|
< terug
jazzmijn
Ik kwam niet herboren uit het water. Er was geen Johannes de Doper om me welkom te heten bij de schare van zielen, die ooit verloren waren maar nu gevonden.
Maar het visioen was er weer: Atlantische slavenschepen, broeierige moerassen, de Mississippi-delta, en bezieling.
Op een kruispunt had de bluesman Robert Johnson zijn ziel aan de duivel verkocht, maar met zijn gitaarspel won hij mijn blank zieltje. Na de waanzin van Wereldoorlog II was jazz een reden om toch ja te blijven zeggen tegen het leven, een antwoord op het absurde. Duke Ellington als zwarte Albert Camus.
En zo werkte mijn associatieve brein: ik linkte een pied-noir aan een voorbeeldpupil van het muziekgenre ontsproten aan New Orleans, waar Mardi Gras nog herinnert aan de Franse overheerser.
Algerije zou etymologisch de eilanden willen zeggen, en Petrus de rots, maar ik stond plompverloren op een desolaat strand, met al mijn intellectuele bagage, slechts ballast in mijn vlucht. Ik was blind en doof voor het mij omringende, in mijn hoofd hoorde ik de gospels weer van Congolese ochtendmissen. Heelder universa spookten door mijn verbeelding en ik proefde het zout op mijn lippen dat door de tijd gereisd was, van Fenicië naar het hier en nu.
En plots drong het mij te binnen: ik heb geen richting omdat ik het niet wil. Ja, ik wou zelf deze atheïstische bedevaart naar nergens. Waar de wereld rond mij draaide omtrent opbouw, groei en opoffering, was ik gefocust op het eeuwige kruispunt, en het duivelse niet-kiezen. Ik bouw niets, ik drijf op het ritme van mijn driften op de rivier van het leven alsof ik niet ouder word, alsof deze stroom geen monding kent, en de dood mij bespaard zal blijven.
Het blauwe varken nam stelling in door zijn bestaan: zijn schepper had het zin gegeven. Ik daarentegen ben buiten zinnen: de taal van God en de duivel kent geen woorden. En wederom wat rest ... Wat rest, zijn omwegen, de zoektocht zelf is het antwoord. Hetzij door te zeilen of op koper te blazen. Snaren buigen. Hoerenparfums maken van jasmijn. Kinderhoofdjes zalven en psalmen zingen.
Onverganklijke troost voor de sterfelijken.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 10Uitstekend:   5 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 5 stem(men) |
