Volg ons op facebook
|
< terug
25- 't Lijkt wel of het gisteren was….
" Wil jij Noël z'n kamer wijzen?"vraagt papa Lingier aan Chantal.
" Heb ik een keuze?" vraagt dochterlief.
" Nee, ik moet nog de dozen controleren. Straks zit er weer een andere bestelling in dan hetgeen ik gevraagd heb…" zegt hij, kort en bondig.
" Heb je spullen bij?"vraagt Chantal aan mij.
" Ja, maar die staan nog in de auto…"
" Laten we die eerst maar eens halen, voor papa ze verkoopt…"zegt Chantal.
We lopen naar de auto. Eén glas bier en m'n hoofd begint al te tollen. Komt het door die voorjaarszon of door Chantal? Ik gok op het eerste…
We zijn op weg naar m'n nieuw verblijf, m'n eigen kamer die ik mag inrichten hoe ik zelf wil. Dat zegt Chantal toch. M'n kamer is gelegen in de chalet. Moest die chalet op een berg gelegen zijn, ik zou alle dagen al jodelend opstaan. Het is groter dan het laat vermoeden aan de buitenkant. Op de benedenverdieping is er een recreatiezaaltje. Inclusief toog en oude wijntonnen die dienst doen als tafeltjes. Aan de muur hangen hertenkoppen en andere jachttrofeeën . Ik lijk wel in Tirol terechtgekomen. Er staat een biljart, een pingpongtafel en in de hoek een flipperkast. Chantal ziet dat ik verbaasd kijk. M'n papa is kinds gebleven, 't is nog altijd een kind, maar dan eentje van bijna twee meter. Ik schiet in een lach. Ik zie hem plots met een pamper aan. Spelend met de blokkendoos. We gaan naar de bovenste verdieping. Ik heb een kamer aan de achterkant. Met een raam dat uitkijkt op de velden. Omdat ik een vroege vogel ben, die nog altijd opstaat om vijf uur, zie ik in de zomer de mist over de velden hangen. De vogels staan mee op met mij. Ze begroeten me, iedere dag weer opnieuw…
Iedere kamer heeft z'n eigen lavabo. De wc en de douche is op de gang. De kamer is niet al te groot. Er staat een eenpersoonskleerkast in en een bed. Verder een klein bureautje met leeslamp. Aan de muren hangt er niets, ik moet zelf maar zorgen voor posters.
" Wat vind je ervan?"vraagt Chantal.
" Goed zeker? Beter in ieder geval als een slaapzaal of m'n berghokje in 't gesticht…"zeg ik naar waarheid.
" Chantal, waar zijn de andere kinderen? 't Is toch zaterdag? Of vergis ik mij van dag?"
" De andere kinderen zijn opgegeten door de boze wolf. Omdat ze niet braaf waren, m'n papa verandert bij volle maan in een weerwolf. En dan krijgt hij honger hé…"
" Heb ik al gezegd dat ik feitelijk een vampier ben? M'n echte vader is graaf Dracula. Een afstammeling van ene Vlad, beroemd en berucht voor het spietsen van z'n tegenstanders. In feite heeft die man de eerste satéekes uitgevonden…" bedien ik haar van wederwoord.
Nu is het haar beurt om in een lach te schieten…
" Je bent anders dan de anderen. Jij kunt tenminste nog lachen. Je zult de andere kinderen straks wel zien. Rond een uur of één. De meesten zijn aan het sporten of liggen nog in hun bed. Maar als we lawaai genoeg maken, zullen de deuren rap opengaan…"
Ze is nog niet uitgesproken of er gaat al een deur open. Een gastje van ongeveer 12 à dertien jaar steekt z'n hoofd in de gang en vraagt of het niet wat stiller kan. 't Is hier verdorie nog erger dan in een duivenkot.
Ook een goedemiddag, zeg ik. Chantal proest het uit. Kom, zegt ze, pak uwen rommel straks maar uit, we gaan een biljartje spelen.
We gaan naar beneden. Achter de toog staat een tafelkoelkast. Zonder mij iets te vragen, schenkt ze een pilsje in. Ze neemt er zelf ook eentje. Heb je nog sigaretten genoeg? Ja, zeg ik. Wil je een zelfgerolde? Ze neemt de sigaret gretig aan. Chantal, zo zou later blijken, heeft altijd een chronisch gebrek aan paffertjes. Zal ik de radio aanzetten? Doe maar, zeg ik, brengt wat leven in de brouwerij hé? Ze zet hem keihard. De muziek is zeker drie straten ver te horen. Als ze boven nu niet wakker zijn, dan liggen ze dood in hun bed. En inderdaad, ik hoor gestommel boven m'n hoofd…
De eerste die naar beneden komt is een blonde vlaskop met sproeten. Een magere slungel, die in z'n vrije tijd dienst doet als kapstok. Hij gaat recht naar de radio en zet hem stiller. Chantal trekt haar schouders op.
" Dat heerschap is Pascal, bijgenaamd de baron. Moet altijd op z'n wenken bediend worden, anders gaat hij het tegen papa zeggen. Pascal is m'n beste vriend, nietwaar Pascalleke? ". Ze knipoogt naar mij.
" Loop naar de hel, Chantal…" zegt Pascal op boze toon.
" Is het moeilijk om een beetje beleefd te zijn, Pascal?"vraag ik.
" Is het moeilijk om je met je eigen zaken te bemoeien?" vraagt Pascal op z'n beurt.
" Toevallig is dat één van m'n eigen zaken…"
" Kan zijn en wat ben je van plan? Wil je Chantal wat opvrijen? De stoere uithangen?"
Het dreigt uit de hand te lopen. Chantal neemt een afwachtende houding aan. Pascal komt dreigend naar me toe. Moet ik nu bang krijgen? Ik heb de biljartkeu nog in m'n handen. Misschien moet ik eens kijken hoe hard z'n kop is?
" Wil je vechten? Dan moet je heel vroeg opstaan, zo rond de tijd dat de kiekens van hun stok komen. Wie hangt er nu de stoere uit hé?"
Ik zie dat hij twijfelt. Twijfelaars zijn lafaards…
" Awel, Pascal, hebt ge uw tong verloren? Uw nieuw broertje is gene gewone hé?"zegt Chantal, een beetje olie op 't vuur gooiende.
" Denkt ge dat ik bang ben van dat broekventje?"
Wat een grote muil heeft dat kereltje van amper dertien, denk ik. Ik draai me om, hij is het sop van de kool niet waard. Leven en laten leven. Hoe komt het toch dat ik mij steeds moet bewijzen? Ik ben hier amper een uur en 't zit er al bovenarms op…
Chantal roept dat ik moet oppassen, ik draai me vliegensvlug om. Just op tijd om een aanval van Pascal af te slaan. Ik haat mensen die iemand in de rug aanvallen, het maakt me razend. Ik ram hem de achterkant van de biljartkeu in de maag. Hij plooit dubbel, hapt naar adem. Ik grijp hem bij z'n kraag, toon hem m'n vuist. Wil je nog een dessert, vraag ik hem. Hij schudt van neen. Ik laat hem los….Hij rent ervan door. Met z'n beide handen op z'n maagstreek. Die loopt recht naar papa, zegt Chantal. Beter dan naar de maan lopen hé, zeg ik. 't Is niet zover hé?
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
schitterend - hoe je het beschrijft, maar het bevrijde gevoel van het sarcasme blijft in je pen hangen GoNo - het is een mooie beschrijving van hoe kippen in kippenhok zich gedragen ...
GoNo2: Dank u! - dorus
knap!
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Graag gelezen
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
