writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

white musk

door ovlijee

Madame Nybros had nog steeds werkhanden. Haar lucide ogen herkenden mij. Ik was haar havenboefje. De masten van haar schuit stonden typisch schuin, maar de nest Nijlganzen die huisde in de ankerkluis waren getuige van een lange ballingschap aan de wal. Ik herkende de geur van Brasso koperpoets die ook de vlekken op haar vingers verklaarde. Sinds ze haar favoriete tabak niet meer verkochten, was ze moedwillig gestopt en beginnen pruimen. De kwispedoor naast haar blinkte als nieuw, maar hij was even oud als onze eerste reis naar Madras. Op de Zibro Kamin stond selder die ze zelf verbouwde te pruttelen.

In mijn gedachte ging ik terug naar het België van de vorige eeuw, toen ik onsuccesvol de handtas trachtte te jatten van een burgerdame en ze me met mijn klikken en klakken in 't Scheldt hadden geworpen. Madame Nybros was niet te beroerd om me er eigenhandig weer uit te vissen. Gelukkig maar, want ik kon niet zwemmen. Aan diezelfde petroleumkachel mocht ik me jaren geleden drogen, en haar schip met de schuine masten werd mijn redding.

Ik bedankte haar met een muskusrat, maar ze kreeg het niet over haar hart hem te doden. We hebben het beest bewaard als huisdier, en het heeft nog tien jaar geleefd tot het finaal de pijp aan Maarten gaf bij de aanblik van zijn grotere broer de Capibara, bij het opvaren van de Amazonestroom.
Toen we het wilden begraven, bevonden we ons op de gezegende grond van de Arowakken, die ons een kopje kleiner wilden maken, tot ze de kleine broer zagen van het knaagdier die hun totem was. De muskusrat die eigenlijk nooit echt tam is geworden, en dan ook nameloos is gebleven, noemden we Nameloos, en staat nu gedroogd en opgezet in een altaar ter hoogte van de evenaar, in het estuarium van een stroom met vreemde oorsprong.

Zijn we niet allen exoten, onwelkome Nijlganzen, omringd door levensbedreigende diersoorten zoals de mens en de cholera? Of de Tijd, die van nature nooit van monding naar bron stroomt, maar eigen aan de relativiteitstheorie gedwee de zwaartekracht volgt?

Enkel zij, die moederkloek en riviergodin, is een zekerheid. Madame Nybros, zij is hier thuis.

 

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .