Volg ons op facebook
|
< terug
't Zal me worst wezen, denk ik dan....
' En? Heeft uw sollicitatie iets opgeleverd?'vraag ik hem in de Colruyt.
' 'k Weet het niet. We waren met meer dan vijftig man. 'k Heb daar gezeten van 9:00 tot bijna 15:00. 's Middags kwamen ze vragen of we broodjes wilden bestellen. 'k Dacht dat het gratis was, forget it, op voorhand betalen of anders ' kinneke klop'...'
' Allé, da's toch ook gene service hé? Als een mens al zo lang moet wachten, dan zouden ze op z'n minst toch een koffietafel moeten organiseren hé?'zeg ik met een glimlach.
' 'k Heb dat gevraagd aan de receptioniste. Weet ge wat die zei?' Nee? Ze zei dat ze dat doen omdat er dan een heel pak het opgeven. Het zijn alleen de doorzetters die blijven wachten...'
' Lijkt me wel een goed systeem hé? Kaf van het koren scheiden...'
' Het eigenaardige was dat de jeugd het eerst afbolde. De ouderen bleven met knorrende maag zitten, in afwachting van het broodje dat ze besteld hadden...'
' En jij bent ook blijven wachten?'
Ik ken hem en weet dat z'n geduld grenzen heeft. 't Zou me geenszins verbazen dat hij de eerste was om het af te bollen...
' Ja, 'k ben blijven zitten, zonder broodje, 'k vond 3,95€ voor een smoske nogal langs de dure kant. Daar heb ik hier een heel brood met charcuterie voor hé?'
Nog altijd even krenterig als vroeger, denk ik plots. Op café vroeger, lukte het hem om steeds er vanonder te muizen als het z'n beurt was om er ene te geven. Waardoor z'n vriendenkring met de dag kleiner werd. Hij zelf was zich van geen kwaad bewust en begreep niet hoe het kwam dat men hem links liet liggen...
' Voor wat heb je feitelijk gesolliciteerd? M'n geheugen laat me de laatste tijd nogal eens in de steek...'vraag ik hem, omdat ik het echt vergeten ben.
' Voor magazijnier aan 't stad. Bij het Havenbedrijf. Maar 'k denk dat ik als vijvenveertigjarige weinig kans maak. Ik moet ook nog een medische controle ondergaan. Daar heb ik nog het meeste schrik van. Die kwakzalvers vinden altijd wel iets dat niet in orde zal zijn...'
' Beetje positief blijven hé? Je hebt toch de moeite gedaan om te solliciteren? Er zijn er genoeg die gewoon in hun bed blijven liggen hé? En zeker als ze opgeroepen worden op een zaterdag....'
' Ja, maar 't is eerlijk gezegd van moeten, of anders mijne dop kwijt. Dan kan ik gaan aanschuiven bij 't OCMW. En die zijn niet scheutig om mij te helpen. Een vriend van mij moest eerst z'n huis verkopen vooraleer ze hem konden helpen. Nadien bleek hij het zogezegd verkeerd verstaan te hebben en moest hij helemaal niets verkopen. Ze hebben hem via het OCMW een tijdelijk contract gegeven van twee jaar bij de Groendienst. Voor 1 000€ netto per maand en maaltijdcheques. Beter dat dan een dopke van 400€ omdat hij samenwonend is. Zegt hij zelf...'
' 't Is toch ongelooflijk hé? Ze smijten het geld langs ramen en deuren buiten en als ze iets moeten doen voor hun eigen volk is er geen geld meer. Waarom moeten ze al die miljoenen aan die ontwikkelingslanden geven? Waarom moeten ze al die miljarden uitgeven aan gevechtsvliegtuigen? Met één miljard kunnen ze de lonen en uitkeringen optrekken. Maar nee, we hebben die vliegtuigen nodig om ons landje te verdedigen. Tegen wie? Tegen de communisten? Als zo'n straaljager optrekt is hij over ons landje gevlogen nog voor hij het goed en wel beseft. 't Is verdomme een zakdoek groot...'
