naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Vlier-1

door arwenn

Met een gebrul van jewelste werd Hùna door Elias uit haar slaap gehaald. Hij greep haar bij haar haren en sleepte haar de kajuit uit, er niets om gevend dat ze compleet naakt was, naar waar de rest van de bemanning haar perfect kon zien. Ze wist dat de bemanning het heerlijk vond wanneer Elias in een slechte bui was; veel vrouwvolk kregen ze niet te zien, en Huna was een zeer aantrekkelijke vrouw die zo nu en dan naakt het dek op gesleept werd. Elias grauwde. `Jij haalt NU het schip naar 50 knopen, of het zal je bezuren!` Huna stuurde zonder na te denken de wind en het water precies zo, dat het schip 50 knopen maakte. `Waarheen?` vroeg ze gapend, en rekte zich uit. Elias` bui veranderde direct; er verscheen een grote lach op zijn gezicht. `Gefeliciteerd, Huna. Je hebt de proef gehaald.` Verbaasd knipperde Huna nogmaals met haar ogen, Elias aankijkend. `Je bent klaar om Windmeester te worden meisje. Nog een jaar de allerfijnste kneepjes, en je zal net zo`n goede windmeester zijn als ik.` Een gllimlach lag om Huna`s lippen. Ze knikte en maakte een kleine knix voor Elias alvorens ze weer terug naar haar kajuit ging en gekleed weer naar buiten kwam. De teleurstelling op de gezichten van de bemanningsleden was duidelijk af te lezen; gewoonlijk liet Elias haar aan hen over als ze haar proef niet haalde. Wat tot dan toe altijd het geval was geweest. Huna liep naar Elias en Bogar; die keken haar beiden met een schuin glimlachje aan. `We leggen aan vanacht om het te vieren. Brandewijn zal er bij iedereen wel ingaan.` Huna maakte een buiginkje met haar hoofd. `Dankjewel, vader. Windmeester Elias.` Bogar legde een hand op haar schouder. `Loop even mee, Huna Ileth, mijn dochter.` Gehoorzaam liep ze achter haar vader aan, naar zijn kajuit. Hij sloot de deur achter haar en liep naar een hoge, donkerbruine kast. Daar haalde hij een effenzwart doosje uit. Niks bijzonders, naar het leek. Huna keek er toch met grote ogen naar; wat er ook in dat doosje zat, er was magie mee verweven. Bogar gaf haar het doosje en gebaarde haar het te openen. `Het was van je moeder. Zij was de eerste leerling van Elias voor ze zwanger werd.` vertelde hij terwijl Huna het doosje voorzichtig opende. Er zat een zilveren diadeem in, met een ijsblauwe saffier in het midden. Ze haalde het voorwerp uit het doosje; Bogar pakte het uit haar handen en zette het zorgvuldig vast in haar haar. De saffier lag net boven haar wenkbrauwen in het midden van haar voorhoofd. Plots leek de diadeem zich vast te branden aan Huna`s hoofd; het leek haar vlees te schroeien en om te buigen tot het sierraad precies paste. Het leeg zich in haar schedel te dringen en zich met weerhaken vast te zetten. Ze krijste, viel op haar knieen neer en probeerde de diadeem af te rukken, maar het liet haar niet los. Na wat uren leek stopte de pijn en lag Huna hijgend op de grond. Bogar stond er emotieloos naar te kijken. `De diadeem heeft zich nu aan jou gehecht. Het zal pas loslaten als je sterft. Het versterkt je magie; je zal het nodig hebben als windmeesteres." Huna knikte dat ze het begreep en probeerde zwaaiend op te staan. Bogar pakte haar op en legde haar op bed te rusten, voordat hij terug ging naar Elias om het schip naar een haven te sturen. 

feedback van andere lezers

• Wee
  Een bijzonder begin van iets magisch spannends ...
  Ik ben benieuwd!
  x
  arwenn: Ikzelf ook, haha! Dankjewel voor je feedback!
  
  X
• joplin
  misterieus
  xx
  arwenn: Dankjewel voor het lezen!
  
  X
• Annelies
  Spannend en geheimzinnig. Ik ben benieuwd naar meer...:)
  arwenn: Het tweede deel is er ook al! Deel drie in de maak, maar zien waar t op uitkomt haha (;