naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

MH370

door ovlijee

Het daagde mij nadat een bouwvakker floot naar een passerende jongedame. Alsof dit tijdloze ritueel tot het antwoord op al mijn vragen diende. Maar hoe tijdloos is het fluiten van bouwvakkers naar de wulpse bevalligheid van het vrouwenras, en wanneer werden tongen niet meer tot stomheid gebrandmerkt of vingers gebroken omwille van zulke vermetele eerroof? Pafferig sjokte de hen voort, alsof de wind niet draaien kan, maar mijn ogen vielen op de straatstenen. Geen flauw benul uit welk materiaal ze bestonden en dat is maar goed ook. Teveel kennis stompt af en leidt je af van wat werkelijk van waarde is.

Mijn slapen worden grijs. Kraaiepootjes vergezellen de jamboree van de vliedende jeugd. Ik word plots vergezeld door een hond met een Napoleon-complex die gek wordt van mijn gefiets. Ik toeter hem tot de orde maar hij wordt alleen maar enthousiaster en ambitieuzer. Ik heb meer aandacht voor hem dan voor zijn bazinnetje. En dat is eens te meer een verlies voor mij. Ik passeer een jongedame op het zebrapad. Ze lacht naar mij want ze is eenzaam, maar ik kijk weg voor ze beseft dat ik het besef. En ik besef dat dat ons lot is.

Een kraai schrikt op en laat zijn ongenoegen blijken van een lantaarnpaal. Hij is gelukkiger dan hij eruit ziet, een meisje huilt aan de hand van haar moeder maar de school is uit. Mama belt in een taal die ik niet begrijp. Vorig jaar zaten we nog sneeuw te ruimen. Oud nieuws. Honderd jaar geleden stierf een aartshertog die zijn naam leende aan een huidig muziekgroepje het onthouden niet waard. Tenzij je nood hebt aan een identiteit omdat je jong bent maar je oud voelt.

In de supermarkt moet er noodgedwongen geritst worden maar niemand moppert echt. Ze verstaan mekaar toch niet als ze de taal van hun moeder spreken. Dat is hun ware land, die schoot giftig van instinct die het bloed kan laten koken. Het vaderland is een excuus. Het ongemakkelijke oogcontact spreekt boekdelen. Ik ruik de parfum van een meisje dat dat volgens mijn vooroordeel niet hoort te hebben, maar het kindje voor haar veel te jonge leeftijd bevestigt mijn voorspelbaarheid. Ik ontkom evenmin aan mijn kilometerteller. Maar ik ben nog niet te oud om te fietsen zonder handen, al ga ik tegenwoordig wel in de remmen als ik een straat van rechts passeer. Ik wil nog zoveel zien. Al is er droefheid op iedere straathoek en staan de bomen te vroeg in bloei.

De lucht is heiig aan de rivier. Jongeren dansen op slechte muziek die ik niet begrijp. De smog weerhoudt ons niet de barbecue te ontsteken. Ik heb vrienden en ze zijn daar. Hun kinderen zijn onschuldig en nog niet bewust van wat hun te wachten staat. Een schip vaart stroomafwaarts naar bestemmingen waar ik al wel of nog niet geweest ben. Maar ik kijk richting bron en denk niet aan de dag van morgen. Wel aan onbeantwoorde liefdes en onvervulde beloften. Maar het gaat niet om wat we niet waar maken. Dat is de navelstreng die nooit doorgeknipt geweest is. Mislukking is in het oog van de waarnemer, maar spiegels zijn de katalysatoren voor narcistische zelfbevlekking. Zelfs vreemde meisjes kijken naar mij, nu nog met hen leren praten.

Boven de Zuid-Chinese zee verdwijnt een vliegtuig spoorloos.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 10

Uitstekend: 5 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 5 stem(men)