writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Dag, Bron en...opgedeelde versie 26

door katrijn

Hocus pocus…een verdwijntruc die zijn gelijke niet kent. 2 maal. ( De één iets vrijwilliger dan de ander)

Er klinkt een dof ritmisch geklop. Dag doet zijn best om het te negeren maar na enkele minuten kan hij niet meer doen alsof hij slaapt. Het wordt vervelend.
'Bron…'
'Hmmmm…'
'Er klopt iemand op de deur.' Dag trekt zijn kussen over zijn hoofd in de hoop dat het verdwijnt. Hij slaapt de hele week al zalig en is niet van plan er nu mee te stoppen.
'Ik weet het.' Dag gluurt vanonder zijn schuilplaats naar zijn broer. Bron ligt op zijn buik, één been uit het bed en zijn armen onder zijn kussen gevouwen. Vaste slaaphouding. Zijn ogen zijn hardnekkig dicht en hij lijkt geen enkele intentie te hebben om daar verandering in te brengen.
Ze zitten in een impasse.
Even is het stil. Het is nog donker in de kamer.
'Misschien heb ik het me ingebeeld.' Dag maakt zich al klaar om lekker verder te slapen. Bron opent één oog.
'Dat heb je niet. Luister.' Zijn woorden zijn nog niet koud of er klinken weer enkele kloppen op de deur. Ongeduriger dit maal.
'Het klinkt al boos.' Mompelt Bron. ' Doe eens iets, Dag, je bent nu toch wakker. Het werkt me op mijn zenuwen.' Bron doet zijn oog weer dicht. Dag werpt zijn broer een kwade blik toe, wacht op de volgende reeks klopjes en gooit dan zijn laken van zich af.
Hij zoekt in het donker om een broek en trekt die, huppend op één been aan. Opnieuw een aanval op de deur.
'Jaja, 2 minuten geduld, zeg.' Bron grijnst vanuit zijn bed.
'Ga ervoor, broertje, geef ze van katoen.' Dag schopt in het voorbij gaan tegen het bed van zijn broer en zoekt op tast naar de deur. Hij zet die op een kiertje en kijkt recht in het gezicht van Magda. Ze kijkt hem ongerust aan. Bloost als ze merkt dat hij slechts halfaangekleed is en kijkt dan maar recht in zijn gezicht.
'Dag, ben je wakker?' Dag draait met zijn ogen. Nee, hij slaapwandelt. ' Ja, Magda, dankzij wat geklop ben ik wakker.'
'Sorry, lieverd, maar kan je jouw broer ook wakker maken en naar beneden komen. Er zijn enkele mensen die jullie willen spreken. Zo snel je kunt, Dag.' En ze doet de deur dicht en laat Dag verward achter.
'Wat was dat allemaal?' Bron is nu ook helemaal wakker. Hij steekt de bureaulamp aan die naast zijn bed staat en kijkt op de wekker. ' Wat wil Magda van je om 2.30 in de morgen?' Hij geeuwt en houdt zijn handen voor zijn ogen tegen het licht.
'Niet van mij, van ons. Kleed je aan en kom mee naar beneden.' Dag plukt een shirt van de grond en neem enkele seconden de tijd om zijn lenzen in te doen terwijl Bron op zoek gaat naar enkele van zijn eigen kledijstukken.
'Problemen?' Polst hij terwijl hij onder bed een shirt zoekt. Bron steekt hem op en Dag schudt zijn hoofd. ' Dat is ene van mij, Bron, de jouwe hangt op de stoel, daar. Maak een beetje voort, Magda klonk echt ongerust.'
'Ok, al goed, jaag je niet op. ' Als ze op de gang komen merkt Dag dat de andere gasten eveneens uit hun bed getrommeld zijn. Bron zegt er niets op, er verschijnt een frons op zijn gezicht. Ze gaan in colonne naar beneden , de trap af. Vooraan loopt een gepensioneerd koppel, daarachter een compleet gezin, dan Bron en Dag en zij worden op hun beurt gevolgd door een jong koppeltje en enkele mannen alleen. Er wordt druk gefluisterd en gespeculeerd naar de reden van deze nachtelijke onrust. De meeste mensen kijken opgelaten, alsof er eindelijk eens iets gebeurt in hun vakantie. Dag loopt na een meisje van om en bij zijn leeftijd. Ze draagt een minuscuul shortje en een topje met een knuffelbeer op. Zo nu en dan gluurt ze over haar schouder naar Dag, terwijl ze haar haren herschikt. Bron gniffelt en Dag schudt ongelovig zijn hoofd achter haar rug.
'Touché broertje,' fluistert Bron in zijn oor. ' Dat lieve schepseltje is helemaal weg van je. O, Dag, lieverd, trouw met me. Maak me je vrouw, bemin me…'
Dag snuift en glimlacht net op tijd als het meisje omkijkt. Ze slaat zedig haar ogen neer en gluurt onder haar wimpers naar Dag. Bron proest het uit.
'Julie, loop door, kind. Je houdt iedereen op.' Haar moeder roept haar dochter berispend tot orde. De vrouw, gehuld in tweedelige, satijnen pyjama en elegante slippers werpt een vernietigende blik op Dag.
Achter hem schokt Bron van het lachen. ' Sorry, jongen, mamie heeft je net te licht bevonden voor haar lieve dochter.'
Dag draait met zijn ogen. Hij schuifelt na het meisje de bescheiden eetzaal in, waar Magda normaal gezien het ontbijt verzorgt. De koffiezet pruttelt, ook al is het in het holst van de nacht.
Dag pikt de geladen sfeer op en wisselt een blik met Bron. De lach verdwijnt van Brons gezicht als ze het zaaltje rondkijken. Ze gaan op de vensterbank zitten, een beetje verwijderd van de anderen.
Aan een tafel zitten er een aantal mensen.
Er heerst een ongemakkelijke stilte.
Er zitten 2 politieagenten die Dag niet herkent en naast hen zitten de ouders van Ada. Met ineengewrongen vingers en grote ogen, alsof ze nu pas kennismaken met de wereld. Dag wisselt een blik met zijn broer. Brons gezicht staat strak, van de lach is geen spoor meer te bekennen.. Ada, is sinds het fietsincident van 6 weken geleden het liefje van Bron. En voor zover Dag weet meent zijn broer het serieus met ieder meisje dat hij ooit heeft gehad.
'Het heeft niets met ons te maken.' Mompelt Dag. ' Wat het ook is, Bron, het is toeval.' Bron kijkt op hem neer.
'Er is geen toeval, broertje.' Fluistert hij en het meisje in het shortje kijkt hen nieuwsgierig aan. Dag slaat zijn ogen neer, hij heeft geen zin in puberaal geflirt.
'Het spijt me om het te zeggen maar als jij in de buurt bent…' Bron maakt zijn zin niet of en kijkt strak voor zich uit. Dag draait zijn hoofd en kijkt ongelovig naar het profiel van zijn broer. Bron weigert hem aan te kijken.
'Bron?' Dag kan niet geloven wat hij zonet had gehoord.

 

feedback van andere lezers

  • dichtduvel
    Ik zal de andere 25 afleveringen ook lezen, grtz, j
    katrijn: Hmmm, ik voel me bij deze al vereerd. Veel succes en ik hoop dat u het 'in orde' vindt.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .