|
< terug
Ik rust in vrede...
Drie maanden ben ik nu dood. Ze zijn me aan 't vergeten, stel ik vast. In het begin viel het nog mee, even was ik onsterfelijk. M'n boeken verkochten plots als zoete broodjes. De kleine schrijver was, dankzij de media een grote geworden. De uitgevers stonden in rijen aan te schuiven met exclusieve contracten voor m'n nabestaanden...
Het was een schone begrafenis. Honderdduizenden kwamen afscheid van me nemen. Ik lag opgebaard in het Huis der Letteren. Te klein, zou naderhand blijken. De stoet naar de Onze Lieve Vrouwekathedraal verliep traag en waardig. Uit de overal opgestelde boxen klonk het hele repertoire van K3...
De mis was om duimen en vingers af te likken. De paus leidde het hele kerkgebeuren in goede banen. Ik moest even slikken toen hij verklaarde dat de procedure om zalig verklaard te worden onverwijld verder gezet zal worden. 't Is een eerste stap naar de heiligverklaring. De H. GoNo. 't Klinkt goed hé?
De homilie mocht er ook zijn. Ik werd bejubeld, aan de hemelpoort zouden ze me met open armen ontvangen. Als schrijver en dichter des volks zou ik aan de voeten van de Heer mogen zitten. Zoals iedereen weet of toch zou moeten weten, draagt die alleen sandalen. Hopelijk valt het een beetje mee met z'n zweetvoeten...Goddelijke zweetvoeten verspreiden een doordringende geur die zelfs voor de duivel niet te harden is...
De eerste rij was ingenomen door al wie hier iets te zeggen heeft. De koning en koningin pinkten een traan weg. De mis werd in de vier landstalen gedaan. Vlaams, Frans, Duits en Berbers. C'est bon pour le moral, zei de premier. De burgervader sprak van op de preekstoel de kerkgangers toe, nadat hij eerst gevraagd had om die plaat van K3 af te zetten...
' Beste vrienden,
we zijn hier aanwezig om een laatste groet te brengen aan een uniek persoon. Een persoon die z'n weerga niet kent in de annalen van het geschreven woord. Iemand die de kunst verstond om met weinig woorden toch veel te zeggen. We hebben allemaal wel eens een stukje literatuur van hem gelezen op WH, we hebben allemaal wel ergens een boek of gedichtenbundel van hem liggen of het cadeau gedaan als leesvoer voor in 't wc. Een groot man is van ons heen gegaan. Spijtig dat hij maar 1,60 meter was...
We zijn hier om hem de laatste eer te bewijzen. Hij was een goed en oprecht mens, die zich onbaatzuchtig inzette voor z'n medemensen. Hij hielp de ouderen de straat oversteken, ook al wilden ze helemaal niet naar de overkant. Hij snoof met volle teugen de multiculturele geuren op, zoals het een echte burger van deze metropool betaamt...
De brouwerij Lindemans verliest met hem een waardig ambassadeur. De aandelen zullen nu wel in waarde zakken, veronderstel ik.
Laat ons alleen maar denken aan al het goede dat hij gedaan heeft. Alleen God kan oordelen over de mensen. Alhoewel, na God ben ik de baas hier in Antwerpen. Ik hoop en met mij velen, dat z'n oeuvre niet verloren mag gaan. De tijd zal het uitwijzen hé? Het eerste nieuwe plein dat we zullen aanleggen zal daarom z'n naam dragen. Als herinnering aan de volksschrijver die hij was en nog steeds is. Ik dank u en neen, er komen geen besparingen op kap van de werkende medemens....'
Schoon, dacht ik en ook mooi gezegd. Een groot redenaar onze burgervader. Ik zou het niet beter kunnen verwoorden hebben. Die man moest schrijver worden, dacht ik...
We zijn nu drie maanden verder, geen kat die nog weet wie ik ben. Luc De Vos en Fabiola zitten in hetzelfde schuitje. Luc De Vos loopt hier met zelfmoordplannen rond, hij preekt wel de passie maar niemand luistert. Fabiola is druk aan het zoeken naar een kapper die heur haren terug in de plooi kan leggen. Lak is hier niet toegelaten, het tast de wolken aan. Jezus en z'n Vader zijn allergisch aan spuitbussen. 't Gerucht doet hier de ronde dat het een familieziekte is. Tegen stro kan Jezus helemaal niet. Dat heb je als je een deel van je jeugd in een bakske vol met stro doorgebracht hebt hé?
Al bij al, valt het leven hier in de hemel wel mee. Ze zijn hier wel mee met de tijd. Alhoewel Jezus altijd zegt dat tijd relatief is, houdt hij er een strikt schema op na. Eén keer per dag (?) breekt hij een Frans brood met de wijze woorden van dat het Z'n lichaam is. Zo ook met de halve liter wijn die hij achterover slaat, zeggende dat het Z'n bloed is. Niemand gelooft Hem nog, hoe zou dat komen hé? Z'n Vader houdt zich alleen nog maar bezig met z'n postzegels. Petrus met z'n collectie hanen die hij gekregen heeft van Jezus. Als herinnering aan z'n verloochening van de Heer. Ik kan u verzekeren dat die hanen meer dan drie keer kraaien..
De Vos loopt hier te mokken. Zoekt z'n Mia, die nooit bestaan heeft. Denkt erover na om kleine piranha's te kweken want hij vindt die lief. Ik zeg hem dat alleen Elvis blijft bestaan. M'n teksten zijn beter dan die van jou, is z'n antwoord. Ik geef hem gelijk, met dooie mensen kan je geen discussie aan gaan, is m'n conclusie...
Het leven gaat verder op aarde, zonder mij. Ik was maar een zandkorrel in de woestijn, een druppel op een hete plaat. Een woordje in een boek dat geschreven is met duizenden woorden. Ik was er eventjes, net lang genoeg om te weten dat alles van voorbijgaande aard is...
Ik rust in vrede...
©GoNo
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ik wacht in alle geval tot de H.GoNo in de voetstappen van Lazarus treedt. (en daarmee bedoel ik niet dat hij zich potdicht moet zuipen)
;-)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   1 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
