naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Woensdag

door ivo

Terwijl de internetradio zijn best doet om het hier wat gezellig te maken, voel ik dat de winter stilletjes de herfst wegduwt.
Vanochtend waren het de krabbers van de voorruiten die in onze straat in de meerderheid waren. Terwijl de witte damp, rond mond en neus ,de krabbers wat uit het zicht zette, zag je duidelijk wie nog niet voor de winter gekleed was.
Bij de dame rechtover de deur zag ik hoe haar rood verkleumde handen, half verscholen onder de manchetten van haar jas, echt niet bereid waren om dit glasijs te bestrijden. Met een onhandig sproeibusje probeerde zij het ijs chemisch te overwinnen.

De buurman daarentegen gooide een emmer ijskoud water over zijn voorruit en zette direct zijn ruitenwissers aan en nog voor hij zijn emmer had teruggezet, was zijn voorruit spicenspan en kon die zo vertrekken.

Het krassen van de ijskrabbertjes en het nodige blazen in de handen van wie deze rotklus moet doen, is een ritueel dat je enkel in het begin van de winter en op het einde van de winter in deze straat ziet opduiken.

Wedden dat morgen al deze auto's een mooi zilveren isolatiedekentje voor hun voorruit hebben hangen.

Het is alsof wij allemaal in onze straat hebben afgesproken om in de Aldi zo'n dekentje te kopen. Ik weet niet meer wie ermee begonnen is. Het kan goed zijn dat ik dit was, want ik heb zo'n dekentje al meer dan twintig jaar in mijn auto liggen. Niet hetzelfde, want zo'n dekentje gaat maximum twee winters mee, en dan zijn de zijkanten definitief afgescheurd en is het dekentje onbruikbaar klaar voor de grote vuilnishoop.

Sommige hebben hun auto in de garage staan, maar de meesten staan toch nog op straat. De zoutwagens komen hier niet en als de sneeuw echt dik ligt dan is onze straat een spiegel, die tot het laatst van alle straten in de buurt, zijn eer aan doet. Spekglad en gevaarlijk voor fietsers, maar voor het overige, mooi om zien. De zwart-bruine kleuren die strepen in het wit, ontstaan uit het vieze papje dat zich nadien terug heeft vastgevrozen aan de rest. Een stilleven dat getuigt van hoe wij omgaan met aarde en natuur. Onze vuiligheid, zand, bladeren en weggewaaid papier, vastgezet in een printscreen en wat vertelt wat onze samenleving ook is.

Allez, de winter is begonnen, het winterkoninkje, de Troglodytes troglodytes, mag zich weer majesteit van de tuin noemen.

feedback van andere lezers

• andremoortgat
  Internetradio en zelf stilleven spelen
  Binnen zonder ijskrabber
  Geen opendeurdagen voor
  winter wel het koninkje
  
  ivo: zo is het andré dank je wel
• warket
  Voor mij geen probleem. Ik poets mijn fietsbril vooraleer ik vertrek.
  ivo: bedankt, zo is het :)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 1 stem(men), 33%
Goed: 2 stem(men), 67%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)