog heen en weer van voordeur naar tuin. Soms gaat hij onder de tafel op mijn voeten liggen. Voor alle duidelijkheid is Cooper een hond met lange flaporen en ietwat weemoedige ogen. Voor de rest ruikt hij lekker naar beer. De achterdeur blijft open staan.
Ik log in op een nieuwe weblog. Mijn eigen stijl heb ik al. Nu nog van mijn onbekendheid afgeraken. Oeps, meteen drie populariteitstemmen comme Chez Soi. Ik voel me ongewoon gegeneerd. Vanmorgen had ik mijn allereerste verhaal curriculum vitae geplaatst.
Het regent. Cooper lijkt dat met zijn dreadlocks heerlijk te vinden. Kwistig schuifelt hij door het gras en kijkt me aan zo van: toe nu, maken we een ommetje buiten de tuin?
Maar er is nog die tafel in de kelder die ik uit elkaar moet halen en ik hou helemaal niet van nattigheid tenzij na een feestje groot genoegen overmatig drankgebruik.
Komaan gozer, ik trek mijn laarzen aan. Leer mij hond zijn. Daarna eten we spaghetti.
Terwijl vuurvrouw opruimt loop ik als een nietsnut door het huis. Evenveel ga ik in de wind staan in gedachten verzonken. Ik heb zonet een tweede tekst geplaatst. Schrijven is voor mij ook een daad van zelfbevestiging. Ik vraag me af hoe het zou zijn hiervan bevrijd te zijn. Misschien slaat dan de eenzaamheid toe.
Terwijl ik door het glas van de apothekerskast naar gouden ringen van overledenen kijk komt het bij me op dat de vissen nog geen eten kregen vandaag. Ze planten zich razendsnel voort en visvoer is duur.
Luie dag. Het enige wat ik doe is niks. Hooguit een kus. Geen loverboyzoen maar een mwoufje in het haar en op haar voorhoofd. Geen geur van een vluchtig parfum maar pure menselijkheid. Het lijkt wel op de zegen van een zondaar maar het is veel lieflijker dan dat. Ze glimlacht. De binnenruimte wordt mij te benauwd. Ik ga buiten zitten in een dove namiddagstaar. Buddha zit er ook tussen de struiken in de wind.
feedback van andere lezers- Wee
Práchtig.
Ik wens je fijne dagen, Warket, en een goed 2012.
x
warket: Ik wens je ook fijne dagen en nachten. Heb zo gevoel dat de eerste nacht van nieuwjaar volle maan zal zijn. - Dora
Heerlijk stuk weer Warket
warket: Dankje Dora. - Mistaker
Genoten!
Groet,
Greta
|
