writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Blik in de toekomst 3

door GoNo2




De kantine of om met de mooie woorden van de directie te zeggen: " de recreatiezaal" is nog niet open. Ze gaat pas open om 11:00 en 't is nog maar 10:30. ik heb niet veel zin om een halfuur te wachten. Ik besluit om een wandelingetje te maken in onze overwoekerde tuin. Sedert de tuinman het afgebold is met z'n barones is er weinig of niets meer aan gedaan. Meerdere malen is er opgeroepen om vrijwilligers die zich nuttig willen maken met de tuin te onderhouden. De directeur zou met z'n handen in het haar zitten, ware het niet dat hij een kale knikker had. Door besparingen opgelegd door het ministerie, kan hij ook geen betaalde kracht aantrekken. Dus zijn het de nonnen van het nabijgelegen klooster die zich nu ontfermen, zo goed en zo kwaad als het gaat, over de verkommerde tuin…
Zuster Clothilde staat naarstig met schoffel het onkruid te wieden. Een bijna onmogelijke taak, ge ziet het onkruid groeien terwijl ge er bij staat. Ik besluit een praatje met haar te maken…
" Dag zuster, zwaar werk zeker?"
" Met Gods hulp komen we er wel hé?"
" Onkruid is anders ook een product dat God geschapen heeft hé?"
" Onkruid is van de duivel afkomstig…"zegt de zuster op norse toon.
" En waar staat dat in de bijbel?" wil ik weten.
De zuster blijft mij het antwoord schuldig.
" Zeg, zuster, moest ge nu eens pesticiden gebruiken, zou dat niet helpen?"
" Ja, dat zou helpen, maar dan sterft de rest van de planten ook af hé?"
" Welnee, er zijn speciale producten op de markt die alleen maar onkruid verdelgen…"
Het bloemenperkje voor het grote houten kruis begint al de allures van Lourdes te bereiken. Nu nog het bankje in 't wit schilderen en we kunnen entreegeld vragen, denk ik.
Twee andere zusters zijn de haag aan het bijknippen. Ik hoor ze het liedje van Dominique van ene Soeur Sourire zingen. Na al die jaren nog altijd een hit in kerkelijke middens. Soeur Sourire, de lesbische non die haar kap over de haag gooide en samen met haar minnares zelfmoord pleegde. Stierf in volslagen armoede, gepluimd door haar orde. Maar het liedje Dominique is onverwoestbaar…
Ze zijn goed bezig, denk ik. Eerst de haag scheren en dan hun kap er over gooien. 't Ene staat in nauw verband met 't andere. Kom, denk ik, laat ik die frivole nonnetjes eens met een bezoekje vereren.
" Dag zusters, alles kits achter de rits?"
Ze kijken me onbegrijpelijk aan. Maar in hun ogen zie ik twinkellichtjes.
" We zouden dat aan u moeten vragen hé?" zegt non 1, want ik ken hun namen niet.
" Nee, op mijn ouderdom is het triestig gesteld achter de rits, een beetje prostaatkanker en een ontsteking van de blaas. Maar we klagen niet hé?"
" Zijt ge al naar de dokter geweest?"
Hoor ik daar voorwaar een warm medegevoel, een bijna vertederende naastenliefde?
" 't Is de dokter die het me gezegd heeft. Ik heb nog hooguit dertig jaar te leven en dan worden de boeken dicht gedaan. Erg hé? Om zo jong te moeten sterven? Vindt ge dat ook niet?"
Ze zijn even sprakeloos, ik kan er inkomen. Ik geloof m'n eigen bijna.
" Maar tegenwoordig staat de wetenschap al zover dat we zelf voor God spelen. En gezien we geschapen zijn naar Gods evenbeeld mogen we dat van onze Schepper hé?" Eens kijken wat ze daar op te zeggen hebben, denk ik met enig sarcasme…
" 't Is verkeerd om te denken dat we God zijn, we zijn niets ten overstaan van God…"murmelt non 2. Non 1 slaat een kruis, 't lijkt wel of ze de duivel in hoogsteigen persoon gezien heeft. De geruchten-tamtam zal weer z'n werk hebben. Met die eigengereide schrijvers niks dan last, hoor ik ze denken.
De frivole nonnetjes gunnen mij plots geen blik meer waardig. Pakken hun biezen en heggenscharen en vervoegen zuster Clothilde, die nu op haar knieën zit te wieden. Ze voelt er niets van, want ze heeft betonnen knieën ontwikkeld door jaren lang te bidden ter ere van God en Z'n Heilige Familie. Zuster Clothilde kruipt recht, ondersteund door beide zusters. Ze wenkt me. Ik doe alsof ik het niet zie, maken dat ik hier weg ben. 'k Heb geen zin in een donderpreek. Waarom spreken ze altijd van een donderpreek en nooit van een bliksempreek, vraag ik me af. Waarschijnlijk zullen alleen de Duitsers spreken van een " Blitz-preek" gezien hun opgedane ervaring in de Tweede Wereldoorlog…
Ik ga terug naar binnen, de recreatiezaal is open. Ik ruik de koffie. Ik tast in m'n zakken, ergens moet ik nog bonnetjes hebben die ik eerlijk gewonnen heb met vals spelen met de kaarten. Een bakje troost om te beginnen, dat maakt m'n dag goed. Zeg ik altijd aan wie het horen wil. Maar niemand luistert, het merendeel van de kostgangers is hier blijkbaar doof of hoort niet zo goed meer.
Prudence, de oude schooljuffrouw, staat achter de bar. Opgesmukt alsof ze een levende reclame is voor Yves Rocher. Ze ziet eruit als een schilderij van Wartburg en die schilderde alleen maar honden. Prudence runt het cafetaria zoals ze vroeger haar klas runde. Streng en helemaal niet rechtvaardig. Ik sta niet op goede voet met haar, ze vindt me een losbol en een degoutante zagevent, die denkt dat hij de beste schrijver ter wereld is. En ze vindt er maar niets aan dat ik haar altijd gelijk geef. Ik geef haar zelfs gelijk dat ze tweemaal per dag naar de kapel gaat. Ge kunt niet vroeg genoeg beginnen om uw bedje te spreiden bij de Heer, zeg ik haar altijd. Er komen nog kerkgangers-en gangsters binnen. Ze zijn op 't juiste adres, denk ik. Een uurtje roddelen over de medebewoners moet kunnen. Tijd zat hé?
Ik leg m'n bonnetje op de toog.
" Voor mij een koffietje, graag…"zeg ik poeslief.
" Voor mij een koffietje graag…"antwoordt ze, even poeslief. Verdomme, denk ik, ik spreek met een echo…
" Met melk en twee suikertjes, aub?"vraag ik.
" Ik mag maar één suikertje geven, besparing hé?"
Wat kan één suikertje meer nu maken? Starks moeten we nog onze eigen koffie aankopen, 't is ver gekomen. Ik zeg het haar, ze kijkt me op een liefdevolle vijandige manier aan…

©GoNo

 

feedback van andere lezers

  • andremoortgat
    Nonnekens en hun suikeren
    rantsoeneringsbonnekes
    Leuk !
    GoNo2: Dank u wel!
  • Danvoieanne
    Leuk!
    GoNo2: Dank u wel!
  • Annelies
    grappig en toch serieus ;) graag gelezen!x
    GoNo2: Dank u wel!
  • Wee
    Genoten!
    x
    GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 8

Uitstekend: 4 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .