Volg ons op facebook
|
< terug
Mijn moeder ziet zichzelf niet graag
Ze is pas ontslagen.
Haar job bij een VZW is ze kwijt.
Een VZW die mensen uit armoede wil helpen.
Het is crisis. (dat wil zeggen: al het kapitaal van de wereld zit vast in de handen van een flinterdunne financiële opperlaag)
De subsidiekraan is dicht.
Mijn moeder vindt dat ok.
Ineengedoken zit ze boven haar tas koffie.
Ze zit niet graag vooraan in het café. Te veel mensen kunnen haar zien.
Altijd zit ze op een houten stoel, de gestoffeerde zitbank is te zacht voor haar, te gastvrij misschien.
Ik schiet op haar chef.
"En Ilse laat dat zo maar gebeuren! Ze decimeren haar VZW en ze doet niks."
"Jawel, jawel,", zegt Jean-Pierre, haar broer, mijn nonkel. "Ze is gisteren nog gaan smeken bij het OCMW."
"Ja, ja, smeken, altijd maar smeken, met gebogen hoofd. En dan verschieten dat je niks krijgt. Als je iets wil in het leven, moet je het pakken, niemand zal het u cadeau geven. En die Ilse houdt toch maar schoon haar eigen job. Haar eigen vel redden, dat lukt wel", zeg ik.
Mijn moeder wordt lastig.
"Ilse loopt al weken depressief rond."
"Depressief zijn, ja, dat zal het echt oplossen."
"Maar wat moet ze dan doen?", vraagt nonkel Jean-Pierre. "Als ik dit objectief bekijk, los van het feit dat mijn eigen zus geslachtofferd wordt, kan ik de logica begrijpen. Er is nu eenmaal een crisis. Toen het goed ging is er een wildgroei aan VZW's ontstaan. Nu moet die misschien maar eens gereduceerd worden tot normale proporties. Als we dat niet wilden, hadden we maar voor andere partijen moeten stemmen."
Nonkel Jean-Pierre gelooft heilig in de efficiënte werking van de parlementaire vertegenwoordigingsdemocratie.
"De crisis zal eerst nog slechter worden, voor het weer beter wordt."
"De enige reden waarom er zoveel armen zijn, is dat er zoveel supperrijken zijn. Daar moeten we iets aan doen."
Mijn ma trekt haar schouders op. "Als het nog veel slechter wordt, zal de massa uiteindelijk wel in verzet komen."
"Maar dat zeggen we al jaren! En het blijft slechter gaan, en er komt geen verzet. Beetje bij beetje pakken ze ons alles af,
we laten dat maar gebeuren."
Mijn nonkel, die van zijn katholieke opvoeding, vooral de eeuwige vergevingsgezindheid heeft onthouden, zegt:
"Ik begrijp dat. Mensen komen niet in verzet, omdat ze altijd nog hopen dat als ze mee gaan in de stroom, misschien toch hun comfort kunnen houden. Dat zij nog wel bij de goeie gaan zijn, en niet bij de slachtoffers. Voorlopig zijn er nog altijd te veel mensen die het goed hebben om echt een grote verzetsbeweging te krijgen."
"Maar ge ziet toch dat dit uiteindelijk fout afloopt? Ook als ge 't nu goed hebt, kunt ge toch zien dat het zo niet kan blijven verder gaan? En Ilse had dat ook kunnen zien. Waarom heeft ze geen reserve aangelegd toen het goed ging? Het kapitalisme springt van crisis naar crisis. Dat weet zij toch ook?"
"Die VZW's zijn beginnen groeien in de jaren '90. Toen ging het economisch zeer goed. The sky was the limit."
"Ik heb zwarte sneeuw gezien en een zeer bewolkte sky in de jaren '90", zegt mijn ma.
Mijn nonkel: "Ja, ok, dat was jouw situatie. Maar de algemene economische situatie was toen zeer goed."
"En toch heeft niemand ons toen geholpen. Vind je dat dan normaal? Dat zelfs in een periode van economische bloei de zwakkeren niet mee tellen?"
"Nee, ik vind dat niet normaal."
"Ik ging toen bij de schooldirectie bedelen om alstublieft mijn stage voor de richting toerisme te betalen. 500 euro voor één week in Italië. Weet ge wat ze zeiden? Ja, maar Nathan, als jij straks dan je diploma niet haalt, sta je hier volgend jaar terug voor die 500 euro. Dat gaat niet, hoor. Wij zijn een school, geen liefdadigheidsinstelling. In plaats van mij te begeleiden! We hadden thuis nog niet genoeg geld voor de elektriciteit. Ze zagen dat ik foute vrienden kreeg. Ik verloor 20 kilo op korte tijd, dat zagen ze toch? In de politiek lullen ze altijd over armoedebestrijding. Als de school zelfs al niet ingrijpt in zo'n geval, hoe willen ze dan ooit de armoede uit de wereld helpen?"
Mijn moeder vertrekt. Gaan werken. Ze zit nog in haar opzegperiode.
"Doe daar uw best, zolang ge daar nog zijt", zegt haar broer. "Je weet nooit of je hen niet ooit nog eens nodig hebt voor iets."
Altijd maar ja-knikken en vriendelijk zijn. Ja, dat heeft onze familie al enorm veel opgeleverd.
Mijn nonkel vertrekt ook naar zijn werk. Hij zit ook in zijn opzegperiode. Er moest geschrapt worden in het management.
En mijn nonkel stak het niet onder stoelen of banken dat hij de laatste tijd heel veel ethische bezwaren had bij de verkoop van slechte producten. Te braaf, te vriendelijk, te eerlijk. Job kwijt.
Zelf maakt hij zich wijs dat hij in de eerste plaats altijd aan zichzelf denkt. Dat je pas daarna echt anderen kunt helpen.
De praktijk bewijst anders. Hij is toch maar zijn job kwijt. Zo veel eigenliefde heeft hij dan.
Arm zijn is een interne GPS hebben die met de meeste zotte argumenten naar de afgrond leidt. Ter meerdere glorie van de ramptoeristen.
(vervolg van arm zijn is duur, de enige die ik niks gun, de collega's, etc....)
feedback van andere lezers- ivo
het onderwerp zeer interessant - maar voor mij wat te fragementarisch de dialogen en de gesprekken staan op zichzelf, naakt en niet ingekleed (voor mijn gevoel) in een kader - alsof twee of drie mensen op een podium zitten op een stoel en voor het overige als zwart is, dit kan maar dan moeten de mensen genoeg kader hebben - op papier is dat kader er niet hetzelfde als het podium - dit in een theater is ijzersterk - op papier is het te zwak, de nagel van de kader is er niet. Ik zou zeggen iets meer wol om hetgeen je zeggen wil te kunnen verven, nogmaals het onderwerp is goed gekozen en de inhoud van de dialogen zit snor, maar het kader (ik herhaal mezelf al drie keer) is te zwak
pisatelj: En je hebt alweer gelijk, merci, nooit een carriere als uitgever overwogen? - pieter
William,
Ik volg Ivo's feed back helemaal. Hij heeft het zo eloquent verwoord, daar kan ik echt niet overheen, en dat hoeft ook niet. Wat mij pleziert, is het feit dat je hier op de 'menselijke maat' schrijft. Dat is niet een ieder gegeven. Mede daarom geen goed maar uitstekend.
Vriendelijke groet,
Pieter.
pisatelj: Ivo verbaast me telkens weer met zijn inzicht in literatuur. Ik maak literatuur graag verteerbaar, maar dat lukt mij niet al te best tot nu toe
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
