naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

dinsdag 18 maart 2014

door warket

Het is een dinsdagochtend. De schemering komt opnieuw op. Ochtendvingers.

Onbewolkt. Onbevolkt. Zelfs in het hiernamaals zal ik haar krijgertje blijven noemen. Ze heeft versleten indianenschoentjes, blauwe kousen en een spijkerbroek aan. Kijk eens, opi. Haar eerste keer wild vooruit. Ze kijkt of ik het wel zie hoe zij machtig en alleen de muren achter zich laat. Pas op aan het trapje; hou je vast! Alsof ze het niet weet hoe het moet. Twintig centimeter voor de trede vermindert ze vaart. Effe behoedzaam zijn. Daarna vroem-vroem verder. Bijtje op zoek naar stuifmeel. Overal kijkt ze rond. Het is alsof de dag haar omhelst.

Pa-pah, ma-mah, ka-kah spreekt ze uit met de zucht van een "h". De rest zijn klinkers die ze in een oefening zal vermenigvuldigen met lettergrepen.

11u50: Zoogdiertje wordt wakker uit voormiddagslaap. Uit alle richtingen wordt ik belaagd. Ze wuift, ik wuif. Ze schatert, ik schater. Wat wuif ik, schater ik bijna verlamd. Zie je wel? Altijd mogen we mekaar hebben. En omdat ze altijd alles kan zijn, heeft ze nu honger naar pastinaak, voedt ik haar met een oranje plastieken lepel, kijkend met graagte in haar gulzige blauwe ogen, en later rond halfvier, plukt ze haar fruit rechtstaand uit mijn hand. Handen...zo elkaar met jezelf.
Krijgertje reikt me de dingen aan en soms geef ik het haar terug.

feedback van andere lezers

• andremoortgat
  Vroem-vroem, een tukje, slokje en een knabbelke
  De dag,'t leven en opa omhelzend
• ivo
  schitterend hoe een kind ontwaakt en groeit - let op ze zijn heel snel 18 - papa mag ik je auto even lenen?

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)