|
< terug
Lijden geleden (3)
Lijden geleden (3)
En dan gaat het snel, weer geen tijd om na te denken. Er komen twee broeders van de afdeling om mijn man op te halen, ik krijg een schouderklopje en krijg te horen dat mevrouwtje zich geen zorgen moet maken over de afstand ( het ziekenhuis is een dorp op zich ) want een witkar zal mij komen halen en brengen waar ik wezen moet. En ja hoor, een klein golfkarretje stopt even later voor de kamer en mevrouwtje kan instappen wordt mij vertelt.
En voor ik er erg in heb sjezen we door de lange gangen naar de afdeling waar ik moet wezen en alsof de bestuurder mijn gedachten kan lezen deelt hij mij vriendelijk mee dat mevrouwtje op elk gewenst moment weer opgehaald kan worden om naar de uitgang gebracht te worden. Ben ik gekrompen vraag ik mijzelf met galgen humor af? Eerst doof verklaard worden en nu gekrompen tot verkleinende persoon. Maar ach ik heb wel andere zorgen dan mij hier verder over te verwonderen.
Als ik de ziekenkamer oploop ligt mijn man al voor het raam geïnstalleerd iets wat hij gelijk goedkeurend aan mij verteld. Nu kan hij de uitbreiding van de nieuwe vleugel goed bekijken.
Dan komt de persoonlijke verzorgster de kamer in voor een intake gesprek. Ze vraagt veel en bijna bij elke vraag kijkt mijn man mij vragend aan en ik geef maar antwoord op de vraag.
Zo komen we op de vraag welke medicijnen door meneer gebruikt worden. Pfff, dat weet ik niet allemaal zo uit mijn hoofd mistige flarden belemmeren goed na te denken. Ze vraagt of ik die nog dezelfde avond kan brengen, net of het inmiddels geen negen uur in de avond is.
Mijn hersens werken ineens op volle toeren hoe dit het snelst opgelost kan worden. En dan heb ik de oplossing gevonden, mijn hulpie en gelijk vriendin steun en toeverlaat heeft de sleutel van ons huis. Ik bid in stilte dat ze thuis is terwijl ik haar nummer opzoek. En ja, gelukkig neemt ze op en in het kort vertel ik haar wat er gaande is, ze is iemand die aan een half woord genoeg heeft en zegt dan ook dat ik mij niet druk moet maken om die medicijnen. Ze zal ze zo snel mogelijk ophalen en brengen, en zegt tussen neus en lippen door dan kan ik je later naar huis brengen je zult wel doodop zijn. Tranen prikken achter mijn ogen eindelijk iemand die meedenkt.
Drie kwartier later staat ze er met het tasje medicijnen en wat toiletartikelen en allerlei allerhande zaken. Zelfs aan een scheerapparaat heeft ze gedacht. Zwijgend omhelst ze me en ik voel haar rust en kalmte door mij heen stromen, maar tegelijk prikken weer mijn ogen nu omdat ik weet dat ik er niet alleen voorsta. Ze begroet mijn man en luistert naar zijn verhaal van het ineens hier komen te liggen. Ze knikt wijs en kijkt mij aan en met een kort gebaar waaruit ik begrijp dat ze alles met een korreltje zout neemt over dat ineens hier liggen. Ook zij heeft hem ook herhaaldelijk horen hoesten maar kon ook niet tot hem doordringen met goede raad. Zo praten we nog even na en krijg ik nog het briefje met de bezoektijden en afdelingsnummers met de mededeling dat ik altijd mag bellen. We nemen afscheid en even voel ik aan zijn omarming hoe wanhopig hij is door de strakke omklemming, jij moet de sterkste zijn gaat het door mijn hoofd hij vertrouwd op jou.
Als we even later zwijgend in de auto zitten voel ik mij leeg stromen en een rilling trekt over mijn rug. Mijn vriendin kijkt opzij en knikt me bemoedigend toe zonder woorden begrijpen we elkaar. Thuis aangekomen voelt zo ook precies aan dat ik nu graag alleen wil zijn en neemt afscheid met een stevige knuffel.
Als ik even later ons huis binnenloop klapt de stilte mij tegemoet en plof ik in de eerste de beste stoel neer en laat eindelijk mijn emotie's toe. Het geeft geen opluchting eerder meer vragen.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Fijn om iemand te weten die met je mee denkt en waarop je terugvallen kunt maar eenmaal alleen, ...
Willy
hettie35: Ik ben dankbaar Willy dat ik zo'n iemand ken, en inderdaad eenmaal alleen komt het verwerken. Fijn dat je me las.
Groetjes Hettie - Danvoieanne
Gevoeligheid in je verhaal....
hettie35: Dank je wel voor je fijne reactie,
groetjes Hettie - joplin
wat een zwaar moment
en daar heb je dan je echte vrienden
zonder veel woorden trekken je ze verder
vlot en gevoelig vertel je en ik luister
xx
hettie35: Zeer zeker mijn allerdierbaarste vriendin, fijn dat je komt lezen en je fijne reactie.
Groetjes Hettie - GoNo2
Met onverminderde aandacht blijf ik volgen...
hettie35: Lief van je,
groetjes Hettie - Annelies
Vaak voel je je alleen in zo'n situaties, maar goede vrienden en empathie zorgen ervoor dat je je voor even geborgen voelt. Dit stukje geschreven realiteit geeft een sterke vrouw weer die met de angst en de emotionele stress worstelt binnenin.x
hettie35: Stress volle tijd, ja zeker en die is helaas nog niet voorbij. En sterkzijn, ik doe mijn best meer kan ik niet doen.
Fijn dat je zo lief reageert, groetjes Hettie - Wee
Iemand die begrijpt zonder te vragen, die luistert, meeleeft en meedenkt. Wat heerlijk dat er zo iemand voor je is!
Je stukjes raken me diep, Hettie.
x
hettie35: Het is nog steeds een droom waar ik af en toe in wakker wordt geschud,
maar het van mij afschrijven helpt wel dat had ik veel eerder moeten doen. Je zult wel begrijpen waarom ik dat niet eerder deed.
Liefs Hettie
|
