Volg ons op facebook
|
< terug
Paarse luchten 4
De vrouw die tegenover Jeffrey zat met een dictafoon en het hele gesprek opnam, hield haar arm zo, dat als Jeffrey zich draaide geen woord verloren kon gaan. De jonge man die haar begeleidde en nogal slungelachtig overkwam, zei niets maar volgde met wijd geopende mond de steeds weer wijzende hand van Jeffrey. "Meneer Dellaway, of mag ik u bij uw voornaam noemen, dit lijkt me zoveel gemakkelijker, is het mogelijk dat we jouw bezoeker verontschuldigen. Het zijn wij die u hebben ingehuurd om jouw verhaal exclusief aan ons te willen slijten".
"Dat wil dus zeggen dat wij en enkel wij, de rechten voor publicatie in handen krijgen. De jonge vrouw was lichtelijk geïrriteerd door de wat oudere heer die Jeffrey vergezelde, maar zich op de achtergrond hield. "".Haar begeleider zei niets maar keek even belangstellend naar Jeffrey als die uitgedroogde cactus daar achter het venster het interieur moest opfrissen.
"Is dat de reden dat u mij vroeg om u over de vroegere bewoners mijn verhaal te gaan doen".
" Nee, dat is het zeker niet, maar een verdere uitleg kan ik u voor het moment niet geven", zei de jonge vrouw.
Dit terwijl ze een geheimzinnig lachje niet onderdrukken kon, en vroeg of het mogelijk zou zijn om dit gesprek verder te zetten. De wijze waarop de jonge vrouw en de manier van hoe ze dit vroeg, deden bij Jeffrey vragen rijzen. Wat bezielde deze jonge vrouw om op zulk een nonchalante wijze tegenover hem plaats te gaan nemen zonder op haar kleding te letten. In zijn hele leven werd hij nog nooit zo uitdagend met zo mooi gevormde benen geconfronteerd als juist nu. Ze zette zich zo, nee, ze lag bijna zo dat haar benen als het ware naar hem reikten en maar op enkele centimeter afstand van zijn voeten halt hielden. Hier sprak een kenner van het vrouwelijk schoon. Toch irriteerde hem deze nonchalante houding van zijn toevallige gaste, en wist niet welke pose hij hierbij moest aannemen. Jeffrey kuchte ietwat opvallend en verlegen, als wilde hij haar aan het verstand brengen, dat deze toenadering bij hem geen effect zou hebben, maar kwam na een innerlijk rijp beraad toch op zijn wensen terug. De geïnterviewde kuchte nogmaals en vroeg beleefd of zijn gaste en haar cactus iets wilden drinken, hijzelf had het steeds warmer gekregen en meende ook een droog hijgend geluid bij de slungel waargenomen te hebben. Ze lachte een hele rij parelwitte tanden bloot..
"Wat mag ik jullie aanbieden, jullie hebben de keuze uit een sprankelend bronwater en een gewoon water, en drinken kan enkel uit flesjes".
Nu eerst kwam bij de slungelige begeleider een glimlach tot stand, die weliswaar niet aanstekelijk werkte maar toch te kennen gaf dat er dooi op zat. Na een paar hoorbaar slokken, knipte de jonge vrouw weer haar opnameapparaatje aan, kuchte nog een keer en begon; "Wat weet u ons nog meer te vertellen over deze mevrouw Belamy, dan dat wat u ons tot nu toe al ten besten gaf"?
Jeffrey deed wat van hem verwacht werd, en ging verder in zijn verhaal.
"Thekla was zo eind vijftig misschien begin zestig toen ik haar eens vroeg waarom ze al die vele spinnenwebben nooit verwijderen wilde, waarop ze me antwoordde, Jeffrey, je vergeet dat je hier over levende wezens spreekt, en alles wat leeft heeft recht om bij mij te logeren, dus jij ook, mocht je dit aan me vragen. Vergeet niet dat een spin een zeer nuttig insect is, en dat het ons bevrijdt van alle ongedierte dat slecht voor de gezondheid kan zijn.
"Ik ben nooit op haar aanbod in gegaan daar was het me toch een beetje te griezelig voor".
De jonge vrouw stak een volgende sigaret op en blies de rook weer nonchalant in de richting van Jeffrey, waarbij haar een overdreven "sorry" ontviel. Het was Jeffrey niet ontgaan dat ze hem maar een boerenpummel vond en zijn verlegenheid nog onderstreepte. Ja, ze had er plezier in om onervaren of oudere mannen haar vrouwelijke sterkte te tonen.
"We hebben een tijdje geleden al het een en 't ander over de vroegere bewoners gehoord, maar daar was nergens iets bij waarvan je zeggen kon, ja, dat is het nu; Begrijpt u wat ik bedoel"? Dit begrijpt u wel, werd hier op zo een opgefokte krengachtige wijze gezegd dat het voor Jeffrey teveel werd. Hij stapte op en wendde zich van haar af en zocht zijn fiets op die hij bij het verweerde hek had achtergelaten. "Sorry, Mijnheer Jeffrey, ik verontschuldig me, ik ben niet correct tegenover u geweest, ik dacht niet dat ik tegenover een heer zou komen te zitten". Jeffrey was al op zijn fiets gestapt en wilde juist vertrekken toen de verteller van het verhaal hem overhalen kon dit niet te doen. " Laat het man, trek het je niet zo aan, die journalisten en vooral die hun strepen nog verdienen moeten, doen soms rare dingen om toch een verhaal bijeen te scharrelen. Ga weer zitten en laat deze kans die je hier geboden wordt toch niet zomaar aan je neus voorbij gaan, wie weet welke prettige gevolgen het voor je kan hebben. Je wordt misschien wel beroemd, want wees eerlijk tegenover jezelf, wie kent dit godverlaten oord dat je met moeite op de landkaart terug kunt vinden. Ik zie je naam al op de voorpagina levensgroot en ons dorp en de vele foto's. Je wordt nog beroemd, kom doe niet zo mal en stap van die fiets af, ga weer terug bij die vrouw en laat je beste lach zien die je ooit ten besten gaf. Jeffrey, vergeet niet dat het voor jezelf het beste is".
feedback van andere lezers- hettie35
Je blijft de aandacht vast houden Willy,
groetjes Hettie
Hoeselaar: da,s de bedoeling beste Hettie
Willy - Danvoieanne
Graag gelezen.
Hoeselaar: Dank je wel Anne
Willy - Wee
Laat hij maar oppassen!
x
Hoeselaar: Leuk dat je me blijft volgen
Willy - joplin
'k Vind Jeffrey al sympathiek worden
niet met z'n voeten rammelen
xx
Hoeselaar: Ja, het is een lief personage, moet ook ik schreef het toch
Willy
|