Rudy wordt even stil van m'n betoog, denkt er over na...
' Zijt ge verleden week mee gaan betogen in Brussel?'vraagt hij plots.
' Was er een betoging in Brussel?'gebaar ik van kromme haas.
' ' Hallo Tokio...op welke planeet woont gij? Die betoging waar de flikken op hun donder gekregen hebben. De media kan er nog niet over zwijgen...'
' Ik kan alleen maar Duitse, Koreaanse en Chinese zenders ontvangen met m'n schotelantenne. Bij m'n weten hebben ze er niets over gezegd op de Noord-Koreaanse staatszender. Daar ging het over hun grote leider die met een wandelstok moest rondlopen omdat hij geopereerd was aan z'n zweetvoet. Ik begrijp geen Koreaans, maar ze zijn daar zo vriendelijk om Engelse ondertiteling te geven. Ik vraag me af waarom ze die kerel hun grote leider heten. Hij is amper 1,50 meter groot. Draagt dan nog van die ouderwetse plateauschoenen. Maar nu loopt hij op normale schoenen. Z'n entourage moet constant gebukt lopen, zodat hij groter is dan de rest. Doen ze het niet, mag je er donder opzeggen dat hij ze een kopje kleiner zal maken....'
' Waarom jij je tijd in zulke zenders steekt, daar begrijp ik nu eens niets van...'zegt hij met een blik alsof ik compleet gaga ben.
' Rudy, als straks die Koreanen hier voor de deur staan, zal ik één van de weinigen zijn die hun Grote Leider zal kunnen verwelkomen in z'n moedertaal. Die meneer zal zich hier op slag thuis voelen. Ik weet dat hij in z'n thuisland er een Bourgondische levensstijl op na houdt. Dat z'n bevolking ligt te creperen en gras moet eten is maar een detail hé? Koeien eten ook gras en zijn ze daar minder gelukkig om? Nee toch? Geef die koeien alle dagen biefstuk met frieten, maar kom dan niet klagen dat uwen melk naar frietvet smaakt hé?...'
' Ge zijt zo zot als een achterdeur...'
' Kan zijn, maar 't valt niet op in deze doorgedraaide wereld hé?'
' 'k Denk eerder dat Poetin van plan is een derde wereldoorlog te beginnen. Ze denken allemaal dat die Russen op hun knieën zitten, ze gaan nog raar opkijken. Ze vergeten dat die Russen ook nog kernwapens hebben. Wie zegt dat hij die niet gaat gebruiken als puntje bij paaltje komt? Ze zouden beter stoppen met die economische boycot. Zij worden er niet beter van en wij ook niet. Maar wat wilt ge, als ze in Amerika een scheet laten, horen ze het hier donderen...'
Soms slaat Rudy nagels met koppen...
' Voor één keer, ben ik het volmondig eens met je. Ik begrijp ook niet altijd waarom we steeds naar de pijpen moeten dansen van die Amerikanen. Voor de vrede? Laat me niet lachen hé, 'k zou er buikkrampen van kunnen krijgen. Soms heb ik wel enige bewondering voor Poetin, die lijnrecht durft in te gaan tegen wat die Amerikanen beslissen. Dat ze eerst eens orde op zaken stellen in hun eigen USA, alvorens zich te bemoeien met het buitenland. Daar tegenover staat dat ze er toch maar steeds in slagen om legers op de been te brengen in hun strijd tegen het terrorisme. Mar daar zal ook wel een verborgen agenda in meespelen, voor wat hoort wat hé?'
Rudy neemt beschuiten, zet ze terug want die eronder zijn goedkoper...
' Zeg, wanneer komt ge nog eens in 't Breugelhof? 't Is al lang geleden dat ik je daar nog eens gezien heb...'
Even twijfel ik om te zeggen dat ik de laatste keer de volle rekening moest betalen, omdat hij eventjes naar de Aldi ging, Een Aldi die aan de overkant ligt van de straat, maar schijnbaar is hij er toen geslaagd om toch nog verloren te lopen. Of z'n geld was op...
Maar ik zwijg, waarom weet ik ook niet...
' Zeg Rudy, ik ga verder m'n boodschappen doen, m'n dochter komt straks langs met m'n kleinkind en die blijven eten...'
' Wat gaat ge eten?'
Ik wil hem zeggen dat het hem geen moer aan gaat, maar ik zeg het niet. Ik denk het alleen maar...
' Verse frieten met vers gemaakt stoofvlees...'
' Amai, stoofvlees is toch ook niet bepaald goedkoop hé?'
' Nee, maar wat is er wel nog goedkoop? En daarbij, de overschot van 't stoofvlees en de frieten vries ik in. Heb ik weer eten als ik niet toekom met mijne dop hé?...'
' Ja, als ge het zo beziet, kan ik u geen ongelijk geven...'
Ik moet dringend een cursus volgen om van zageventen vanaf te geraken...
' Bon, 'k ben er mee weg, anders krijg ik vandaag niets gedaan...Veel succes nog en hopelijk rijg je goed nieuws van 't Havenbedrijf...'
Ik trek m'n winkelkarretje op gang en duik de volgende rayon in. Ik neem wat ik nodig heb en spoed mij naar de kassa. Tijd is geld hé?
Ik sta buiten op de parking m'n boodschappen in te laden als ik plots een welbekende stem hoor...
' Zeg, ik wilde je nog iets vragen...'
' Rudy, 'k heb weinig tijd over. Is het dringend?'
' Ja, min of meer...'
' Vraag maar, maar houdt het kort hé?'
' Kunt ge mij geen twintig euro lenen tot overmorgen? Ge krijgt ze zeker terug, ge kent me toch hé?'
Juist, ik ken hem en daar houdt het ook mee op hé?
' Rudy, ik heb nooit geld op zak, ik betaal altijd met Mister Cash....' lieg ik erop los.
Zelfs al zou ik, bij wijze van spreken, duizend euro op zak hebben, geen haar op m'n hoofd die eraan zou denken hem geld te lenen. Geld lenen maakt geen vrienden, heb ik ondertussen met vallen en opstaan geleerd.
' Ja, van uw vrienden moet ge het hebben hé?'zegt Rudy met een verbeten trekje om z'n mondhoeken.
Ik kijk een beetje verbaasd naar hem. Ik voel dat ik uit m'n krammen ga schieten, bijt op m'n lip. Nee, ik ga hier geen woorden aan vuil maken. Of toch?
' Rudy, ik kies m'n vrienden zelf. 'k Heb je al eens geld geleend, je rekening betaald in 't Breugelhof. Of ben je dat vergeten? Weet je wat, ik zal je twintig euro geven als jij mij die 52€ terug betaald en dan nog wel zonder intresten. En nu moet ik gaan...saluut en de kost hé?'zeg ik, ook met een verbeten trek om m'n mondhoek.
Hij kijkt me beteuterd aan, compleet verrast door m'n reactie. Ik hoor hem nog iets zeggen, maar kan hem niet verstaan. 't Zal me worst wezen, denk ik dan...
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
het leven zoals het is Gono, ach ja, het is geven en nemen en nog wat denk ik dan maar
knap geschreven :)
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Het leven van de worst
ik vrees voor Hans en zijn dorst
GoNo2: Dank u wel! - lin
Leest als een trein met een bevredigende afloop! gr Lin
GoNo2: Dank u wel! - erinneke
mijn eerlijke feedback... het begint leuk, al leest het soms iets moeilijker (teveel spreektaal, te weinig schrijftaal), maar dan dramt het voor mij een beetje en heb ik moeite om door te lezen. Het einde is dan wel weer leuk.
GoNo2: Dank u wel!
In een gesprek zit nu eenmaal veel spreektaal hé?
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 7Uitstekend:   3 stem(men), 75%Goed: 1 stem(men), 25%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
