naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

eind september

door warket

Au fond, schreef Richler, gaat elk schrijven over hetzelfde, het gaat over doodgaan, over het vleugje tijd dat we maar hebben en de frustratie die daaruit voortvloeit.

Eind oktober verplicht aan een workshop deelnemen. Ik heb voor loodgieterij en metaalbewerking gekozen.
Ander beroep Toxisch met beschermingskledij aan. De nieuwe collega's konden het nauwelijks geloven dat ik zestig was en van beroep wilde veranderen. Al bij de eerste werkdag bood ik verontschuldigend mijn ontslag aan. Mijn werkgeefster had hiervoor alle begrip. Toen ze naar de luchthaven moest wou ze dat ik haar borsten streelde.
Dagen daarna waren de woestijnstraten heet. Iemand had een tulband om mijn hoofd gedaan. In een leegstaand pand had ik hevige ruzie met Bart Dewever. Hij had valbeveiligingshekkens in deuropeningen op een verdiep zonder vloer weggenomen. Toen mijn oudste zoon tussenbeide wou komen werd hij door agenten opgepakt. Onrustige nacht met af en toe een slok kraantjeswater dromen aan elkaar rijgend. Veel meer kan ik mij niet meer herinneren. Code 0000 is nochtans makkelijk te onthouden.
Het ravenkuiken is volwassen geworden al ziet het er nog wat slonsachtig donzig uit. Anderhalve maand geleden werd het nog gevoed door de moeder. Nu vechten ze voor een broodkruimel. De herfstwind laat kleurige boombladeren dansen. Ik moet verder.

feedback van andere lezers

• ivo
  je hebt de realiteit weer mooi in je zak gestoken en als snippers in flarden de wereld terug ingestuurd tussen droom en wakker zijn.
  
  knap
  warket: dank je
• greta
  Je bent een ware verhalenverteller Warket. Genoten.
• andremoortgat
  Sluit aan bij Ivo
  Droom en waakstand in een te kort leven
  

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 9

Uitstekend: 4 stem(men), 80%
Goed: 1 stem(men), 20%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 5 stem(men)