Volg ons op facebook
|
< terug
't Lijkt wel of het gisteren was….18.
Vandaag gaat het gebeuren. Ik ga op rendez-vous bij de hooggeleerde doktoren. Ze gaan me onderzoeken. Voor de zoveelste keer. Na het Observatiecentrum ' Ter Elst' in Duffel en de paters in Drongen, is het nu de beurt aan de psychologen en psychiaters van Ruiselede. Ze werken bij Justitie schijnbaar met een beurtrol. Iedereen heeft recht op een deel van de koek. Die koek ben ik. Ik krijg de onweerstaanbare neiging om die witjassen wat koeken op hun eigenzinnige smoelwerken te geven. Maar dat zou in hun kaart spelen. Het zou hen alleen maar sterken in hun overtuiging dat kwaadaardigheid een ziekte is…
We gaan naar een gebouw dat dienst doet als infirmerie en ziekenboeg. Het ruikt er naar ether. Om misselijk van te worden. Maar het is er wel kraaknet. Twee opgeschoten jongelingen dweilen de gang. Kuis uw voeten af, roept er ene naar mij. Roep tegen uw ouders, denk ik, ik sta verdomme nog op de dweil, kieken. Vermeersch is er niet, die zou wel geweten hebben hoe die kerels aan te pakken. M'n nieuwe opvoeder is meneer Tack. Jos Tack. Ik noem hem Tic Tac. Klinkt stukken beter en m'n medegevangenen vinden die naam goed gevonden.
Ik moet plaats nemen op een lange houten bank. Ze komen me dadelijk halen, maar ik ben niet de enige die ze gaan onderzoeken. Er loopt hier een verpleegster rond, die op en aandraaft met gewichtige dossiers. Bij nader toezien bleek het verdorie een non te zijn. Ze is nog jong, heeft een mooi gezichtje. Spijtig van die kap op haar hoofd. Ze heeft blauwe ogen. Zou ze blond zijn? M'n interesse voor het vrouwelijk schoon is er op vijftien jaar duidelijk op vooruit gegaan, constateer ik. Maar nonnen zijn onbereikbaar, die zijn getrouwd met Jezus. Of ze moeten hun kap over de haag gooien, zoals Soeur Sourire, de lachende non. Ze was nog lesbisch op de koop toe? Wat zou je willen als je jaren in een klooster gezeten hebt. Cervela's en komkommers worden in een nonnenklooster steevast in schijfjes gesneden omdat die nonnen ze niet zouden meenemen op hun kamertje. Maar niemand weet dat moeder Overste een vibrator in haar onderste schuif liggen heeft. Gekregen van pater Leo, de abt van Westvleteren. Dat is een geschenk van God, zei moeder Overste. De andere nonnen vroegen zich af wat die rare geluiden betekenden die 's nachts uit haar kamertje kwamen. Ze gaat wel een beetje ver in haar devotie, zei zuster Mathilda aan de koffietafel, na de bidstonde in de kapel. Moeder Overste liep rond met een gelukzalige glimlach op haar gegroefd gezicht. Het leek wel of ze vijftig jaar jonger geworden was. Geloofd zij Jezus Christus, zei ze tegen iedereen die ze tegenkwam…
Waar een mens allemaal aan denkt terwijl hij zit te schrijven hé?
De zuster komt me halen. Tic Tac wil meekomen, maar wordt er fijntjes op gewezen dat de onderzoeken een privé- aangelegenheid zijn. Iets tussen de dokter en z'n patiënt. Meneer Tic Tac gaat dan maar naar buiten een sigaretje roken. Dat zou mij ook smaken, denk ik. De verpleegster, tevens non, neemt me mee naar een ander lokaal. Daar moet ik me uitkleden tot op de onderbroek. Kleren netjes ophangen aan de kapstok. Er zitten hier nog een stuk of tien jongens. Allemaal in onderbroek. Het valt me op dat de meesten mager zijn. Er zit maar één dikkerdje bij. Die zit hier omdat hij z'n ouders opgegeten heeft. Heeft hij geleerd van de kannibalen in Belgisch Congo. M'n fantasie draait op volle toeren hé?
Het spreekuurtje bij de dokter verloopt alfabetisch. Lang zal ik dus niet moeten wachten. Na een dikke tien minuten is het al aan mij. Ik volg de verpleegster. We gaan het kabinet binnen van de witjas. Die laat me even wachten, terwijl hij m'n dossier doorbladert.
" Zet je neer op die stoel…"zegt hij plotseling.
Hij gaat naar de deur, opent hem en roept met luide stem dat de eerste die nog z'n klep opendoet een ferme spuit zal krijgen. 't Is ineens wel erg stil in de wachtzaal…
" Ik ga je vragen stellen over je medische achtergrond. Over eventuele operaties, ziektes van je ouders en nog wat van die dingen…"
Ik heb die vragen al duizend keer beantwoord, krijgen ze er nooit genoeg van? Daar gaan we weer…
" Leeft je moeder nog?"
" Ik denk het wel…"
" Hoezo, je denkt het wel?"
" Ik heb haar al enkele maanden niet meer gezien…"
" Ze leeft dus nog, schrijven we…"
" Leeft je vader nog?"
" Ik denk het wel…"
" Hoezo, je denkt het wel?"
" Ik heb die sedert de scheiding niet meer gezien, m'n moeder zei dat hij in Brussel woonde…"
" Laten we maar schrijven dat hij nog leeft…"mompelt de dokter tegen z'n eigen.
" Zijn er ziektes in de familie?"
" M'n moeder heeft suikerziekte, spuit zich in met insuline…"
" En je vader? Had die ook een ziekte?"
" Ja, die heeft een chronisch tekort aan alcohol in z'n lijf. Hij moest bloedwijn St-Godelieve drinken van de huisdokter, maar na enige tijd heeft hij de bloedwijn vervangen door Beaujolais. Hij voelde zich stukken beter, zei hij altijd…"
" Ge bent ermee aan 't lachen hé?"
" Nee dokter, 't is de zuivere waarheid…"
" Ik schrijf dus dat uw vader een alcoholist was of nog is?"
" Ja, da's juist…"
" En jij, welke ziektes heb jij al gehad?"
" Mazelen, rode hond en de rest weet ik niet meer…"
" De gewone kinderziektes dus?"
" Als u het zegt…"
De dokter legt z'n formulier even opzij. Neemt m'n bloeddruk, ik moet m'n tong uisteken, wat ik met veel genoegen doe. Hij luistert met z'n stethoscoop naar m'n longen, klopt op m'n rug en tikt daarna met een hamertje tegen m'n knie. Als reactie schop ik hem bijna in z'n ballen…'t is een reflex waar weinig tegen te doen valt…
Hij gaat bloed trekken. Nu pas zie ik dat z'n handen beven. Jezus, denk ik, moet die bloed afnemen? Dat belooft…
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
meeslepend, de lezer staat er niet bij, hij maakt deel uit van de actie. Schitterend! GoNo2: Dank u! - ivo
wat een miserie op zo'n herkenbare manier verteld.. bravo hoor GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Met de nonnen moet je niet
alle "Heilige Muizekes" betrekken
Ik had een 2 Tante Nonnekes
(laatste vorig jaar overleden)
Heilig, zacht en echtig echt !
Maar dit doet niks af van
jouw schitterend relaas !
Ik vind Tic-Tac reuze GoNo2: Dank u! - catharina
Hallo...het is toch ergens triestig, niet? Door en door triestig, het lijkt wel alsof alle begripvolle mensen gewoon verdwenen zijn..nog een beetje en ik ga er van wakker liggen :) GoNo2: Niet doen, ik lig er zelf soms van wakker en 't is al zo lang geleden hé?
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend: 4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men)
|