Volg ons op facebook
|
< terug
Basje (1)
Basje was een beertje. Geen grote, gevaarlijke beer. Nee, hij was een lieve, kleine beer. Hij had een zachte, lichtbruine pels, een schattige zwarte snoet en lieve, zwarte ogen. Hij leefde in het Grote Bos, in een boom die aan het Grote Bosplein stond. Daar woonde hij helemaal alleen. Zonder mama of papa, zonder vrienden. Op zijn eentje was hij daar heel gelukkig. Hij droomde de hele dag lang, in zijn zetel gemaakt van bladeren en mos.
In zijn dromen had hij vrienden, vele vrienden en dat vond hij heerlijk. Natuurlijk kon hij in zijn dromen niet eten, dus heel soms, liefst maar een maal per maand, moest hij naar het groentewinkeltje in het bos. Dat stond aan de andere kant van het plein. Basje vond deze tochten nooit leuk, dan kwam hij al die onbekende dieren tegen die ook in het bos woonden. Hij durfde nooit iets tegen hen zeggen, nee, daar was hij veel te verlegen voor. Alleen Ineke de Kanarie, die het groentewinkeltje open hield, kende hij een heel klein beetje. Aan haar moest hij dan ook steeds zijn boodschappenlijst geven en betalen en zo spraken ze dan ook altijd eventjes.
Basje voelde zich dus heel vrolijk in zijn droomwereld, maar daar zou snel verandering in komen...
Basje keek dromerig om zich heen. Hij had juist weer geweldige avonturen beleefd met zijn droomvrienden. Nu knorde zijn maag.
Ik moet dringend iets eten, dacht hij.
Hij keek de woonkamer eventjes rond en keek toen naar buiten. Een mooie dag, daar was hij blij om. Basje haatte regenweer en regenachtige herfstdagen. Gelukkig was het nu volop lente.
Buiten zag hij op de grote, rode paddenstoel, die nog niet zo lang geleden gebouwd was. Hij was zo groot als de bomen in het bos en was gebouwd als feestzaal van het bos. Basje had het ding eerst aartslelijk gevonden, maar hoe meer hij er naar keek, hoe indrukwekkender hij het vond dat het hele gebouw nooit omviel.
In de weerspiegeling van het vensterglas zag hij zichzelf in zijn zetel van bladeren en takken. Hij had het altijd al zo jammer gevonden dat hij zo klein was. Zijn lichtbruine, zachte vacht en kleine zwarte snoet maakten van hem een echte, lieve teddybeer. Hij glimlachte naar zichzelf in het raam. Zijn maag liet weer van zich horen en hij besloot lasagne te maken. Hij stond op van zijn zetel en opende zijn koelkast. Hij zag tot zijn grote verbazing dat hij niets meer in huis had. Hij wilde helemaal niet naar buiten om groenten te gaan kopen. Kon hij niet beter terug naar zijn droomwereld gaan? Zijn buik liet nogmaals van zich horen. Nee, hij moest eten. Hij haalde even diep adem en vertrok dan maar naar de groentewinkel van Ineke de Kanarie.
Toen hij de voordeur achter zich dicht trok, zag hij tot zijn grote verbazing dat zijn buurman-die-nooit-thuis-is, aankwam.
'Hey Basje! Hoe gaat het er de laatste tijd mee? Alles een beetje ok? Wist je al dat je vanaf nu bij Soetkin Zoemertje honing kan kopen? En Mie de Duif heeft er weer twee jongen bij. Tja, als die zo doorgaat is het geen wonder dat de wereld overbevolkt zal raken! Gitte Gans is trouwens aan het leren hoe ze kleinere dieren zoals wij, moet vervoeren, dan kan ze later de taak van haar moeder overnemen. En Bram Eekhoorns verkoopt nu vanaf 's middags ook pizza's. Hij heeft het ergens geleerd, buiten het bos, toch wel interessant, denk je ook niet? Jeetje, is het al zo laat? Wel, dan moet ik dringend naar de schaakclub! Het was leuk om eens met je te praten, Basje!'
Hij huppelde razend snel het plein over. Zijn lange oren wapperden achter hem aan. Basje staarde hem verbaasd na. Waarom kan ik niet zo vlot zijn, dacht hij vol bewondering. Hij wou hem nog terugroepen om zijn naam te vragen, maar de mysterieuze buurman was al uit het zicht verdwenen.
feedback van andere lezers- Wee
Een leuk begin, ik zit er meteen 'in'.
Je kan van buurman-die-nooit-thuis-is níet zeggen dat ie van niets weet :)
(Tweede stukje, Ineke de KanariE.)
Met plezier gelezen!
x
tinucha: dank je om het te lezen! - Pake
Je gebuikt erg vaak “verkleinwoordjes” Tineke, en als je dat al te veel doet, dan krijgt de tekst een zekere meligheid. Loop je tekst nog eens door en haal eens ¾ van de -tjes en -jes weg zou ik zeggen. De opzet is wel veelbelovend.
Kijk ook eens of jet het verhaal niet in tegenwoordige tijd zou kunnen vertellen.
toedeloe, opapake
tinucha: dank je wel voor de opbouwende kritiek! volgens mij ben ik idd van het 'soort' dat veel verkleinwoorden gebruikt, zelfs in mijn gewone omgangstaal, vrees ik... verhalen in de tegenwoordige tijd, daar heb ik precies altijd iets op tegen gehad. Ik weet niet waarom, maar dat leest gewoon veel minder vlot, vind ik. Als kind al, weet ik, dat ik in mijn hoofd de verhalen die in tegenwoordige tijd stonden, altijd met een verleden tijd las omdat dat veel aannemelijker klonk... dus daar ga ik precies toch op m'n instinct vertrouwen :)
maar echt waar: merciekes ;) - GoNo2
Genoten!
tinucha: dank je wel voor het te lezen! - Hoeselaar
Snoezig begin omdat ik zelf van kinderverhaaltjes hou
Willy
tinucha: dat verbaast me :) en snoezig is alvast een zeer goed woord om het begin te beschrijven. toch voel ik zelf ook wel dat het nog wat vlotter zou kunnen... we blijven er aan werken!
|
