|
< terug
Nieuwe buurman
Bij haar nieuwe buurman was het al donker.
Jammer. Want nou wilde zij wel eens aandacht. De hele dag had zij achter ieders kont aangezeten en gezorgd dat alles ook daadwerkelijk uitgevoerd werd èn ook nog zoals zij het wilde. Ja, eigenlijk had ze wel macht. Dat was haar vak, ze kon het goed en het was nog leuk ook. Maar voor deze week was het echt genoeg. Nu was het haar beurt, iemand achter hààr aan leek haar ook wel weer eens lekker. Zij wist intussen dat licht-uit niet altijd betekende dat hij al sliep of weg was. En verderop in de straat zag zij een blauwe auto die veel op die van hem leek. Vaak zat hij in het donker met een glas wijn, de kat op schoot. Rustig nadenken of juist nergens aan. Dat had hij haar vorige maand verteld tijdens die nieuwjaarsreceptie. Hij vond haar blijkbaar interessanter dan die zogenaamde belangwekkende sprekers. Uit beleefdheid had hij met de rest meegeklapt. Hij had er toch bijna niks van verstaan want hij was half-doof.
Zij moest even grinniken. Ze hoefde er ook bijna niets voor te doen. Zonder dat zij er erg in hadden, gaven mensen haar een hoop informatie.
Met de sleutel die zij voor het oppassen op die kat had gekregen, maakte zij voorzichtig de deur open. Hij zat niet in de keuken met een fles wijn. Vervelend, want zij lustte wel wat. Toch een beetje zenuwachtig liep zij op haar tenen naar boven. Hij zou wel, net als zij in haar eigen huis, in de grote kamer slapen. Hij bleek in diepe slaap. Verdorie, want zij wilde even gezellig met hem praten. Stoom afblazen, bedoelde ze eigenlijk. Jammer, want nou had zij aandacht nodig. Na zo'n dag waarin ze iedereen achter hun vodden had moeten zitten. Jammer.
Ze glimlachte. Ook hier had zij een oplossing voor. Behoedzaam schoof zij onder het dekbed en vlijde haar billen tegen hem aan. Twee vliegen in een klap grinnikte ze. De juiste persoon achter haar en als hij wakker zou worden was dat probleem, waar ze al een tijdje mee zat, ook opgelost. Hij zou het vast niet erg vinden. Morgen zou ze wel tot actie overgaan. Hij gloeide als een potkacheltje en al gauw viel zij in diepe slaap.
Natuurlijk had hij alles gemerkt. Van die stroom koude lucht toen de voordeur openging, haar zachtjes de trap oplopen, het in haarzelf praten tot dat koele lijffie van haar. Zó lang terug had hij die slaappil niet ingenomen. Prachtig zoals zij dat probleem, waarmee hij zo worstelde sinds hij haar voor het eerst zag, had opgelost.
Doortastend problemen te lijf gaan, daar was ze goed in. En voordat die pil toesloeg, had hij nog met een glimlach gedacht: Ik heb haar dus goed ingeschat en dààr ben ik nou 's goed in.
feedback van andere lezers- Wee
Dit roept om een vervolg, je maakt nieuwsgierig ...
x
pieter: Hanna,
Je hebt gelijk. Een vervolg moet er eigenlijk wel komen. Maar zou dat voor die twee net zo spannend zijn als tot nu toe?
Hoewel. hoe zou het gaan als ze wakker worden? Allebei tegelijk of de een eerder dan de ander? Wie spreekt als eerste en wat zegt die dan? Het zo mooi zijn als de kat hen uit een diepe slaap wakker maakt omdat die eten wil of aandacht. Dan kunnen zij zich eerst op dat beest richten. Toch denk ik dat een vervolg schrijven moeiljker zal zijn dan tot nu toe. Want dat moet ik personages uitdiepen. Ik kan natuurlijk ook het vervolg vanuit de optiek van de kat schrijven.
Dank voor je stimulerende feedback.
Groet,
Pieter. - joplin
gezellig te lezen
xx
pieter: Dank je. Ik het het niet geschreven met de intentie dat het gezellig is om te lezen. Maar ik vind dat wel leuk, want het blijkt dat ik iets kan vertellen wat een ander leuk vindt. Ik ben benieuwd of iets dat ik met de bedoeling van leuk schrijf, dan ook daadwerkelijk als leuk / gezellig ervaren wordt.
Groet,
Pieter. - MarieChristine
Beste Pieter , ik ben heel blij nog eens een verhaal van jou te lezen. Natuurlijk moet je een vervolg schrijven , want wij willen graag weten wat haar vak is en was dat pilletje blauw?
Echt leuk geschreven.
|
