writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Dag, Bron en...opgedeelde versie 35

door katrijn

Je hebt de dieren van Boven, loebassen en trouwe zielen, en dan heb je de beesten hier. Zelden tam en altijd bereid om hun meesters te vertrappelen, op te vreten, te rammen of ineen te beuken. Dag kent enkele van die beesten maar de dieren uit de Wouden leven volgens andere regels dan de zogenaamde tamme 'huisdieren'.
Er is een beschermingsregel. De bewoners van het Woud vallen elkaar zelden aan. Nutteloze beesten in de Arena en voor de jacht, maar zo'n roedel wolven of een koppel leeuwen waren heel handig op rooftochten buiten het Woud.
De man wenk ongeduldig.
'Komt er nog wat van? Anders loop je maar door, hé.'
Dag draait zich zuchtend om en keert op zijn passen terug. Hij bekijkt de man wantrouwig. Het is een man van halfweg de 40, met een kalende schedel en een volle baard om te compenseren. Zijn broek is doorweekt en hij staat in ontbloot bovenlijf. In zijn rechterhand houdt hij een touw waar het paard aan vastgebonden is. ' Helpen? Waarmee dan wel?' Dag ziet niet echt iets problematisch.' De man draait zijn al rug al naar hem toe en beent een veld in.
'Verderop is er een kar in de rivier gesukkeld. Door de warmte staat het water veel te laag en die boeren dachten dat er door kunnen rijden. Ze hadden geen rekening gehouden met de stenen. Er is een as gebroken en nu staat het ding scheef en geraken ze natuurlijk niet meer vooruit. Dus iedere man die kan helpen duwen is welkom. We moeten hem eruit krijgen voordat het donker wordt en de beesten komen.'
'De beesten?' Dag moet bijna rennen om de man bij te houden. Die kijkt hem 1 tel verrast aan. ' Jij bent niet van hier, zeker.'
Dag schudt zijn hoofd. Dat kan je wel zeggen.
'Nee, ik ben op doorreis.'
'Juist, ik hoef het niet te weten, jongen. Het zijn mijn zaken niet.'
'Dank u, over welke beesten heb je het? Wolven?' Hij kent de wolven. Grote creaturen die steevast in bende opereren en een ware nachtmerrie zijn voor iedere reiziger. Maar hij, Dag, komt uit de Wouden. Hij rent mee met de roedel.
Een deeltje van het geheel.
Aix en hij zitten eveneens te huilen naar de maan, waarbij ze de dichtstbijzijnde boerderijen de stuipen op het lijf jagen. Wolven zijn niet echt een probleem voor een wezen uit het Woud.
Er is die code.
De leeuwen, de wolven en Mens hebben een prima verstandhouding. Dag kent ' de puppies' van Aix, drie uit de kluit gewassen leeuwen…
De man begint smakelijk te lachen. ' Met wolven hebben we niet echt problemen, jongen, die kunnen we wel aan, ook al staan ze nogal arrogant in deze tijd van het jaar. Nee, het zijn de Woudstammen. Ze trekken steeds verder op naar het zuiden. Verrekt stelletje hersenloze wilden.' De man gromt misnoegd om zijn nieuwe buren. Dag fronst maar is niet bereid veel prijs te geven en zwijgt. De man neemt aan dat hij dit ook niet snapt en legt het geduldig uit.
'Ik had voordien wel gehoord dat er daar een primitief volkje woonde, maar niemand heeft ons gezegd dat ze ook moordzuchtig en kannibaals zijn. Roofzuchtige stelletje gekken.'
'Wauw,' Dag slaat de nieuwe informatie op. ' Zijn die gasten niet ver van huis?' De wouden liggen in het Noorden, immense uitgestrekte wouden. Zo groot dat je er meer dan 4 weken voor nodig hebt om het te doorkruisen. Het is een wereld op zich. Het heeft weinig te maken met het Rijk van Moran. Een harde plek om te wonen, tussen de eeuwige nevels en die gigantische bomen, maar wel eerlijker. Dag is verliefd op de Wouden, op hun schemering, de gedempte geluiden. Maar dat zegt hij niet.
Nu kijkt de man achterdochtig.
'Jij weet ook niet echt wat er in de wereld gebeurt, hé.' Dag vermijdt zijn blik. ' Goed dan,' zucht de man terwijl hij met zijn houten staf een gevaarlijk uitziende plant neermept. Dag stapt over de plant. ' Sinds Moran er niets beter op gevonden heeft om de Noordelijke Wouden af te branden,' Dag kijkt geschrokken weg. De Wouden afgebrand? Hoe kan dat? De bomen waren oeroud, eeuwen en eeuwen van kennis. Hij slikt een immense brok door. De man let er niet op, hij heeft de grootste moeite om zijn monsterlijk huisdier in het gareel te houden. 'en haar leger er door te jagen op zoek naar verraders, zijn de stammen in paniek geraakt. Ze zijn min of meer verdreven en weten zich geen weg in de echte wereld. Die mensen, als we ze al zo mogen noemen, zijn nog het echte werk hé. Een moordlustig zootje.' De man schudt zijn hoofd. ' Dat mens had echt geen slechtere vijand kunnen kiezen, ze heeft geen benul van datgene wat ze heeft aangericht. Zij en haar meute…' De man zwijgt en houdt zijn pas in. Dag stopt naast hem.
'Wat is er?'
'Wie ben jij? Ben jij een vriendje van Moran? Kom je spioneren in de grensstreken, eens kijken hoe het gesteld is met het moraal van de mensen? IS dat het? Staat er hier morgen een patrouille, want ik zweer het je, jongen, als jij ons verraadt, kom je hier niet mee weg. Je zou niet de eerste 'ambtenaar'' en de man spuwt het woord met minachting uit, ' zijn die hier in de bossen verdwijnt.'
Dag steekt zijn handen op en schudt zijn hoofd.
'Ik ben geen vriend van Moran en ik ben haar evenmin gunstig gezind. Ik ben, euh…politiek neutraal?'
De man gromt, wandelt verder maar doet zijn mond niet meer open. Dag is heimelijk tevreden. Deze mensen zijn dus geen fan van hun vorstin. De trouw aan de kroon is duidelijk vooral iets dat gebruikt wordt als er toevallig een patrouille strandt in hun dorp. Des te beter.
In stilte bereiken ze de rivier. Dag hoort het roepen van richtlijnen en tips al van ver. Ze zijn duidelijk al met menig mankracht aan het zwoegen.
'Ha, Yannick,' de mannen kijken als Dag en zijn gids aankomen. ' Nog wat spieren gevonden?'
'Ja,' Yannick wringt zich tussen de anderen en Dag blijft alleen staan op de rand van de rivier.
Uit het volk blijven. Dat was zijn plan geweest.
En nu kijken veertien paar ogen hem aan.

 

feedback van andere lezers

  • dichtduvel
    Je komt er wel, uithoudingsvermogen heb je, grtz, j
    katrijn: O ja, het is al helemaal netjes af. Ik zag het zitten. Ik maak me net iets meer zorgen over jullie geduld...
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 3

Uitstekend: 1 stem(men), 50%
Goed: 1 stem(men), 50%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .