naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Ben ik de enige met deeltjes?

door catharina

Met een gil viel ze plat op de grond.
Haar handen graaiden, op zoek naar houvast, door het natte gras.
Jonas dook ernaar en greep haar pols.
Joke stribbelde hard tegen, verbeten hield ze Jonas handen vast terwijl ze doodsbang naar hem opkeek.
'Laat me niet los…' smeekte ze. Råvin vloog haar voorbij en had zijn bijl al in zijn handen. Hij mepte naar de polsen. Met een knappend geluid hakte hij de arm door.
'Ze zijn met meer, Soras.' Hij sloeg naar de andere hand terwijl er uit het water een soort geschreeuw klonk.
De twee handen kronkelden nog wat na en Joke schopte ze gruwend het water in.
'Wat was dat? Wat was dat?' ze hapte naar adem terwijl Jonas haar overeind trok.
'Ga achteruit, allebei.' Råvin duwde ze terug, zijn ogen op het water gevestigd. De manier waarop ze bewogen was zo onnatuurlijk dat ze rillingen over zijn rug joegen. Ze kropen houterig over de rand, hongerig, nu ze hun prooi hadden opgemerkt.
Råvin hakte de eerste simpelweg in twee. De andere kresen luid, maar lieten zich niet tegenhouden.
'Soras, als ze allemaal langs hier komen dan maken we geen kans.' Råvin schuifelde achteruit, zwaaiend met zijn bijl. ' Jonas, pak mijn mes. Het zit in mijn riem.'
De jongen deed wat er gezegd werd en haalde onhandig het mes van tussen zijn riem.
'Laat ze jullie niet pakken,' Råvin duwde ze tot bij zijn tante en zocht Soras.
'De gang moet dicht.' Soras knikte nors. Er waren leukere dingen om te doen.
De Rimpelhuid leefden in de vochtige gangen onder de meren. Smalle grotten, ondergelopen en duister. Alle meertjes stonden in verbinding met elkaar.
' Leid ze af, Råvin .' Soras trok zijn vest en hemd uit. Zette zijn laarzen aan de kant, met zijn sokken erin en klemde zijn mes tussen zijn tanden.
'Wees voorzichtig.' Råvin schoof verder achteruit, zodat de slurpende, schuifelende creaturen verder uit het water moesten kruipen om bij hen te raken.
Ze waren trager, nu het weiland niet meer blank stond.
Soras gleed, aan de andere kant van het meertje, onhoorbaar het water in. Råvin hoorde hem naar adem snakken en mompelend vloeken, het water moest ijskoud zijn. De Rimpelhuiden hadden geen oog voor hem.
Een tel later dook Soras naar beneden. Råvin hoopte maar dat er genoeg rotsen lagen om de ingang te blokkeren.
Na vier minuten verminderde de stroom waterwezens. Råvin en zijn oom maakten korte metten met diegene die nu verloren rondscharrelend.
Al diegene die terug het water in glibberden werden opgewacht door Soras, die doodstil in het water stond.
'Woehoe!' Råvin juichte toen ze de laatste hadden weggewerkt. ' dat zal ze leren om ons op te vreten.' Hij grijnsde, opgepept door de adrenaline door zijn bloed pompte.
Zijn oom ramde zijn hand op zijn schouder. ' Goed gedaan, jongen, goed gedaan.'
Soras klom uit het water en schudde zich uit.
Er dreven talloze roerloze lichamen in het water. Soras trok rillend zijn hemd aan, dook in zijn vest en zette zijn kap op, zodat hij eruit zag als een rover. Maar hij grijnsde en zijn ogen straalden van opwinding.
'Kom hier, maatje, en leen me die warme handen even,' Hij trok Råvin naar zich toe en stopte zijn handen onder zijn hemd. Soras kreunde genietend en nam Råvin in een stevige, opwarmende omhelzing.
'Idioot,' Råvin grinnikte maar bleef staan, onder zijn hand voelde hij Soras hartslag langzaam vertragen nu de rust terugkeerde. Zijn oom kwam even uitgelaten op hen af, duidelijk blij dat hij nog eens een robbertje had mogen vechten en sloeg zijn armen om hen heen.
'Knap werk, jongens, knap werk. Zorg maar dat je nu geen kou vat.' Zijn oom schudde Soras de hand en pompte die op en neer.
Jonas zag er onthutst maar strijdvaardig uit. Er lagen twee lichamen aan zijn voeten.
'Het zijn echt pups hé,' zijn tante kwam naar beneden, de drie in haar kielzog. ' Maar wel dappere. Ga op zoek naar de vierde en breng ze dan naar de andere kant van de Berg naar beneden. Daar zijn ze veilig en zullen ze wel gevonden worden door hun soortgenoten. Ik mag die jongen wel. Hij heeft die twee neergelegd.' Ze knipoogde naar Jonas, die er nog steeds ademloos bijstond. Het mes nog in zijn hand.
Haar vader keurde de drie geen blik waardig.
Råvin ademde pas weer uit toen de twee Zwervers snel afscheid namen en terugkeerden naar lager gelegen gebieden. Met de belofte geen domme dingen te doen, hadden ze hen alleen gelaten.
Soras blies uit. ' Ik weet niet wat er spannender was,' grimaste hij en hij ramde zijn voeten in zijn laarzen. ' We moeten doorstappen, het is zo goed als middag. Nog een uur of vier en we zullen een schuilplek moeten zoeken. Ik wil boven zijn tegen die tijd, Råvin .'
De meest afgelegen schuilgrot lag helemaal bovenaan. Een perfecte, kleine, halfronde nis met een gang die tot diep in de berg liep. Ze konden zich niet permitteren om in het donker over de heide te gaan dolen.
'Zijn jullie klaar?'
Råvin bekeek de drie aandachtig.
Joke had een grauwe tint maar zag er vastberaden uit. Jonas leek te gloeien van trots en alleen Alex leek compleet zijn kluts kwijt.
'Gaat het, Alex?' Råvin had geen zin in hysterische toestanden en de jongen stond duidelijk op knappen. ' We zijn nog intact dus niets om je zorgen over te maken.'
'Mijn voeten doen zeer,' grauwde Alex, hij leek op zijn tenen getrapt bij deze bezorgdheid. ' Dat is alles.' En hij liep snel achter de anderen aan.
Råvin grinnikte, nam zijn tas, gespte zijn bijl vast en sloot te rij.
Zonet hadden ze het voorproevertje gehad, de hoofdmaaltijd kon beginnen. Zijn maag knorde ter bevestiging terwijl hij nu en dan achterdochtig over zijn schouder gluurde.
Ze waren er.
Ze keken.
En ze hadden tijd.

feedback van andere lezers

• ivo
  het blijft genieten en neen je bent niet de enige met deeltjes - ik heb hier in het verleden ook wel een hele reeks neergezet .. en er zijn er nu nog die met deeltjes werken. Ik raad je ook aan om de werken van anderen te lezen en te beoordelen. Eerlijk, vrank en vrij, zo leer je mensen, die hier komen ook beter kennen, want wie schrijft, schrijft meer over zichzelf dan over een ander - en hoe verbloemd je het ook schrijft, je mening lees ik toch tussen de regels. Alleen al wat je niet schrijft, is al heel interessant. Lees ook maar wat gedichten van de weinigen hier, er zijn er hier ooit tientallen geweest die hier dagelijks schreven en lazen, het is wat weggeëbt, maar het kan terugkomen, zoals het tij, eb en vloed :)
  
• doolhoofd
  KILL EM ALL!!! KILL FRENZY!!!
  
  https://www.youtube.com/watch?v=O76j4pmgc5o
  
  ivo heeft wel een punt. Als je commentaren wilt krijgen moet je commentaren geven. Niets voor niets enzo.
  catharina: Ik weet het: ruilhandel is een fair principe en ik ga er met plezier in mee alleen miste ik de les ' hoe-geef- ik - commentaar.' geen flauw idee en ik vond nergens een handleiding. Maar ik lees naarstig :)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)