Volg ons op facebook
|
< terug
Dag, Bron en ...opgedeelde versie 22 ( denk ik)
'En jij hebt geen enkele behoefte om…' iedereen kent de reputatie van de Woudstammen in het noorden van het Rijk. Marcus had het aan de lijve ondervonden, maar het schepsel dat hier voor hem zit was niets in vergelijking met de krijsende, gillende met wapens zwaaiende meute. Iedereen weet dat de Stammen kannibalen zijn en tuk zijn op mensenvlees.
'Nee, niet meer.' Dag sluit zijn ogen, duidelijk moe van zijn uitje. ' soms, misschien maar dan is Bron er om me…'
' Hé, broertje.' Hij duikt op uit het niets. Wel, waarschijnlijk gewoon van achter hen, maar de mannen zijn zo hun kluts kwijt dat ze hun omgeving gewoon vergeten zijn. Marcus kijkt verschrikt op. De jongen is minstens zo groot als zichzelf. Met een woest, misleidend uiterlijk en een paar verrassend zachte, maar bezorgde ogen. Zijn gezicht is, los van de ongezonde tint, identiek aan dat van Dag. Net zoals zijn manier van praten, zijn bewegingen…Marcus gaapt hen aan. Ze hadden gelijk. Het is een tweeling. Hij heeft altijd gedacht dat dit een deel van de legende was.
Bron.
Even legendarisch als Dag.
Hier voor hem, aan een ijzeren tafeltje, zit het meest gezochte duo van de wereld. Het voelt een beetje onwerkelijk aan.
'Heren.' Bron knikt hen kort toe. ' Is het erg dat ik hem van jullie over neem?' de warme stem klinkt geamuseerd en een tikje kwaad.
Marcus schudt schaapachtig zijn hoofd. Hij mag de jongen direct.
Bron knielt naast de stoel van Dag en schudt aan diens arm.
'Dag, wakker worden. Komaan, we gaan naar huis en stoppen jou in bed. De dokter zei al dat je te overmoedig was geweest. Ik maakte me al zorgen, jij kleine idioot. Laat het nu een keer zijn gang gaan.' Hij moppert zachtjes door. ' en waag het niet om naar huis te gaan, ze zijn je daar op het spoor en die feeks…'
'Ze hebben ons al gevonden, Bron.' Mompelt Dag slaperig, volledig op zijn gemak nu hij alles kan overlaten aan Bron.
'Wat?' Bron verstijft en Dag wijst vaag naar Marcus.
'Deze heren werken in dienst van Moran maar ze hebben beloofd om me niet…'
'Beloofd?' Bron stem slaat een toontje over als hij verontwaardigd naar de mannen voor hem kijkt. ' Zijn jullie hier om…' hij slikt en kijkt hen strijdvaardig aan.
'Waag het niet om hem aan te raken,' sist hij terwijl hij met zijn ene hand om Dags middel zijn slapende broer uit zijn stoel tilt. Hij draagt Dag alsof hij niets weegt, als een groot kind. ' Hij heeft Moran niets misdaan behalve haar de bons geven. Zeg maar dat ze zich daar eens overzet, het is kinderachtig. Heel die klopjacht is een oude klucht. Dag is geen gevaar voor de troon, hij verdient het om…' Bron schuifelt met Dag achteruit.
Marcus en de zijne blijven roerloos zitten. Nooit zou Marcus het beeld vergeten, Dag volledig uitgeteld, veilig in de armen van zijn grote beschermengel. En de arm die slap meebeweegt op het ritme van Brons stappen. Hij schudt verward zijn hoofd en drinkt zijn bier in één keer op.
Geen gevaar voor de troon? Het zal wel wezen…
Die jongen windt iedereen om zijn vinger door maar met zijn ogen te knipperen.
Hij is in staat, en Marcus weet het zeker, om iedereen tegen Moran te keren.
Als Dag ooit terugkeert met als doel de boel omver te gooien, dan lukt hem dat zonder moeite. Zelfs mensen volgen hem.
Zelfs Marcus zou hem volgen.
'Geen woord hierover,' het is Jorik die als eerste iets zegt. Zijn gezicht gloeit van opwinding, alsof hij zojuist de oplossing van al zijn problemen heeft ontdekt. Hoewel zijn problemen meestal nauw verbonden waren met meisjes en Marcus zeker weet dat zelfs Dag daar geen verandering in kan brengen.' We zeggen hier geen woord over, we geven hem tijd om te genezen. Het Rijk heeft iemand zoals hem nodig en ooit komt de dag…' Semik legt hem met een grauw het zwijgen op.
'Wat je nu zegt is hoogverraad, Jorik, ze kunnen je daarvoor…'
Er ontstond een verhitte discussie aan het kleine tafeltje. Maar over één ding waren ze het eens. Moran gebruikt iedereen om de enige uit te ruimen die ooit weerstand kon bieden. Dag was geen gevaar voor het Rijk, zoals haar entourage beweerde, hij was slechts een dreiging voor Moran en haar gevolg.
En dat, vond Marcus, is een groot verschil.
Het is stil geworden in de zaal als Marcus ophoudt met praten. Hij heeft hier en daar enkele details weggelaten en Moran kijkt hem bedenkelijk aan.
'Dus je weet niet waarom hij in dat dorp verblijft?' Marcus had niet gezegd dat Dag niet in de beste conditie was, niet eens in staat om op zijn benen te staan. Dat detail had Moran niet nodig.
Ze kijkt bedenkelijk alsof ze probeert om Dags beweegredenen te doorzien.
'Een meisje, een vrouw?'
Marcus knippert even met zijn ogen. Ze is jaloers, flitst het door hem heen.
'Nee, Vrouwe, niet dat wij konden opmaken. Hij is zomaar uit het niets bij ons aan tafel komen zitten. Zei dat wij daar niets te zoeken hadden en verdween weer.'
'En de mensen waren niet…vijandig?'
'Ik had niet de indruk dat de mensen wisten wie hij was. Het zijn andere tijden daarboven, Vrouwe, mensen geloven niet meer in…'
'Denk maar niet dat ik dom ben…' onderbreekt Moran hem.
'En jouw mannen…zouden zij allemaal jouw verhaal bevestigen?' Marcus staart haar kil aan, ook al slaat zijn hart wild in zijn kas. Zou ze zijn mannen martelen om alleen maar te horen dat…
'Dat zullen ze, hoogheid, maar uiteraard zal het niet identiek zijn, als dat het gene is wat u wilt horen.'
Er verschijnt een vage glimlach op haar gezicht.
'Rustig maar, soldaat, ik bedoelde er niets mee. Uw mannen wachten op u in de tuin. Dag in Watersprong…ik zorg er vandaag nog voor dat hij veilig en wel thuis komt.' En ze draait zich om, begint te fluisteren met de mannen achter haar en Marcus weet dat zijn moment over is.
En dat hij zich het best heel snel uit de voeten maakt.
En zijn mannen in veiligheid brengt voordat ze doorhebben dat hij verkeerde informatie gaf.
Hij was een trouw man. Trouw aan zijn land, trouw aan het volk. En het was die trouw die hem ertoe zette voor het eerst in een lange loopbaan verraad te plegen. En het woog hem niet erg zwaar.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Graag gelezen.
katrijn: Dank u zeer wel. Ik ben blij dat iemand die niet in mijn fantasie woont, kan volgen, want ik was daar wat nerveus over.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   1 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
