naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

lus

door warket

Lus krijst. Misschien komt het omdat ik naar houtskool ruik. Babygeluiden zijn heftiger dan Rolling Stone muziek. Niemand kan het nadoen. Andere stembandjes. Krokodillentraantjes. Ze wil en zal gezalfd worden door haar omgeving.
Meisjes die plots moeder worden. Jongens plots vader. Moeders en vaders plots oma en opa. De tijd slaat toe zonder nuance. In lichtsnelheid gaat het nooit voorbij en het is mooi het kind in het niet meer kind zijn te herkennen. Speelsheid in een mensenleven. Lus schreeuwt haar lied. Als zij dat mag mogen wij dat ook.

Lus was muisstil vannacht. Lus is wakker geworden. Ik speel vuurman vandaag. Daarna neem ik foto's van haar. Ook wil ik haar daarna onder toezicht van haar moeder verschonen en een slaapkleedje aantrekken. Geelbruin reukloos vlekje. Mama lacht wanneer ik er instinctmatig effe aan riek. Zij doet het waarschijnlijk ook. Kleine grootse dingen. Die kleine teentjes maken mijn handen zo groot. Later op de avond reikt haar vader haar in mijn armen, zing ik hetzelfde slaaplied zoals ik dat bij hem en zijn broer heb gedaan wanneer ze onrustig waren. Het lijkt alsof ze het herkent. Buiten is er een zonsondergang. Heel even kijkt ze mee naar het licht. Daarna wilt ze bij haar moeder. Het is genoeg geweest onder ons twee. Cooper drinkt water. Ik een glas wijn.

Zjoef. Niet alles is uit te leggen. Gedateerde eieren bij het ontbijt. Loetsječ wordt haar troetelnaam. Het groeit in mij. Pruillipje als wapen. Voorbode als iets oerouds van ongenoegen. Aan de ontbijttafel kijkt ze verbaasd dichtbij de vader en de moeder. De vader zit half in licht en schaduw. Vader en kind in halflicht terwijl de moeder eet. Daarna is het de beurt aan het kind. Een fopspeen wilt ze niet. Alles moet echt. Mij maak je niets wijs.

Middag: zoogtijd voor haar. Voor ons is er soep. Na twee dagen met Lus weet ik opnieuw wat ik vergeten was: met baby's ben je full time bezig. Krijsertje troost. Onbehulpzaam. Voorlopig zijn wij tedere helden in haar bestaan.

Onmenselijk gedrag. Zo krijg ik stilaan Lus haar aandacht. Fluitend met medeklinkers.


20u: Ze knijpt haar teentjes rond mijn vingers terwijl ze naar haar moeder kijkt. Buikkrampjes onder ons drie. Even voel ik me vader. Dingen in korte dagen.


Opi-Omi

Abriba…
in eenzelfde wereld

en toch anders

volwassen
rozen laten drogen
in lentewind.

Ooit worden jouw handjes handen
die naar lavendel ruiken
en kijk je verbaasd
naar rimpels tussen blauwe aders

als ravijnen

feedback van andere lezers

• greta
  Stil van. Je gaat verder dan een verhaal, je tekst wordt een beeld. Liefdevol, vooral dat.
  warket: Ja
  xxx
• andremoortgat
  Ik sluit aan met een proficiat !
  met intens gevoel verwoord...
  warket: dank andré
• tinucha
  Idd heel mooi!
• Wee
  Prachtig rakend, Warket.
  x
• joplin
  even slikken
  zo pakkend zo heerlijk
  fijnzinnig beschreven
  hoe jij hier geniet
  mij laat herinneren
  de mooiste momenten
  in mijn leven
  xx
  warket: xx

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 13

Uitstekend: 6 stem(men), 86%
Goed: 1 stem(men), 14%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 7 stem(men)