naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dag,Bron en...opgedeelde versie 15

door katrijn

'Dus die ene, die wittekop, is een mens van meer dan 500 jaar?' Maurice, de bakker tuurt de stoffige glazen van zijn bril en probeert het te snappen.
'Ja, Dag was ergens in de 14de eeuw gewisseld, in plaats van een baby. Wisselkinderen waren toen dagelijkse kost. Mensen lieten, in die tijd, hun eigen kinderen vaak achter in bossen. Wolven en andere beesten maakten er meestal snel een einde aan. Het was armoe troef en een tweeling was vervloekt. De zwakste van de 2 moest weg. Moran ronselt kinderen uit alle uithoeken van het Rijk. Ze krijgen taken. Zoals ik. Dag komt, naar het schijnt, vanuit de Noordelijke Wouden. En zo nam Dag de plaats in van de echte zoon, de overgelukkige vader nam hem weer op. Hij werd opgevoed met zijn broers en zussen en toen ze een jaar of zes waren kwam Dag onder een kar terecht. Het ding reed met houten wielen over een kind, er was geen kans dat hij het zou halen. In die tijd stierven kinderen aan de lopende band, om de domste redenen eerst. Bron, een kind nog, dacht hem te kunnen redden door bloed te geven. Hij sneed zichzelf en liet Dag het drinken…zonder het te weten deden ze in hun naïviteit iets wat nog nooit was gebeurd. Dag was niet meer een zuiver wisselkind. Niet meer alleen gebonden aan de wetten van het Volk.' Iedereen hing aan de lippen van Marjolein terwijl ze de harde, grauwe wereld van honderden jaren geleden voor te stellen. En daarin 2 kinderen.
'En toen, waarom is hij hier nog?' Marjolein denkt even na. ' Het verhaal van Dag is bij wet verboden, thuis. Ieder kind kent het, maar telkens een beetje anders. Ik zal vertellen wat ze mij hebben verteld. Hij groeide op in een gezin dat wist wat hij was, eentje van beneden, van het Oude Volk. Hij had 2 oudere broers die voor hem knokten, een oudere zus die hem bemoederde, een tweelingbroer die hem leerde omgaan met mensen en nog 3 kleine zusjes die hem verafgoden. Zijn ouders waren streng maar voor die tijd behoorlijk bij de pinken. Ze hielden hem uit het dorp, lieten hem nooit alleen en leerden datgene wat hij moest weten om min of meer normaal te functioneren. Hij was kind tussen de kinderen. En leerde al datgene wat mijn volk nooit leert. Hun ouders, die Dag al die tijd heel goed beschermd hadden en uit het zicht hadden gehouden, stierven toen de tweeling 14 was. Min of meer volwassen mannen in die tijd. Vier van de andere kinderen waren al gestorven door armoe, koude en honger. Dag had als eerste van het Volk de pijn van verlies meegemaakt. Hij had de graven helpen delven en omwille van hem, omdat mensen hem wantrouwden, zoals jullie doen, kregen ze geen recht op een kerkelijke dienst in gewijde grond. Iedereen voelde aan dat er iets mis was met hem, maar ze konden hun vinger er niet op leggen. Zijn ouders stierven aan de pest maar lieten de jongens beloven voor elkaar te zorgen en Bron moest zweren op het graf van zijn oudere broers dat hij Dag kost wat kost zou beschermen. En de twee namen dat heel serieus op. Meer dan ooit waren ze,in een harde wereld, op elkaar aangewezen. Hele dorpen werden tijdens die epidemie van de kaart geveegd. Mensen stierven bij bosjes, iedere deur was gemerkt met een kruis en er was al lang geen tijd meer om mensen deftig te begraven. Het moeten gruwelijke tijden geweest zijn. De kerkklokken stopten 2 maanden niet met luiden.'
'Was het dan over?' Iedereen wist van de pestuitbraak, ook Vijfwegen had er onder geleden.
'Nee, de klokkenluider was dood.'
'O, pech man.'
'En die twee hadden natuurlijk niets,' Marleen was de lerares van het zesde middelbaar. Ze voelde mee met de jongens, eeuwig gevangen in een lichaam van een zeventienjarige. En altijd gepest en opgejaagd door mensen die niet snapten waar het om ging. Marjolein knikt. 'Ze woonden nogal afgelegen dus bleven ze lang uit handen van anderen. Pas 2 jaar later kwam uit dat hun ouders dood waren, de jongens konden niets voorleggen van papieren en werden uit het huis gezet. Samen met de 2 kleinsten, die toen jonger dan 10 waren. Ze sliepen buiten en in grotten, in stallen…Een zusje stierf na een nogal brute verkrachting van een rijke knaap. Hij stierf diezelfde dag nog onder 'onduidelijke' omstandigheden.
Toen dit nieuwtje Moran bereikte, was haar belangstelling gewekt. Dit was de eerste maal in de geschiedenis van ons Volk dat iemand een mens gewroken had. Vanaf dat moment hebben talloze ogen Dag in de gaten gehouden, altijd op zoek naar een slachtoffer voor Moran. Die vrouw is onbevredigbaar. Haar echtgenoten zijn meestal de sterkte, knapste en stoerste mannen van het rijk. Nu had ze iets nieuws.' Marjolein denkt even na. 'Het andere meisje kwam om nadat ze een jaar in een keuken had gewerkt bij edelen en de vrouw des huizes haar frustratie één maal teveel had bekoeld op het kind, ze was 11 jaar oud. Het schijnt dat de hemel zwart kleurde die middag. Volgens de verhalen heeft Bron zijn broer vastgebonden en knock-out geslagen omdat hij niet in te tomen was. Dag is en blijft eentje van bij ons, ook al heeft hij het héél goed onder controle. In tegenstelling tot mijn generatie waren die gasten van 500 jaar geleden, net zoals bij jullie, iets euh…wilder. Een jaar later werd Bron ziek en kreeg zoals zo velen een longontsteking en andere arme mensen ziektes…Diezelfde nacht stierf de huisbaas en al wie weigerde om Bron te helpen. Bron stierf niet omdat Dag dezelfde truc toepaste als tien jaar ervoor. Een beetje zoals Leo en ik,' ze glimlacht. ' Alleen kwam er bij ons geen bloed aan te pas.' Leo kijkt even naar de peuter die een beetje verder aan het praten was tegen een plant en bloost. 'De roddels kwamen op gang, de jacht was ingezet. Ze waren 17 en zouden door die uitwisseling er altijd uitzien als 17. Net zoals Leo en mezelf. Dus toen het moment kwam om terug naar huis te gaan, en Bron mee te nemen als cadeau voor Moran, zoals de gewoonte is, kwam Dag in opstand.
Wisselkinderen zijn over het algemeen goed op de hoogte van hun taken. Uit ieder dorp wordt er een kind gekozen die naar de mensenwereld gaat. Daar moeten ze meestal euh…onrust stoken. Als de tijd dan rijp is om terug te keren, beloven ze al hun 'mensen' de oplossing voor de problemen en belanden al die naïeve zielen bij Moran, als speeltje, slaven…noem maar op.
Dag kende zijn taak, was zoals ieder ander gebonden aan de grillen van Moran en wist waar hij aan begon toen hij besloot alleen terug te keren. Bron was zijn broer geworden. Dag keerde terug en haalde daardoor de woede van Moran op zijn hals. Hij belandde in de Arena, waar wel meer trouweloze zielen eindigen en leverde daar een legendarische vijfjarige strijd. Moran werd gecharmeerd door zijn lef, zijn uitstraling en het feit dat hij haar uitdaagde. Ze liet hem leven op voorwaarde dat hij met haar trouwde, hij wist haar duidelijk te plezieren en ontketende een paar jaar daarna een rebellie zoals die nog nooit was gezien.

feedback van andere lezers

• Annelies
  Voor altijd een zeventienjarige, hmmm dat lijkt me allesbehalve leuk. De band tussen Bron en Dag vind ik wel mooi.x
  katrijn: Ik heb 2 broers als voorbeeld ( voor elkaar hé, ik ben het tussengeval) :)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 3

Uitstekend: 1 stem(men), 50%
Goed: 1 stem(men), 50%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)