|
< terug
Het Beleg van Antverpia 1
" Rome is niet gebouwd op ene dag en alle wegen leiden naar Rome, als we onze heirbanen zullen aangelegd hebben. Maar eerst moeten we Antverpia innemen…" spreekt Julius Caesar tot z'n Romeinse legioenen, die op enkel kilometers van de poorten staan.
" t Zal niet gemakkelijk zijn, m'n dierbare dictator, ze weten dat we er aankomen en naar ik gehoord heb zijn die Antverpianen goed verschanst…" antwoordt Claudius Fricandellus.
" Denkt ge dat die Oude Belgen weerwerk kunnen geven aan het roemrijke Romeinse Leger? Naar ik gehoord heb, spelen die alleen maar pietjesbak en met de duiven. Hun enige economie is bierbrouwen en patatten planten. 't Wordt tijd dat we daar enige beschaving brengen…" zegt Julius hard genoeg opdat z'n manschappen het kunnen horen. Een gejuich stijgt op uit hun rangen. Beschaving betekent plunderen, verkrachten en nog zowat van die dingen dat een leger doet uit pure verveling…
De verovering van Gallico was niet zonder slag of stoot gebeurd. De Gallische stammen hadden voor één keer hun onderlinge oorlogen aan de kant geschoven. Boduognat en Ambiorix trokken met een groot leger van vechtersbazen en keuterboeren ten strijde tegen het Romeinse Leger. Maar Julius Caesar was een strateeg en ook een militair genie. Het leger van de Oude Belgen werd, zoals verwacht, vakkundig op bloedige wijze verslagen. Boduognat en Ambiorix probeerden nog een wapenstilstand uit de wacht te slepen, maar 't was boter aan de galg. Julius Caesar beloofde hen beiden te sparen als ze hem zegden waar hun goud en edelstenen verborgen waren. Beide heren geloofden hem op z'n woord en zagen de toekomst al wat rooskleuriger in. Ze toonden aan Prosperus Bastardius, derde in bevel en ook generaal, de geheime grafheuvel waarin hun schatten verborgen lagen. Prosperus Bastardius heeft ze toen ter plekke een kopje kleiner gemaakt. Op bevel van Julius Caesar, welteverstaan. Aldus sloeg hij tweemaal z'n slag. De Oude Belgen hadden geen leiders meer en z'n financieën gingen erop vooruit. Het aaangename met het nuttige paren, noemde hij dat…
Maar één stad lag een beetje dwars. Ze weigerden om Julius Caesar te erkennen als hun heer en meester. Een Italiaan als burgemeester zagen ze niet zitten. Als regeringsleider tot daar aan toe, als België ooit uitgevonden zou worden. Voorwaar woorden die ooit een historische betekenis zouden krijgen…
" Laten we een afgezant sturen naar die Italiaanse oelewapper…" roept Benedict Visserszoon, voorzitter van de stadsraad.
" De vorige hebben ze teruggestuurd in zevenentwintig delen, ik denk niet dat ge rap een vrijwilliger gaat vinden. Afgezant is een beroep die de nodige risico's inhoudt…" roept Cornelus Slagerszoon boven het tumult uit.
" Kunnen we geen compromis met diene Juul sluiten?"zegt Jan van Mariette van de Leerlooierskaai, schepen van de Middenstand.
" En welk compromis zouden we moeten sluiten?" vraagt Jef Barbier, die ook alles weet van kruiden. Z'n kruidenerszaken doen gouden zaken, hij denkt er zelfs over na om ze " Kruidvat" te noemen.
" Stilte, verdomme, stilte…" roept Benedict Visserszoon op gebiedende toon.
Het rumoer verstomt.
" 't Lijkt hier wel een duivenkot. Of een wasdag op de Bleekhofweide. Jullie zijn precies viswijven. Die roepen even hard hé?" zegt Benedict visserszoon. Hij kan het weten want hij stamt af van het roemrijke geslacht der palingvissers.
( N.v.r.-- de Bleekhofweide heeft echt bestaan, er is nog altijd een straat in Borgerhout die de Bleekhofstraat noemt…de vrouwen legden hun was te bleken op die weide…)
" Als we nu eens Esmeralda Bonaventura sturen? Hij zal toch een Italiaanse die tevens Romeinse is, geen kopje kleiner maken. Ze is al niet van de grootste hé?" zegt Benedict.
Esmeralda Bonaventura is klein van gestalte, maar groots in haar daden. Ze kan als geen andere haar vrouwelijke charmes uitspelen. En 't is algemeen geweten dat Julius niet ongevoelig is voor vrouwelijk schoon. Cleopatra kan ervan meespreken…
" We moeten een compromis sluiten over welk compromis dat we gaan sluiten met den Juul…" zegt Benedict, die de vergadering meer dan zat is.
Daar moet over nagedacht worden, 't belooft een lange nacht te worden, denkt Benedict. Moeder de vrouw zal niet content zijn als ze blijft zitten met haar paling in 't groen.
" Stuur een bode naar mijn madam en zeg haar dat we nog niet thuis zijn met de patatjes…" ordonneert Benedict aan de chef-bode, die in z'n vrije tijd ook nog postbode is.
" Wat denkt ge van 50kg handgeschreven kleitabletten van de Zondagse Duivenkoerier. En een ereplaats op de eretribune van de Pietjesbakspelen?.." vraagt Fernandus Duivenmelcker.
" Denkt ge dat diene Juul daarmee content zal zijn?"
" We kunnen het proberen hé? 't Is maar een idee, eerst palaveren en dan pas vechten. We kunnen ons ook verschansen en wachten tot hij het beu wordt. Aan eten en drinken hebben we geen gebrek, we kunnen het nog jaren uitzingen…"zegt Fernandus.
" Ge hebt totaal geen benul van wat een compromis hoort te zijn…" antwoordt Benedict op barse toon.
" Leg het me dan eens uit, alwetende visserszoontje…" Fernandus wordt niet graag versleten voor onbenul en is nogal rap op z'n tenen getrapt.
©GoNo
feedback van andere lezersEnkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   2 stem(men), 67%Goed: 1 stem(men), 33%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
