naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

't Lijkt wel of het gisteren was…15.

door GoNo2

Ik lees een stukje in De Leeuw van Vlaanderen. Om de tijd te doden en om m'n zinnen te verzetten. Ik steek een sigaret op. Verdomme, denk ik, als ik maar niet gesnapt word met die aansteker op zak. Maar de goesting is veel te groot, ik neem het risico. Ik sta aan m'n raam. Kijk naar buiten. Tel de duiven op de dakrand. Er zit een vogelnestje onder de rand van de dakgoot. Die zijn tenminste vrij, weemoed overvalt me. Straks moet ik ook nog de confrontatie aangaan met meneer de directeur. 't Zal niet van een leien dakje lopen, dat weet ik nu al…

Opvoeder Vermeersch doet m'n celdeur open. Ik voel me betrapt, ik ga tegen de celmuur staan. Ik begin het hier al aardig te kennen. Weer een goed punt misschien?

" 't Is tijd om naar de directeur te gaan. Doe uwen frak aan en kam uw haren. Hebt ge uw verslag gemaakt van de feiten?"

Verdorie, helemaal vergeten…

" Nee, meneer Vermeersch, ik ben het vergeten…"
" Hoezo? Vergeten? Moedwillig zeker?"
" Nee, ik was het reglement aan het lezen en dacht dat ik nog tijd genoeg had om het te schrijven. En toen is het uit m'n gedachten gegaan omdat ik de duiven op het dak aan 't tellen was. Die zitten juist boven een vogelnestje. Ik vraag me af of het bewoond is…"
" En ik vraag me af of ge een beetje met m'n kloten aan het rammelen bent. Ge krijgt exact tien minuten de tijd om dat verslag te schrijven. Of ben je ook vergeten wat er allemaal gebeurd is?"
" Ik zal er direct aan beginnen, meneer Vermeersch…"

Ik voel me een onderkruiper, ik wil in de grond kruipen van schaamte. Het stoot me enorm tegen de borst dat ik mij moet laten vernederen…

Vermeersch verlaat m'n cel, gooit de deur met een klap dicht. Oei, die is precies kwaad. Daar gaan m'n goede punten.
Hoe moet ik dat verslag schrijven? Langs de ene kant wil ik die fameuze Daniel niet verraden, langs de andere kant verdient hij niet beter. De pot op, ik schrijf de waarheid, niets dan de waarheid, zo helpe mij God. Geloof me, ik heb nog nooit zo snel niet geschreven. Na vijf minuten stond alles op papier…

We zijn op weg naar het heilige der heiligen. De directeur zal me omarmen, me tegen de borst drukken en zeggen dat ik de volgende keer Daniel de kop moet inslagen. Waarna hij mij een hamer van vijf kilo zal geven om alvast mee te oefenen. Gesterkt door die wetenschap, fluit ik stilletjes Do Re Mi uit jawel, de Sound of Music…
Later toen ik zelf kinderen had, was dat de eerste film die ik kocht op videocassette. Ik moest er bijwijlen een traan van wegpinken. Omdat m'n kinderen het zo'n leuke film vonden. Ik dacht aan zuster Krijt. Het mens was al lang bij haar Schepper, veronderstelde ik. God en z'n Zoon werden stapelzot van haar gekweel. Ze hebben haar naar Satan gestuurd om daar de boel wat op te vrolijken. Soeur Sourire had daar ook al een langlopend contract…een non die zelfmoord gepleegd heeft, is niet al te welkom in de hooggeprezen hemel hé?

De directeur staat op het bordes te praten met sergeant Garcia. Hij is blijkbaar goedgezind want hij lacht. Kan in m'n voordeel zijn, denk ik dan. Maar 't kan ook misleiding zijn, mij op het verkeerde been zetten. Hij zegt dat we gerust een sigaret kunnen roken. We hebben nog even de tijd. Hij rookt van die kleine cigarillo's met mondstuk. Ik steek m'n laatste sigaret in m'n mond, denk er juist op tijd aan om een vuurtje te vragen aan Vermeersch. Die geeft het met tegenzin, de man rookt zelf niet. Die man zou heden ten dage perfect passen in onze nieuwe maatschappij van anti- rokers. Maar ik spreek van de jaren zeventig. Da's verdorie al een eeuwigheid geleden hé?

De poort gaat open, een zwarte auto rijdt binnen. Een Mercedes. Hij stopt voor m'n neus. Portier zwaait open,wie stapt er uit? De koning? Nee, maar iemand die dezelfde macht heeft. M'n achtbare en weledelgestrenge heer Peeters, m'n jeugdrechter. Ook dat nog…

De directeur schudt hem lachend de hand, ze lijken wel vrienden. Ik denk er plots aan dat ze dankzij ons allebei hun brood verdienen met het leed van de meeste kinderen die hier zitten. Niet iedereen heeft iemand vermoord of toch bijna hé? Er zaten hier ook kinderen, in afwachting dat er plaats was in een tehuis of pleeggezin. Of die thuis een paar keer weggelopen waren. Zoals ik…

De twee gaan naar binnen, Garcia ook. Wij volgen op afstand. Het is nu wachten geblazen op wat beide heren voor mij in petto hebben. Het vuurpeloton, radbraken, of de guillotine, ze kiezen maar. Ze kunnen me natuurlijk ook nog ophangen aan een elastiek, 't schijnt dat het dan wat langer duurt eer je nek breekt. In 't beste geval hou je er tweeënveertig schedelbreuken aan over en de rest van je leven koppijn in de hoogste graad…

©GoNo

feedback van andere lezers

• dorus
  sterk
  GoNo2: Dank u wel!
• ivo
  het blijft verbazen dat zulke heren zulke taken in de maatschappij kregen, waren ze zo al, of was hun perceptie al uit hun misvormd leven van hun eigen jeugd zo pertinent, zodat ze niets anders konden worden dan beulen voor anderen voor de straf die zij in hun jeugd hadden gehad? Sterk hoor hoe je het schrijft
  GoNo2: Dank u wel!
• andremoortgat
  Rechter Peeters
  en andere Betweters
  Zuster Krijt op hol
  Neem nog maar een kriek
  Nog eens schol
  as g'er nie aan drinkt
  dan blijft ie vol
  GoNo2: Dank u wel!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)