writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Alles kan

door Annelies

En daar stond ik. Zou ik dit wel kunnen? Tussen al die artiesten voelde ik me onwennig, maar ik probeerde de sfeer toch in me op te nemen. Gitaren werden gestemd, stemmen gingen van laag naar hoog en telkens iemand die een lied afriep. Mijn docent probeerde mij en de andere artiesten, die hetzelfde nummer gingen spelen, te kalmeren, maar ook zij kon niet blijven stilstaan.
"You and I?" werd er geroepen. Mijn hart bonsde luid en ik wist dat het zover was.
"Allee, we zullen ons maar eens gaan bewijzen zeker? Is het voor jullie ook de eerste keer?" vroeg de jonge gast met de twee drumstokken in zijn ene hand terwijl hij zenuwachtig rondkeek.
"Ja, hoelang ben jij al bezig?" vroeg ik en ik volgde een vrouw die blijkbaar de leiding had.
"Nog maar drie maanden speel ik op de drums en jij?" Hij liep achter me.
"Ik ben nog maar een half jaar bezig, net zoals deze andere twee meisjes. Het meisje met de gitaar heeft al meer ervaring, maar het is ook haar eerste keer. Spannend, niet waar?"
"Jullie zullen dat uitstekend doen!Ik geloof in jullie!" Mijn docent keek vrolijk onze richting uit.
"Wat nu?" vroeg het meisje met de blonde haren naast me.
"Nu wachten tot het jullie beurt is. Maar je mag wel meekijken." De organisatrice wees naar de plaats waar instrumenten, micro's en lichtspel centraal stonden. Op het eigenste moment werd het lied 'Imagine' gespeeld. Trillende handen, heen- en weer geschuifel achter de schermen maakte dat ik nog meer nerveus werd.
'Adem diep in en uit ,vergeet niet dat je dit graag doet en geloof in jezelf.' Dit bleef ik denken tot het onze beurt was en ik mijn naam door de micro hoorde gaan. Geschreeuw volgde meteen erna en met een zucht keek ik door de zaal. Zoveel mensen bij elkaar, maar door de spots kon ik geen gezichten herkennen. Toch liet ik mijn blik door de hele zaal glijden tot ik op mijn plaats terechtkwam en de micro uit zijn staander haalde. Het meisje met de blonde haren naast me leek alsof ze elk moment kon weglopen, maar ik keek haar bemoedigend aan. "Het zal wel lukken! Stel je voor dat ze allemaal naakt zijn." Het meisje grinnikte en maakte zich klaar.

De gitaren en de drums namen een aanzet en het lied ging van start. Kalm tuurde ik voor me uit en luisterde hoe de muziek verderging tot het mijn beurt was om te zingen. Trillend produceerde ik klanken en weliswaar klonken ze goed. Rust daalde over me heen terwijl de tekst van het lied verder uit mijn mond rolde alsof ik dit elke dag al gedaan had. Ik keek naar de artiesten naast me en glimlachte. Luid geapplaudisseer kwam aan mijn oren toen de muziek stopte en bevend liep ik van het podium af.
"Het was geweldig iedereen! " riep mijn docent oprecht uit en liep met ons mee achter de coulissen. "Dames, het was een eer om met jullie te mogen spelen." De drummer grijnsde en ademde diep uit.
"Dat vinden we uiteraard ook van jou. Tot de volgende sessie?" riep ik uit en voelde hoe mijn hele lichaam nog steeds aan het beven was. Wat een ontlading, maar vooral wat een gevoel had het me gegeven. Het gevoel dat alles kon, als je er maar in geloofde…

 

feedback van andere lezers

  • Wee
    Ik voelde de spanning zinderen!
    Begrijp ik goed dat het nummer 'You and I' was?
    Je hebt me nieuwsgierig gemaakt.
    Is het een eigen nummer of een cover, en van wie dan?
    Er zijn zo veel 'You and I's'.
    Of is het zo maar een verhaal, dát kan natuurlijk ook :)
    x
    Annelies: Hihi ja, inderdaad, "You and I", het is een cover van Lady Gaga. En dit keer is het geen verzonnen verhaal, maar een fragment uit mijn leven.:) x
  • joplin
    die spanning blijft
    voor elk optreden
    de voldoening ook
    xx


    Annelies: Inderdaad, de spanning om het tot een goed einde te brengen. x
  • warket
    De onzekerheid om een eerste keer op een podium tesamen je ding te doen in dat verblindend tegenlicht.
  • tinucha
    zeer herkenbaar, van de zenuwen tot het overwinningsgevoel nadien.
    fijn geschreven!
    Annelies: Dank je! idd het gevoel dat je alles aan kan :)x
  • doolhoofd
    http://www.youtube.com/watch?v=V64X8RHmVAI
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 11

Uitstekend: 1 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .