Volg ons op facebook
|
< terug
Het mysterie van de Bermudadriehoek ontrafeld…..1
Na een nachtje wakker liggen, omdat ik m'n hoofd aan 't breken was over dat verschijnsel, ben ik toch maar uit m'n bed gekomen. Als wetenschapper, moet een mens er iets voor over hebben, was m'n besluit…
Ik googelde een beetje op internet, waar anders hé? Op m'n radio kan ik niet googelen. Eventjes Bermuda intikken en ja hoor, direct prijs. Bij de C&A doen ze uitverkoop van bermuda's. Dus, als ik het geheim wil oplossen van die Bermudadriehoek, zal ik me naar de C&A moeten begeven. Ik probeerde me alvast voor te stellen hoe zo'n Bermudadriehoek er uit kan zien. Is het een soort van schaamlapje? Een doekje voor het bloeden? Een bermuda reikt meestal tot kniehoogte, maar als het een driehoek is, tot waar reikt die dan? Vragen die een wetenschapper zoals ik als muziek in de oren klinkt. Ik trok m'n stoute schoenen aan, m'n brave kregen huisarrest en ging op zoek naar een C&A…
" Kunt u me de weg wijzen naar de C&A?"vraag ik aan een buschauffeur, die juist bezig was een zwangere vrouw met geweld van z'n bus te duwen.
" Manneke, ziet ge niet dat ik druk bezig ben die zwangere madam uit m'n bus te gooien? Je zou beter een handje toesteken. Op die busgangers moet ik ook al niet rekenen. Allé, madammeke, werk eens wat mee. Of moet ik hier alles alleen doen? Wat zegt ge? Dat je betaald hebt? Ja dat zeggen ze hier allemaal. Als ik alles zou moeten geloven wat m'n passagiers me proberen wijs te maken, dan kan ik evengoed in de politiek gaan hé?"
Van die vent zou ik niet te weten komen waar de C&A was en nog minder waar die Bermudadriehoek in de solden staat. Allo, Tokio, dacht ik, 'k zal het eens vragen aan die vrouw met haren smoking aan. Bij nader toezien bleek het een Congolese non te zijn. Ik was al blij dat het gene pinguïn was. M'n Pinguinees is niet zo best hé?
" Bonjour ma Soeur, voulez- vous danser avec moi ce soir?"vroeg ik in m'n beste Frans. Uit ondervinding weet ik dat Congolese nonnetjes graag dansen.
" Je ne suis pas votre Soeur et en plus, je ne danse jamais avec iemand die er uitziet als een gestoofde prei…"zei het nonnetje in perfect Brussels.
" Kunt u mij de weg wijzen naar de C&A, svp? Ik ben op zoek naar het mysterie van de Bermudadriehoek…"zei ik in een krampachtige poging haar niet voor de nogal weelderige boezem te stoten.
Ze zag dat ik naar boezem staarde, een afwijking in m'n opvoeding omdat ik nooit de borst gekregen heb van ons mama. Bij iedere weelderige boezem dat ik zie, fantaseer ik er op los. Da's ook weer zo'n mysterie hé? Waarom heeft de ene vrouw een boezem die haar bijna voorover doet vallen en andere vrouwen kun je zo binnenschuiven door de brievenbus?
" 't Is niet omdat ik een non ben, dat ik geen gevoelens heb hé? Vraag het maar eens aan de pastoor van de Parochie van Miserie. Die denkt nog altijd met gemengde doch tedere gevoelens aan mij. Maar wat was de vraag ook al weer? De C&A? Zijn dat geen Amerikanen, die iedereen afluisteren? Of nee, wacht eens, dat moet de Congregatie van Anna, de vrome maagd zijn. Dan zijt ge nog ver van huis, m'n beminde gelovige. Die kloostergemeenschap is in Zoersel. Da's niet tegen de deur hé?"
" En hoe geraak ik daar?"vraag ik beleefd en met eerbied voor de grijze haren die vanonder haar kapje de kop opsteken.
" Met een ezel, zoals Jezus, hoe anders? Of is dat te min voor u?"zegt ze op vermanende toon.
" En waar kan ik een ezel vinden?"
" Hebt ge al eens rond gezien in uw familie?"is haar wedervraag.
Ze schudt haar hoofd en haar boezem, maakt een kruisteken en gaat een praatje maken met de agent die het verkeer staat te regelen op het kruispunt. Kruisen zoeken elkaar op, is m'n wetenschappelijke verklaring voor dit toch niet alledaagse feit…
Ik moet dus naar Zoersel om het geheim van de Bermudadriehoek te ontsluieren. Op de vraag waar ik een ezel kon vinden, vroeg de agent of ik z'n commissaris bedoelde. Veel wijzer ben ik er dus niet van geworden. Maar het zult zien, als de nood het hoogst is, is er verdomme geen wc te vinden. En mijn pilletje Motilium was bijna uitgewerkt. 't Is nochtans een goed pilletje tegen misselijkheid en braken. Maar niet meer te verkrijgen in de betere apotheek. 't Schijnt dat het niet aan te raden was, als je borstvoeding geeft. Kan kloppen, m'n borsten deden de laatste tijd nogal pijn…maar dat kan ook door die tepelklemmen komen. Ter titel van inlichting en totaal naast de kwestie, zou mijne bompa zaliger zeggen. Die kan het weten want die heeft tijdens de oorlog een cursus sadisme gevolgd. Voor de rest was het een wreed braaf mens…Na de oorlog is hij een tiental jaren in Duitsland gaan wonen. Om een cursus dijenkletser te volgen. Wat bij hem er wel zal op neergekomen zijn van iemand wat kletsen op zijn muil te geven. Maar op m'n geboortedag in 1955 was hij aanwezig. M'n bomma schreeuwde haar geluk van de daken. De buren vroegen of ze niet wat stiller konden neuken, 't is verdomme midden in de nacht. Bompa zei dat tien jaar van onthouding meer dan genoeg was. Bomma en m'n moeder, alsook de volledige straat geloofden er geen bal van…
Ik neem de bus naar Zoersel. Ik ben nu toch op de Rooseveltplaats, kan ik evengoed de bus nemen. De chauffeur kijkt me vriendelijk aan tot ik wil betalen met een briefje van twintig euro…
" Denkt meneer dat ik de bank ben?"vraagt hij me op een toon die veel te wensen overliet.
" Nee, 'k denk het niet. Er hangt geen bordje met ' PAS GEVERFD' op je buik hé?"probeerde ik even belachelijk te doen als hij.
" Meneer is de plezantste thuis zeker? Hebt ge niets kleiner? Ge zult toch wel ergens nog kleingeld zitten hebben? Allé, zoek eens in uw zakken of moet ik soms helpen?"
Terwijl ik m'n zakken afzoek naar wat kleingeld, zet de bus zich in beweging. De chauffeur doet z'n mp3, dat tevens een radiootje is, om z'n nek en steekt de oortjes in z'n neusgaten. Een serieuze afwijking van moeder natuur hé? Als die rookt, komt er inderdaad rook uit z'n oren, denk ik dan. Ik vermoed als die moet niezen hij een heel tafellaken nodig heeft. Ik vind twee euro, geef ze hem met een gul gebaar. Houdt de rest maar, zeg ik hem. Een klein bedankje kon er niet af, de napchar…of moet ik de idioot zeggen?
Hij rijdt als een cowboy. Slalomt met z'n bus door het drukke verkeer. We worden door elkaar geschud alsof we in een wastrommel zaten. Bijna rijdt hij een nonnetje omver. Er lopen hier veel nonnetjes rond in 't stad, is m'n conclusie. De non in kwestie steekt haar middenvinger op, het internationale gebaar van waardering. 't Zijn geen nonnetjes meer zoals vroeger hé?
Ik stap af aan de kerk van Zoersel. Op de trap zit een oude Marokkaan een broodje te eten. Waar is de tijd dat er nog gasboetes uitgeschreven werden als je op een kerktrap een broodje zat te eten? Er zijn geen zekerheden meer in 't leven, denk ik dan….Misschien weet die wel de weg naar de St-Annakloostergemeenschap? Ik vraag het hem. Hij wijst met z'n knokige vinger naar rechts. Tien minuten later sta ik voor een moskee. Die nonnen zijn van alle markten thuis, denk ik plots. Als ze nu ook al moskees beginnen te runnen, is het ver gekomen. Ik besluit om het binnen te vragen. Er zal wel een balie zijn waar men inlichtingen kan vragen. Denk ik toch. Maar ik word tegen gehouden door twee allochtonen, die verdacht veel op leden van de godsvruchtige Taliban lijken. Schoenen uitdoen, zeggen ze in stereo, de één wat later dan de andere. Ze zullen pas gekuist hebben, was m'n eerste gedachte…
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
knap!
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Tof verzetje dit te lezen
GoNo2: Dank u! - ivo
knap geschreven Gono
een haartje vergeten in de zin : "Ze zag dat ik naar boezem staarde, een afwijking in m'n opvoeding omdat ik nooit de borst gekregen heb van ons mama."
maar zolang die niet in de boter hangt is er niets aan de hand.
GoNo2: Dank u! - koyaanisqatsi
Waar gaat dit hilarisch "epos" naar toe?
GoNo2: Geen flauw idee!!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
