naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Woordenloos

door erinneke

In het holst van de nacht, in het donker, blind door een volledig gebrek aan licht, heb ik je ontdekt. Afgesloten van elke vorm van een visuele wereld, zag ik plots alles helder. Ik hoorde het ritme van je hart en deinde mee op de melodie van je adem en wist dat het goed zat. Als je van een concert kan genieten, rest er niets dan erop mee te bewegen en je over te geven aan zoete klanken.

Wanneer beeld wegvalt, is er ruimte voor andere zintuigen. Geur, gevoel, smaak, gehoor, lichaamsbewustzijn en evenwicht. Er is geen afleiding door kleuren of vormen, oordelen of veroordelen. Je bewustzijn vergroot en vertrouwen wordt een noodzaak. En als je dan het gevoel hebt dat alles goed is, ben je exact waar je hoort te zijn. Niets moet, alles kan. Tijd is onbestaande en relatief, maar ook o zo aanwezig. Alleen niet op dat moment. Het is jammer dat je het niet kan vasthouden. Dat het net zo vluchtig is als het leven zelf, maar daarin schuilt ook de kracht van het ogenblik.

En dan druppelt er licht naar binnen. Het baant zich een weg door kieren en gaten en kruipt traag, maar gestaag om te onthullen. Verhullen behoort niet langer tot de mogelijkheden en waar het oog helder wordt, vertroebelt ieder ander zintuig daar afleiding altijd baas is. Of misschien toch niet, misschien kan helderheid behouden blijven dankzij een herinnering, een gevoel of een rotsvast geloven. Misschien is dat wat instinct is, een geloven zonder oorzaak of reden. Ontdaan van alle logica. Een natuurlijke naïviteit die al dan niet stand kan houden.

Realiteit kondigt zich aan met volle vuisten. Bonkt en slaat en roept en tiert en gaat tekeer, maar dat mag geen probleem heten. Ook daarin bevindt zich schoonheid en een vorm van weten. En 's avonds keert de nacht terug, als een warm deken met de zachtheid van zekerheden. Een zoete herinnering en herontdekken van wat in wezen altijd blijft.

Er zijn nog geen woorden om te beschrijven, geen naam om te geven. Nog even is wat is gewoon dat en niet meer. En het ruist en fluistert en is immer aanwezig. Het streelt en beveelt en geeft en neemt. Het groeit en het leeft en mijn god, wat is het zalig om te doorleven.

feedback van andere lezers

• ivo
  wow, schitterend toch - een haast melodieuze tekst, waarin de woorden en betekenis haast opgaan in wat je me laat zien, knap hoor!
  erinneke: bedankt voor je lovende woorden. Het is aangenaam te merken dat een mens gegroeid is in de laatste jaren waar het de literaire uitspattingen betreft :-)
• GoNo2
  Knap!
  erinneke: bedankt

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)