Volg ons op facebook
|
< terug
Zoals het klokje tikt 23
Ach, die dag van gisteren waarin ze eindelijk haar ultiem doel bereikte, smaakte zo zoet daarom ook dat ze zich verheugde op hoe het interieur er nu bij zou staan. Ach, verdomd waarom moest het nu juist regenen? Ze trok de rugzijden van haar training gedeeltelijk over haar hoofd en rende zo hard ze maar kon het erf op. Hé! Dat is raar. Waarom staat Franck's auto met open dak en de portieren wijd geopend? Dat euforisch gevoel van zo-even verdween als sneeuw voor de zon. Wat is hier gaande? Wat was in de tussentijd dat ze aan het wandelde was hier gebeurt? Waar is Francky-boy? "Hallo schat! Ik ben er! Hallooo ! Hallo schat, doe niet zo mal, zeg me waar je bent" Lisbeth liep door de voordeur naar binnen en kreeg meteen zo een raar gevoel in haar maagstreek. Het rook naar, ja, naar wat eigenlijk, naar, bah! Ze rende naar buiten want haar maag draaide en het speeksel liep in haar mond samen. Ze stond op het punt om over te geven maar kon zich nog net inhouden. Die geur van binnen moest van verbrand vlees stammen, het was zo onwezenlijk. Net toen ze de binnenplaats bereikte kwam dan ook al haar ontbijt weer naar buiten, ze kokhalsde van de weeïge verbrande vlees lucht. Lisbeth liep weer naar binnen om met een glas water haar mond te spoelen. Bah! Waar kwam die lucht toch vandaan? Met een grimas trok ze al snuffelend op onderzoek uit, en tussendoor steeds maar weer op Franck aan het roepen. Het beviel haar helemaal niet dat Franck er niet was.
Hier moest in de tijd dat ze aan het wandelen was, iets gebeurt zijn waarvan ze de toedracht nog niet kende. De bovenverdieping had ze nog niet doorzocht misschien dat hij ziek was geworden of een ongeluk had gekregen. Met twee treden tegelijk vloog ze naar boven en doorzocht alle kamers. Hm! Hoe kan het dat Franck's kleding daar lag, nog zo als dat hij ze vannacht op de stoel had neergelegd. Zijn sokken lagen zoals gewoonlijk verspreidt, eentje op het nachtkastje en de ander langs het bed. Hij is toch vanmorgen met de auto naar de bakker gereden, is hij dan enkel maar in zijn pyjama en de slippers gereden? Eerlijkheidshalve moest ze toegeven dat ze daar geen acht op geslagen had. Ja, zie je, zelfs zijn ochtendjas hangt hier, dat ik dat niet bemerkt heb, begrijp ik niet. Zijn bruine corduroy pantalon lag zo als hij hem altijd neerlegt half en half opgevouwen het lichtbeige lang gemauwde hemd daar boven op. Aan de kapstok op een hanger hing de Corduroy jas en het dunne strikje met daaraan een metalen badge met beeltenis van een indiaan. Franck houdt wel van de indianencultuur en dit strikje met badge had ik hem voor zijn verjaardag toen we in London waren gekocht. Lisbeth stapte naar de kapstok en hield het strikje in haar handen en zag weer de beelden van toen in Soho aan zich voorbij trekken. Ze waren die dag op zoek gegaan voor wat meubeltjes omdat daar veel antiquariaten te vinden waren en kwamen toevallig op een cultureel festijn terecht waarbij nogal wat standjes met western attributen te vinden waren.
Wat was hij blij, toen ik hem dit kocht. Even dwalen haar gedachten naar die dag dat zij dit voor hem kopen mocht. Ze zag weer die glinsterende ogen die hem zo typeren, net alsof een kleine jongen voor haar stond. Lisbeth streek heel voorzichtig met de rug van haar hand over het hemd boog zich voorover en snoof de geur van haar geliefde op. Tranen wellen op en het gemis werd ondragelijk.
In de badkamer voelde ze aan het scheergerij, nee, dit was vandaag nog niet gebruikt. Rennend dook ze de trappen af en zocht eerst in de waskeuken om vandaar naar buiten te lopen en in de tegenoverliggende stallingen naar Franck te zoeken. Het lijkt wel alsof hij van de aardbodem verdwenen is. Maar dat kan toch niet! Hij kan toch niet zomaar in zijn pyjama de straat opgegaan zijn, Frank toch niet. Franck gaat toch nooit de straat op zonder gestreken hemd of ongepoetste schoenen; In de schuur waarin de auto altijd staat was hij ook niet te vinden. Goh, kijk toch eens hoe dat het leer van de zetels doorweekt is. Die auto moet gesloten worden, dus liep ze zo hard als ze maar kon weer het huis in en ging op zoek naar de sleutelbos. Normaler wijze hing die in het kastje langs de toegang tot de keuken, maar daar hing hij niet. Misschien had Franck hem wel in zijn pyjamajaszak, zo kon ze de auto ook niet laten openstaan, die wagen moest dicht. Lisbeth keek nog even nauwkeurig rond en zag ze op het kastje langs de keukentafel liggen. Al lopend naar de wagen vroeg ze zich af waar Franck in godsnaam kon zijn. Ze sloot de Austin Martin en nam haar mobiele telefoon en koos een gekend nummer. De stem aan de andere kant van de lijn klonk blij verrast.
"Met Eva Christy, hallo, Lis, blij iets van je te horen, hoe was het, heb je dat gevonden wat je hebben wilde? Je had nogal geluk wat het weer betreft, ik heb de hele namiddag over de boeken van het bedrijf gehangen.
Heij, wat is er? Je bent zo stil, dat ben ik niet van je gewend, is er iets"? Elisabeth begon te snikken, met horten en stoten kwam het hele verhaal naar boven. "Over 'n half uurtje ben ik bij je beloofde Eva. Weer koos ze een nummer, een zachte vrouwenstem zei; "Met Jennings, ben jij het Lisbeth? Wat is er aan de hand meisje, heb je problemen? Elisabeth hoorde op de achtergrond de stem van Franck's vader, hij vroeg wie is dat, is dat die trut van, verder kwam hij niet want Marianne had de tussendeur dichtgeslagen.
feedback van andere lezers- Wee
Je houdt de spanning er in!
Ik loop achter maar blijf volgen hoor.
(Kijk nog even naar wat d/t woordjes.
Is het niet: scheergerei?)
x
Hoeselaar: Ja, ik ben nogal slordig, ben de hele week al met andere zaken in de weer en wordt ik telkens afgeleidt.
Ik weet dat dit geen excuus is, toch bedankt dat je me erop attent maakte
Willy
|
