Volg ons op facebook
|
< terug
Mensen komen elkaar tegen, bomen niet...3
Ik duw op het knopje van de parlofoon. Wat een uitvinding, denk ik plots. Knopje duwen en deurtje gaat beneden open. Ik hoor m'n dochter de trap opstommelen. Wat een gezucht en gekreun. Ze lopen mee in de marathon van Antwerpen, maar de vijfenveertig treden naar m'n verblijf zijn bijna een onoverkomelijke hindernis…
" 't Wordt tijd dat ge verhuist naar een appartement met een lift…"is het eerste wat ze buiten adem zegt.
" Ook een goedemiddag hé…"is m'n antwoord.
" Zeg paps, hebt ge uw aanvraag al gedaan voor een serviceflat?"
" Ja, maar ik kom pas in aanmerking als ik vijfenzestig ben, da's dus nog zes jaar op de wachtlijst. Tegen die tijd heb ik een bescheiden onderkomen op 't kerkhof gekregen hé?"
Over de dood spreekt m'n dochter niet graag, dus verander ik van onderwerp…
" Zeg het eens, zie je het niet meer zitten? Pak dan een stoel en ga zitten. Maar vergeet niet het stoeltjesgeld te betalen. In de kerk doen ze dat ook, waarom dan hier ook niet hé?"
Ze legt me uit wat er weer eens verkeerd gelopen is in haar drukke leven. Ik luister met geveinsde aandacht. De klok tikt genadeloos verder. Ik heb nog geen poot uitgestoken. M'n hernieuwde kennismaking met Brigitte zal er ene zijn van korte duur. Een vuil kot zegt veel over de persoon die er woont.
" Zit je er iets mee in, dat ik de afwas doe terwijl ik naar je luister? En terwijl je aan 't vertellen bent, kun je misschien stofzuigen?"vraag ik heel lief.
Als ze stofzuigt kan ze mij niet horen en ik haar ook niet. Heb ik tenminste de tijd om na te denken over het verdere verloop van deze toch wel gedenkwaardige dag.
" Wat is er, paps, krijg je bezoek van mama?"
" Hoe kom je daar nu op?"
" 't Is toch niet je gewoonte om te kuisen op een maandag?"
M'n kinderen kennen mij beter dan ik zelf…
" Ik verwacht inderdaad bezoek. Koning Filip komt overleggen hoe we de regeringsonderhandelingen tot een goed einde kunnen brengen…'t Is voor hem de eerste keer en een beetje raad van een oude rot in 't vak is mooi meegenomen hé?"
" Krijg je echt bezoek?"vraagt ze.
" Ja, maar niet van je moeder. Een vroeger lief, die ik al jaren niet meer gezien heb…"
" Maak dat de kat wijs. Tussen haakjes, waar is je kat?"
" Verdomme, die zit nog in het diepvriesvakje. 't Is kattentijd en ze staat nogal hitsig. Ik dacht dat een beetje afkoeling geen kwaad kon…"
Ze gelooft me niet, ik ook niet…
" Ga je nu nog stofzuigen? Ik moet alles proper hebben tegen twaalf uur. 't Is al half twaalf. Subiet staat ze voor de deur. Komaan, help me even. Ik help je ook altijd…"
Subtiele chantage, waarvoor dient een vader anders hé?
" Ik ga stofzuigen, waar staat dat ding?"
" In de kamer hiernaast. Maar ge moet hem wel ineensteken, de darm of hoe noem je dat, is eruit geschoven. En maak hem ook eerst leeg. 't Is al een paar maanden geleden dat ik hem leeggemaakt heb…"
" Nog iets? Commanderen is een voltijds beroep hé?"
" Doppen ook. Ik heb bijna geen tijd om nog werk te zoeken. Altijd maar moeten denken of ik nog dop zal krijgen. Voor mijn part mogen ze er vijf jaar over doen om een regering te vormen. Dan kan ik van de dop recht op pensioen gaan…"
't Is vijf over twaalf. Ik ben klaar met de afwas en het stof af te doen. M'n dochter is met de stofzuiger door m'n paleis gegaan. Ze heeft dat nog gedaan, is m'n conclusie…
" Awel, paps, waar blijft ze?"
" Ja, da's een goede vraag. Op vijf minuten steekt het nu ook weer niet hé?"probeer ik me wat moed in te spreken.
" Ge zijt me weer blaasjes aan 't wijsmaken hé?"
