|
< terug
Pijnstillers…
Ik haat de ziekenhuislucht. Ik kan er gewoon niet tegen. De geur van ether en andere ontsmettingsproducten doet me walgen en bijna kotsen. Die witjassen waarvan sommigen denken dat ze God zijn, kunnen me gestolen worden. Ze verbieden alles wat mijn wereld nog enigszins leefbaar maakt…
Het gaat niet goed met m'n longen. Het gaat ook niet goed met de doorstroming van m'n bloed. Ik wilde bijna schrijven met de doorstroming van m'n Kriek. Soms doen m'n handen zo'n pijn, dat ik eraan denk ze af te kappen. Maar 't probleem is, als ik m'n ene hand afkap, hoe moet ik dan m'n andere hand afkappen? En als ik ooit naar één of andere Arabisch land ga, zullen ze denken dat ik een dief ben. Een recidivist, zonder beide handen…
Zonder handen leven schept onoverkomelijke problemen. Ge kunt niet meer op uwen rug krabben of in uw broek. Hoe kuis je uw achterwerk af? Hoe snuit je uw neus? Hoe masturbeer je? Je ziet, veel problemen en nog niet van de minste, zou ik zo zeggen…
Dus neem ik pijnstillers. Het helpt juist een kwartier en dan komt de pijn terug opzetten. Hupsakee, nog een pilletje. Op de duur weet ik verdomme niet meer hoeveel pilletjes ik al geslikt heb. Ben soms zo suf als een platgespoten psychiatrische patiënt, die denkt dat hij Napoleon is en waarvan de lobotomie mislukt is…
En terwijl ik zit te wachten tot het mijn beurt is om onder de scanner te gaan, overdenk ik wat ik hier feitelijk kom doen. Ze gaan mij scannen. Ik heb heel m'n lijf afgezocht naar een streepjescode, doch niets gevonden. Ergens moeten ze bij m'n geboorte een chip ingeplant hebben. Zoals bij de honden en katten. Da's waarschijnlijk ook de reden waarom die poortjes in 't Kruidvat altijd beginnen te piepen als ik erdoor ga. De verkoopsters verdenken me er steevast van dat ik de helft van hun winkel gestolen heb. Ik vraag telkens of ik ter plaatse een striptease moet doen. Zet de muziek maar wat harder, hier komt Chippendale GoNo. En als ge aan de flos trekt, moogt ge een gratis ritje maken…
Het duurt me te lang. Ik ga naar buiten een sigaret roken. Ze kunnen de pot op. Er stopt een bus voor m'n neus. De open deur zegt dat ik moet instappen. Wat ik ook doe. Dag ziekenhuis, 't zal voor een andere keer zijn. Hoe impulsief kan een mens toch zijn hé? M'n specialist zal wreed content zijn. De rekening zal gepeperd zijn. Ik zit nu met de gebakken peren. Zit me rot te denken wat ik m'n dokter ga wijsmaken. Een acute aanval van diarree? Dat is het. Met diarree kan men niet verwachten dat je onder een scan gaat. Daar dienen die toestellen niet voor hé? Je ziet, de oplossing ligt soms in een klein hoekje…
En nu moet ik weer stoppen met schrijven, m'n handen beginnen terug pijn te doen. Stel dat je een broodschrijver bent, alom gerespecteerd door de Academie der Letteren. Bijna Nobelprijswinnaar en niet meer kunnen schrijven. 't Is even erg als een pianist die z'n vingers kwijtgeraakt is door een elektrische haagschaar. Of die z'n handen tussen de ketting van z'n fiets stak, omdat hij zo nodig wou bewijzen dat hij de Mont Ventoux gemakkelijk op kon zonder doping te gebruiken…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
wow, fictie of non-fictie, maar hoe men met patiënten omgaat, het spreekt soms boekdelen, het niet-respecteren van de patiënt als klant is vaak heel groot - Hopelijk is wat je schrijft fictie - anders veel sterkt man en soigneert jezelf want eenmaal je begint te sukkelen, dan komt het een na het andere :)
GoNo2: Was het maar fictie... - dorus
leuk!
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Weer veel bijgeleerd
Zinnig
GoNo2: Dank u! - greta
Dat is hopeloos, zo zonder handkracht. Masturberen nog daar aan toe, maar de neus niet kunnen snuiten... oei!
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
