Volg ons op facebook
|
< terug
Kolderiek actueel 5
Kolderiek actueel
Dat een artsenpraktijk ook niet alles is 'ja, dat wist u natuurlijk'.
Er is weliswaar een hoop veranderd ten gunste van ons artsen, maar of dat altijd ten goede komt aan de patiënten, daar plaats ik toch even wat vraagtekens bij.
Het is een blijft een intens beroep, met allerhande voorvallen op het spreekuur.
Leuke, en minder leuk, zo wil ik u niet het volgende onthouden.
Het betrof hier een van mijn wat oudere patiënten, een man van dik in de zestig.
Harrie, hij kwam met het volgende probleem op mijn spreekuur. Met een rode kop en ietwat stamelend vroeg hij, of het normaal was op zijn leeftijd, dat er sprake is van een verminderde libido. Ik vertelde hem als dat er geen andere klachten speelde ja, dat het wel eens wat af kon nemen, dus dat het op zich niets was om je direct ongerust over te maken.
Het duurde nog even maar dan toch, met onsamenhangende woorden kwam de uiteindelijke vraag waar het allemaal om te doen was.
"Zou ik misschien eens Viagra kunnen proberen, Dokter"
Mijn lachen inhoudend en zo luchtig mogelijk zei ik hem waarom niet. Echter hem waarschuwend dat er wel een kostenplaatje aan vast zat. Maar dat was geen enkel probleem, dus ik schreef het recept voor hem uit.
Laat u nog eens horen of dat dit beter gaat, en leest u vooral goed de bijsluiter.
Weg was hij, ik nam een slok van mijn inmiddels koude koffie, en riep de volgende patiënt binnen.
Het zal een dag of drie later geweest zijn, op een vrijdag in de namiddag, dat ik een geheel overspannen dame aan de telefoon kreeg, of ik maar gelijk wilde komen want 'Harrie' had een megaprobleem.
Op mijn vraag wat er dan wel niet aan scheelde, Harrie had een pilsje gedronken en had op aanraden van zijn vrienden vier Viagra's in ene ingenomen. Dat werkte het beste.
Dan was hij thuis gekomen met een flinke snee in zijn neus, en op bed in slaapgevallen.
Maar wat is nu dan het probleem, vroeg ik zo rustig mogelijk. Het is en moet door u opgelost worden mevrouwtje. Leest u even de buisluiter dan komt het vast wel goed, zei ik kalm, zoals een arts het betaamd.
Maar de vrouw gilde dat ik het niet begreep, ik moest komen want Harrie zat klem. 'Klem' vroeg ik, nog steeds niets vermoedend van het werkelijke probleem, klem? "Ja, gilde zij in de slaapkamer, Harrie zit klem."
Is hij zo groot? Ik kon nauwelijks mijn lachen bedwingen.
"Ja, komt u nu maar, was het antwoord".
Maar daar had ik even geen trek in het regende en ik wilde naar huis.
Mijn hersens werkte onder hoogspanning, zoekend naar een soepeler oplossing.
Dus vroeg ik haar, "kan Harrie er mee stoten".
"Mee stoten, mee stoten, bent u gek, in mij, gilde zij."
"Nee, mevrouwtje, even rustig nu, tegen het plafond".
"Plafond, plafond, brieste zij".
Ik probeerde haar duidelijk te maken dat zij hulp nodig had van een buurman of wie dan ook. Omdat dat het gewenst was dat zij hierheen kwam met Harrie,
en het probleem. Daar ik anders Harrie waarschijnlijk niet kon helpen.
Later hoorde ik dat Harrie en werkelijk mee tegen het plafond had gestoten, dit om dat zijn vrouw hem niet alleen durfde laten. Ook al, omdat de buurman boven hen busjes verhuurde. Deze was op het aanhoudende gebonk afgekomen, om dan bij het zien van Harrie zijn gespannen slurf, eerst een halve fles wodka op te slurpen, maar had dan toch de leiding genomen.
Zij hadden Harrie zijn geval in een laken gewikkeld. Dan had hij de buurman de uitspatting op zijn nek genomen, als een rolzijl. Met Harrie uiteraard aan het eind ervan, zogezegd mee sjouwend. Dat was op zich een hele opgaaf, daar Harrie op de achtste verdieping woont, en de lift buiten werking. Het gekreun en gevloek van Harrie was dan ook luidkeels en aanhoudend. Maar toch, al doende wisten zij het geheel voorzichtig en zo onopvallend mogelijk het busje in te manoeuvreren.
Zo stond op gegeven moment het hele koor in mijn praktijkkamer, dat wil zeggen de vrouw van Harrie. Harrie zelf stond op de gang, zijn gezwollen lange erectie lag op de behandeltafel.
Ik besloot wat ontspannende injecties te plaatsten, dan zou het allemaal vast wel goed komen, 'dacht ik'. Terwijl ik de spuiten klaar maakte, zei ik zo terloops tegen de vrouw van Harrie, die nog steeds spierwit met enorme ogen stond te shaken,
"het komt echt wel goed mevrouwtje".
Dan vroeg ik haar, "Hij heeft geen problemen met de balzak?"
Maar het was de buurman die antwoordde, hij riep vanuit de gang,
"weten we nog niet, die komt zo met het andere busje".
Ik besloot maar om er een collega bij te halen.
© Schrijver Ivan Grud
feedback van andere lezers- joplin
knettergek
x
Ivan: Dank je Joplin, maar leukgek, toch ?? vr/gr Ivan
|
