|
< terug
Vrijblijvende suggesties voor een collega-schrijver…
Het verhaal van Verf heeft me naar de keel gegrepen. Z'n relaas over z'n stront dat water geworden is, is zo droevig dat ik bijna in schreien uitbarstte. Maar zoals het een goede collega-schrijver betaamt, wil ik hem wel enkele suggesties ter hand doen…
Om te beginnen kan hij een fles goedkope wijn ( wegens besparingen ) kraken. Ze zullen daar in het verre Marokko wel ergens een Aldi hebben, hoop ik. De kurkenstop mag hij niet weggooien want die moet dienst doen als stopmiddel voor z'n diarree. Dat zou, volgens mij, in zekere zin moeten helpen. Als de shit langs z'n mond eruit komt, is er natuurlijk een probleem. Shit happens, zou ik zo zeggen…
Hij kan ook z'n billen dicht knijpen. Maar dat is niet vol te houden. Wegens de overdruk die zal ontstaan in z'n geteisterde darmen. Ik zou niet graag naast hem zitten in het vliegtuig als plots z'n darmen het begeven. Om nog maar te zwijgen van de rotzooi die langs de passagiers hun oren zullen vliegen. Nee, het einde van een zonnige vakantie zie ik wel even anders hé?
Ik zou hem ook kunnen aanraden een zakje van de Aldi te gebruiken. Vastplakken aan de uitgang van de darmen met ducktape. Als het vol is, kan hij het deponeren in de wc van 't vliegtuig. Bij lozing boven de Westelijke Sahara hebben de keuterboeren aldaar gratis meststof. Ze zullen hem dankbaar zijn. Vlaamse mest is rijk aan stik- andere stoffen. Stof om over te schrijven hé?
Maar het beste is nog de diarree de vrije loop te laten. De natuur heeft nu eenmaal ook z'n rechten. Wachten tot na de maaltijd liefst. Dan de stewardess roepen en zeggen dat je plots diarree gekregen hebt van het eten dat ze op 't vliegtuig serveren. Schadevergoeding eisen van de luchtvaartmaatschappij. Een bedrag met vele nullen. Er op staan dat je de volgende keer minstens tien tochten gratis krijgt, zo niet klacht indienen bij het hof van Straatsburg wegens verregaande discriminatie en voedselvergiftiging.
Als ik te veel Kriek, in combinatie met erwtensoep, gedronken heb, krijg ik soms ook diarree. Het is geen lachertje als je plots de drang voelt opkomen in een overvolle bus of tram. Het is me al overkomen. Ik weet dus waarover ik praat. Daarom heb ik altijd een reservebroek en ondergoed bij. En een rol wc-papier. In geval van nood moet men vindingrijk zijn. Geleerd bij het leger. Ja, zal je zeggen, maar hoe doe je dat dan in een bus of tram? Je kunt toch moeilijk in je broek schijten om vervolgens een propere broek aan te trekken? Je kunt dat wel, maar je moet de eerstvolgende halte wel afstappen. Anders krijg je problemen met de stadswachten die meereizen met de tram of bus. Geld stinkt, zeggen ze, en als die dat ruiken zijn ze er als de kippen bij om een gasboete te geven. En ge moogt gerust zijn dat erbij diarree ook een gasluchtje hangt. Anders zou het niet broebelen hé?
Maar ik dwaal weer eens af. De bedoeling was om raad te geven aan m'n collega-schrijver Verf…
Een andere oplossing is een stofzuiger. Steek de darm in je achterste en zuig alles wat er nog inzit op. Voorzichtigheid is de moeder van de olifant in de porseleinwinkel. 't Is niet de bedoeling om je darmen er mee uit te sleuren. Als er niets meer in je darmen zit, kan er ook niets meer uitkomen hé? Je kunt het ook proberen met een kruimeldief, maar uit ondervinding weet ik, dat die oplaadbare batterij nogal rap plat is. En het duurt ook veel langer.
Simpel als pompwater, zou ik zo zeggen…
Nog een veel gebruikte oplossing is een bok op je rug binden. Laat het beestje gewoon z'n werk doen. Wel aangeven bij de douane, want Marokkaanse bokken hebben de vreemde gewoonte om bij het klaarkomen nogal luidruchtig te mekkeren. Aanstippen op het formulier als levend bewijs van godsvruchtig geloof in het hiernamaals. Schrijf er tevens bij dat het een onderdeel van je nieuwe verworven cultuur is en ook een bekering tot de islam.
Baat het niet, dan schaadt het niet. En het stopt de diarree toch tijdelijk tot je geland bent ergens in het verre Zaventem. Je medepassagiers zullen tranen in de ogen krijgen bij het zien van zoveel echte dierenliefde. Je Marokkaanse bok zal zich op slag geïntegreerd voelen. Het zal voor die bok geen cultuurschok meer teweeg brengen, moet je maar denken. Je kunt, zo je nog afstand kunt doen van het verliefde beestje, hem nog altijd verkopen aan de Marokkaanse gemeenschap. Zo kan je nog wat geld opzij zetten, in geval uw klacht verworpen wordt.
Maar ik heb de wijsheid niet in pacht hé? Misschien zijn er hier nog andere schrijvers die andere methoden hebben om stront van water terug om te zetten naar een vaste materie. Met een ingewikkelde chemische formule bijvoorbeeld?
Ik heb geprobeerd om al die suggesties zonder fouten te schrijven. Ik weet dat je nogal belang hecht aan de juiste schrijfwijze. Moesten er toch fouten ingeslopen zijn, laat mij dan enkele suggesties weten ter voorkoming van de onleesbaarheid. Zo en nu moet ik dringend naar m'n wc. Ik hoop dat ik geen diarree krijg van de warmte en de vierde Kriek die ik nu al binnengeslagen heb terwijl ik dit aan 't schrijven ben. Ik sluit dus af met de gouden raad van m'n oma. Die zei altijd dat stront des duivels is, daarom stinkt het zo. Ik denk altijd dat als we niet op tijd en stond kunnen kakken, we aardig in de problemen zouden komen…
Zo, hopende, dat ik je een dienst bewezen heb met m'n vrijblijvende suggesties, wens ik je een behouden terugkomst. Ik zal het wel ruiken als je het Belgisch luchtruim binnen vliegt. Als ik een vliegtuig zie passeren met de raampjes wijd open, dan weet ik dat jij aan boord bent…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
Al een geluk is humor ook een sausje dat het erge kan verminderen.
Sarcasme kan ook voor darmoverlast zorgen :)
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Jij zet Verf wel aardig in de verf
En om des mensen binnenste bederf
GoNo2: Dank u! - dorus
knap
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
