writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Waarom (romans) lezen?

door pisatelj

Zo af en toe bekruipt mij het gevoel dat ik meer lees over het leven van volstrekt fictieve figuren, dan ik zelf leef. Of telt lezen eigenlijk ook als leven? Ik maak op een doorsnee dag eigenlijk betrekkelijk weinig mee. Als ik niet aan het schrijven, aan het tolken, therapie aan 't geven of aan 't schrijven ben, aan mijn doctoraat (lees: lezen over de Amerikaanse Burgeroorlog) bezig ben, ben ik aan 't lezen. Wat ik van al dat gelees verwacht, is zelfs mij niet duidelijk.

Plezier? Goh, soms, nogal vaak, moet ik mij door de pagina's worstelen. Kennis? Mja, ik weet het niet, ik kan toch niet direct iets zeer bruikbaars bedenken dat ik zou uit romans gehaald hebben. Naar 't schijnt, verhoogt het mijn empathie. Kan ik daarom vrij goed snappen hoe mensen zich voelen, omdat ik romans lees? Bewijs daarvoor heb ik niet. Ik vond mezelf al een zeer empathisch en (over)gevoelig kind nog voor ik kon lezen. Misschien grijpen gevoelige mensen gewoon eerder naar een roman om te ontsnappen uit de soms harde realiteit.

En lukt mij dat dan? Ontsnap ik uit de realiteit als ik een roman lees? Zelden. Het moet al een verdomd goed boek zijn, eer ik vergeet dat ik aan het lezen ben. Mijn talen verbeteren erdoor. Ik pas er dan ook voor op om geen boeken te lezen in het Nederlands, om er tenminste zeker van te zijn dat lezen dat tenminste toch mijn talenkennis wat verbetert. Wat verwacht ik toch van al dat lezen? Verlichting? De status van intellectueel te zijn? Tegenwoordig is dat een scheldwoord, een woord dat gelijkstaat aan arrogante, pedante zak. Dus dat ook al niet. Wijsheid? De meest wijze mensen die ik ken, lezen helemaal nooit romans. Lees ik om zelf beter te schrijven? In de praktijk zorgt lezen er vooral voor dat je zelf minder schrijft, faalangst krijgt of ontmoedigd concludeert: shit, waartoe nog schrijven? Alles is al geschreven.

Waarom doe ik het dan? Om aan mezelf te bewijzen dat ik de discipline heb om door honderden pagina's te wroeten? Omdat ik mijn ogen kapot wil maken zodat ik levenslang recht heb op een invaliditeitsuitkering? Best toch eerst even checken of blinden daar daadwerkelijk recht op hebben. Ah, wacht, zou ik lezen om contact te kunnen leggen met andere lezers? Hmm, boekenwurmen zijn natuurlijk zelden de meest extraverte, communicatieve personen. Sja, ik weet het niet. Als ik moet gokken dan is het hierom: omdat ik opgegroeid ben in een gezin waar er rond boeken een mythische, zeg gerust heilige sfeer hing. Ik eer eigenlijk mijn vader als ik lees. Maar euhm, misschien moet ik toch eens wat anders gaan doen om mijn vader te eren. Iets dat wat concretere dingen oplevert.

Dat gezegd zijnde, kan ik het toch niet laten: wat is het laatste boek dat jij hebt gelezen?

 

feedback van andere lezers

  • greta
    Lezen is de verbeelding voeden. Lezen is heerlijk. De clichées, dat lezen verrijkt en de geest scherp houdt .. zo zwaar zie ik het allemaal niet. Lezen is ademen, gewoon blijven doen.
    Goed geschreven stuk alweer, P. !
    pisatelj: Merci, Greta. Ik denk maar wat luidop, veel stelt het niet voor.
  • pieter
    Beste Tederdraads,
    Het laatste boek dat ik gelezen heb is, is het boek dat mij op een of andere manier pakte. Soms gewoon vervelend of het brengt mij op een idee of wat anders.
    Al met al vind ik jouw stukje een mooie zelfreflectie. (als dat tenminste het goede woord daarvoor is)
    Wat mij vreugde schenk is het volgende: Ik ben onlangs in China geweest -voor de zoveelste keer- en daar zit en loopt bijna iedereen met een I-Phone of zo'n soort ding in zijn hand en ze zien niet wat er om hen heen gebeurt. Tot ik in een boekwinkel kwam. Daar beleefde ik echte vreugde.
    Want, want daar zaten schoolkinderen verdiept in boeken. Ook zij zagen niet wat er om hen heen gebeurde, maar in hun hoofd speelde zich van alles af. Hun eigen voorstellingsvermogen was aan het werk, niet iets wat voorgeprogrammeerd werd door een provider. Nee, hun eigen hersenen waren aan het werk en dààr moet de wereld het van hebben.
    En wat je schrijft, stelt juist wèl wat voor.

    Vriendelijke groet,
    Pieter.

    pisatelj: Beste Pieter, toffe reactie, merci, sje sje. Waar in China ben je exact geweest?
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 3

Uitstekend: 1 stem(men), 50%
Goed: 1 stem(men), 50%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .