|
< terug
Zondag 9 september 2012
Eén, twee, drie, vier, hoedje van papier. Dat is poëzie en tergelijkertijd kan ik er goed mee lachen zei Arno. Al zijn kleren draagt hij tweedehands. Dat is altijd zo geweest.
De Turkse vlag hangt overal buiten. Turke bakt chapati buiten op een hete plaat. 's Middags vers geroosterde vis. 's Avonds slenteren straathonden samen. Dan staat inktvis op het menu.
Ik word wakker van een minaretgeluid. Vind mijn zakdoek niet. Aan de stand van de zon moet het nu tussen zeven en acht zijn. Rustig. Er komt een vissersboot aan. Turkse koffie. Uit de fond zouden ze hier de toekomst lezen. Het is al behoorlijk warm. Kreeften hebben hier geen scharen. De vrouwen dragen een boerkini om in zee te zwemmen. Nat linnen dat rond het lichaam kleeft is sexy. Tevens word ik er inspiratieloos van.
Ik kijk naar de Middelendse zee. Syrië ligt dichtbij. Angstaanjagend, die enorme watermassa. In afwachting van een maaltijd leest iedereen behalve ik een boek. Als jullie straks in de golven gaan zal ik het filmen.
Doe maar.
Het zand is heet. Water en zand tesamen vruchtbaar. Nu komt er zilverschijn op. We hebben de tijd niet nodig wanneer vannacht volle maan in het water danst. Morgen rond tien uur varen we uit. Zou de visser komen?
In de rode woestijn heb ik geen libelle gezien en in het water zwom een zeemeermin dichtbij. We hadden in een inham tussen rotsen het anker uitgegooid.
Moslima bidt in de stilte van de wind naar het oosten gericht. Daarna vertrekt de boot opnieuw. Mijn ogen tranen. Mag ik je vijf seconden stelen voor een omhelzing in een verhaal? Marcos heeft 's nachts tussen lichtgevende algen gezwommen. Nu wil ik het opschrijven. Het moet, of had ik het al eerder gedaan? Het lijkt wel of de aarde dobbert.
Een perzik en een glas water. De asbak is weg. In een abnormaliteit vertelde ik iets over maagdelijkheid en besnijdenis. Zuid-Turken hebben een plat achterhoofd. Marcos, ik zal je nooit missen wanneer bergplooien schaduwen keren en jij deze wereld verlaat. Ze kijken verbaasd. Wat zegt hij nu?
Moeder (niemand weet precies hoe oud ze is) rookt een sigaret vooraleer ze de steile trap op klimt. Ze kijkt de mensen aan met van die lieve stoute ogen, het enige dat ongerimpeld gebleven is in haar gelaat. Een trage emotionele ontbinding is het niet. Vollemaan en Vuurvrouw lakken hun teennagels rood. Ik hou van de geur. Kijk, een meeuw. Zweet in de oren.
Het water was kalm toen we voor de laatste keer uitvaarden. Op het zacht deinende ritme van de boot zat ik het ongrijpbare meisje te lezen.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ongrijpbare meisjes en boten, gevaarlijke combi...
Groet,
Greta
warket: Niet meer op deze leeftijd Greta... - Hoeselaar
Steno-achtig verhaal met een leuke inhoud, kon het pruimen.
Willy - joplin
krijg zin om mee te varen
een droombootje wiegend op water
en staat er dan een leeftijd op?
xx
warket: Neen lieverd, met leeftijd heeft het helemaal niks te maken.
|