" Ik zou niet durven. Ze zit misschien vast in het verkeer. Een uur geleden was er nog een file van Antwerpen tot in Brussel. Er was een vrachtwagen gekanteld met opgeblazen ballonnen, die bestemd waren voor de NV-A. Hun miltanten hebben heel de nacht ballonnetjes zitten opblazen. Ze zijn buiten adem van hun overwinningsroes en ook van die ballonnen…
" Hoe heet ze?"vraagt ze plots, mij midden in m'n speech onderbrekend.
" Brigitte…"zeg ik.
" Al uw oude liefjes heten toevallig Brigitte hé?"
" Kan ik toch niets aan doen? 't Was wel gemakkelijk, altijd de juiste naam hé?"
Ik knipoog naar haar, een goede verstaander heeft maar één woord nodig…
De bel gaat. Dingdong, dingdong…
M'n dochter hangt al door het raam. Altijd curieus geweest, zelfs toen ze nog klein was. Wie is het, vraag ik haar.
" Er staat een vrouw beneden met een rode kap op. Ik wist niet dat je nog in sprookjes geloofde. Je had beter met Sneeuwwitje kunnen afspreken. Roodkapje is nog een kind, je gaat last krijgen met de jeugdbrigade…"zegt dochterlief.
" Ga opzij, nagel van m'n doodskist, 'k zal zelf wel zien…"
Ik kijk naar beneden, naar boven kijken is totaal zinloos. Ze heeft inderdaad een rode kap op, maar 't regent ook, vandaar waarschijnlijk, denk ik toch…
" Hallo?"roep ik.
Ze kijkt omhoog, ik omlaag. Zo hoort het als je op 't derde verdiep woont.
" Ik ben het…"roept ze terug.
" Paswoord aub? Iedereen kan zeggen dat hij of zij het is hé? "
" Ga je opendoen of moet ik terug naar huis gaan?"roept ze in de regen.
Bijna wilde ik zeggen dat ze naar huis mocht gaan, maar ze zou er niet kunnen om lachen, denk ik…
M'n dochter duwt al op 't knopje. Deurtje gaat automatisch open, wat een uitvinding toch hé? ik hoor gestommel op de trap? Gekreun en gezucht. Doet me onmiddellijk denken aan zwoele nachten, toen de binnentemperatuur naar ongekende hoogte steeg. Midden in de zomer, toen zomers nog heet waren. En als ze niet heet waren, dan zorgden we er zelf wel voor. Dat waren nog eens tijden. De oude buurvrouw keek ons altijd aan met van die godvrezende ogen. De oude pilaarbijtster was nooit getrouwd geweest. Heb je ervan genoten, vroeg ik haar telkens weer. Je gaat naar de hel, lispelde ze. Als ik ga, kom ik je halen, dan ben je ook eens buiten geweest hé, zei ik haar. Met mijn achtergrond heb ik een optie om een gratis verblijf te winnen in de hel. Maar 't was een brave dame, toen ik ziek was bracht ze me warme soep. Toen kon men z'n deur nog open laten voor de buren. Ze zette de soep op het salontafeltje. Je moet je af en toe eens wassen, zei ze. Je stinkt als de pest. Ja, dat komt van al dat wierook. De pastoor is juist weg, die heeft me het Heilig Oliesel gegeven. Doen ze altijd als iemand bijna de pijp uit is. Onkruid vergaat niet, was haar weloverwogen antwoord…
" Kun je niet in appartement gaan wonen met een lift?"vraagt Brigitte, een beetje buiten adem.
" Zijn jullie zusjes van elkaar?"wijzend op m'n dochter.
" Ik ken haar niet…"zegt ze naar waarheid.
" Da's m'n dochter. En jij bent?"
" De kuisvrouw, ik ben gestuurd van de firma " Kuisen met vreugde.." Ik werk met dienstencheques. En contractueel heb ik recht op een warme maaltijd, een dertiende maand en dubbel kindergeld…"
" Ik had een Poolse kuisvrouw gevraagd. Geen Vlaamse hé?"zeg ik.
Soort zoekt soort, hoor ik m'n dochter zeggen tegen de kat. De kat miauwt instemmend.
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
mooi!
GoNo2: Dank u wel! - ivo
schitterend :)
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Tof om te volgen
GoNo2: Dank u wel! - catharina
Leuk! Op naar deel vier :)
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
