|
< terug
één op tien heeft niet de biologische vader die wordt geacht te zijn.
Bij het maken van één van mijn vele studies botste ik plots op een studie die beweert niet iedereen zijn biologische vader kent.
Het fenomeen is wereldwijd gekend en komt niet alleen in ons land of Europa voor.
De stelling is een schatting, want juiste cijfers bestaan er niet, logisch, want dan zou iedereen het ook weten dat de biologische vader iemand anders is.
Ik vond het schokkend en vooral intrigerend, om te zien hoe mensen zich tegenover elkaar gedragen.
Overspel en ontrouw zijn waarden die wereldwijd heel sterk worden afgekeurd en toch is er een onderlaag die deze waarden ook wel belangrijk vinden maar toch ook de zwakheid van hun eigen verlangen ervaren, waardoor bij mij de vraag ontstaat waarom mensen het trouw zijn dan zo belangrijk vinden.
Seriële trouw, dit wil zeggen, zolang men samen is, is men trouw, maar als de relatie over is, wordt men trouw aan een ander.
Trouw en loyaliteit, die hier samen hand in hand gaan, maar over een beperkte houdbaarheidsdatum beschikken.
Dat sommige mannen af en toe scheef schaatsen is duidelijk te merken aan de prostitutie, deze dames zouden er niet zijn moesten er geen mannen zijn die hiermee genoegen nemen.
Maar dat gehuwde vrouwen op dezelfde schaatsen schaatsen en een uilskuiken in hun nestje toelaten, dat was volgens mijn inschatting een uitzondering, maar toch zeker geen realiteit.
Met wat voor een geheim moeten deze vrouwen niet rondlopen en moeten ze zwijgen voor een al dan niet bewuste misstap.
Dit moet toch wreed zijn?
Ik had voor mezelf het beeld dat vroeger, toen echtscheiding nog gelijk stond met hardop vloeken in de kerk, dit wel eens meer kon voorvallen, maar dat vandaag, waar mensen kunnen scheiden zoals ze van ondergoed veranderen en voorbehoedsmiddelen en als het niet anders kan nog voor abortus kunnen kiezen, verkiezen nog heel wat vrouwen voor een koekoeksjong in hun nest.
Straffe toebak.
Eerst dacht ik, hier moet meer onderzoek naar gedaan worden, maar toen bedacht ik me.
Waarom wonden oprijten en mensen confronteren met een verleden dat er feitelijk geen meerwaarde geeft, dan enkel het feit dat de waarden trouw en loyaliteit ook kunnen bestaan in een relatie die af en toe 'anders' was.
Hypocriet en schijnheilig?
Dat hoeft volgens mij niet. Een gedane fout die men zichzelf misschien wel vergeven heeft en met veel energie de relatie terug heeft hersteld, waardoor de barst weggewerkt is.
Het deed me ook spontaan denken aan de Afrikaanse vrouw uit Gent, die hier een gewoon leven als vluchtelinge leefde maar feitelijk een commandant was van een kinderleger en kinderen roofden uit de dorpen en hun ouders liet doodschieten zodat ze altijd bij haar zouden zijn.
Deze dame had blijkbaar geen wroeging over haar verleden en probeerde hier een nieuw leven op te bouwen, vergeten wat ze ooit gedaan had.
Of als die nazi's die in de anonimiteit verdwenen en nu pas terug zichtbaar worden.
Wat voor een leven hebben deze mensen geleefd? Hebben zij hun geweten kunnen verdoven? Of hebben zij zo een schizofreen leven?
Of in het dissociëren een gedeelte gewoon wegschrijft, zoals vorige week, mijn computer dit ook deed met mijn gegevens.
Misschien daarom dat zoveel mensen psychisch ziek zijn en er zoveel medicatie geslikt wordt, omdat het geheim misschien veel zwaarder weegt dan wat wordt aangenomen. Wie weet?
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   1 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
