Volg ons op facebook
|
< terug
Er valt een lijk uit de kast...
Hij kent ze allemaal persoonlijk. De gerenommeerde advocaat, die alleen maar assisenzaken pleit, de brouwer die vaten in het zwart verkoopt, de bouwondernemer met z'n buitenlandse werknemers, noem ze maar op en ze zijn klant bij hem....om nog maar te zwijgen van de vele politiekers die hun zuurverdiende centen bij hem beleggen.
Baron Van de Velde is een gekend en gerespecteerd man in het wereldje van het geldgewin. Die titel van baron heeft hij niet zomaar gekregen. Hij is er fier op, het oogt goed op z'n visitekaartje. Het opent ook deuren, die anders gesloten zouden blijven. Het brengt hem ook in contact met beleidsmakers en vooraanstaande lieden die hun tentakels hebben op alle vlakken van wat men een samenleving noemt...
Voor de buitenwereld is hij de altijd goedgemutste spaarbankdirecteur. De man die met raad en daad de kleine spaarders helpt om hun spaarcenten veilig te beleggen. Met het hoogste rendement, zoals hij zelf zegt. Ze zijn tevreden over z'n dienstverlening, brengen andere spaarders aan. Tot zover is er geen vuiltje aan de lucht. Het leven lacht hem rooskleurig toe. Hij geniet met volle teugen van z'n verworven status...
De telefoon rinkelt op z'n bureel. Laten rinkelen, denkt hij, ik ben aan het onderhandelen met een nieuwe klant. Ik heb geen tijd om beleggingsadvies te geven via de telefoon...
' Waar waren we gebleven?'vraagt hij aan een oudere heer, die een dikke sigaar rookt.
' Over de aandelen die momenteel het beste rendement opbrengen...'mompelt de man.
' Juist! Da's een goeie vraag. Maar mag ik eerst vragen hoeveel geld je wilt besteden aan het kopen van aandelen?'vraagt baron Van de Velde, een beetje geïrriteerd door het aanhoudende gerinkel van z'n telefoon.
Leg toch de hoorn van de haak, denkt de oudere heer, die een wolk van sigarenrook richting Van de Velde stuurt...
Ik word misselijk van die vent z'n sigarenrook en ook van die verdomde telefoon, denkt Van de Velde...
Hij neemt de hoorn van de haak, kijkt ernaar alsof hij een slang vastgenomen heeft...
' Hallo, kunt u straks niet terug bellen? Ik ben momenteel een zakelijk gesprek aan 't voeren...'blaft hij.
' Hallo, spreek ik met meneer Van de Velde?'
' Ja, daar spreekt u mee. Hebt u niet gehoord wat ik daarnet zei? Ik ben druk bezig. Gelieve terug te bellen binnen een uurtje of twee. Dank u en nog een prettige dag verder hé?'
Van de Velde heeft al spijt dat hij zo kortaf was tegen wat mogelijk een nieuwe klant kan zijn. Verdomme, denkt hij, dat heb je als je alles zelf moet doen. In mijn branche kan je niets delegeren, ik word te oud voor dit vak. 't Wordt tijd dat ik ga rentenieren. Maar eerst wil ik nog een grote slag slaan. Eentje waar ze nog jaren zullen over spreken. Bij die gedachte verschijnt er een grijnslach op z'n gezicht.
De oudere heer verslikt zich bijna in z'n sigaar, ziet hoe de baron een complete gedaanteverwisseling ondergaat. Van bullebak tot goedgemutste bankdirecteur.
' Hoeveel wilt u beleggen?'vraagt de baron met een veelbelovende glimlach.
' Laten we zeggen een goeie 500 000€?'zegt de man alsof hij over pindanootjes spreekt.
' 500 000 €? Daar kan ik wel iets mee doen...' zegt Van de Velde, meer tegen zichzelf dan tegen de man.
' Dat zou toch al een mooi begin zijn hé? Maar niet in Luxemburg want die liggen onder vuur na al die lekken. Ik heb geen zin om de fiscus op m'n nek te krijgen. Er zijn nog andere belastingparadijzen hé?' zegt de man.
' Ja, die zijn er. Maar in wat wilt u beleggen? Hebt u een voorkeur?'
' Nee, geen zin en geen tijd om het uit te zoeken, daarom kom ik naar u? Op aanraden van onze wederzijdse vriend Tom Rapaille, die omhoog gevallen politieker die dat kasteel gekocht heeft in Frankrijk. Is nu druk op zoek naar een adellijke titel, want een kasteelheer zonder titel is maar niks hé?'monkelt de oude heer.
De baron kent Tom Rapaille goed, zelfs heel goed. De Tom, die altijd al een meelopertje was. Een opportunist, zoals er geen twee bestaan. Papa politieker, zoontje ook. Bij gebrek aan zelfrespect, moet men in 't leven toch iets doen, denkt Van de Velde. Maar ze zitten er warmpjes in, hebben hun schaapjes al lang op 't droge. De reden waarom ze zo vierkant gekant zijn tegen een vermogensbelasting. We gaan toch niet in ons eigen vel snijden, zegt Tom Rapaille altijd tegen z'n collega's in 't halfrond, als de camera's niet in de buurt zijn...
' Ik zou, als ik een goede raad mag geven, een deel beleggen in aandelen van een grote wapenfabriek. Wapens worden er altijd gekocht, oorlogen zullen er altijd wel ergens zijn hé? Of hebt u morele bezwaren?'
' Van morele bezwaren wordt men niet rijk. 't Zijn niet de wapens die doden, 't zijn de mensen die de trekker overhalen...'zegt de man, terwijl hij een nieuwe sigaar opsteekt.
Daar gaan we weer, denkt Van de Velde, die man moet feitelijk aandelen kopen in een gasfabriek. Doe zo voort en ik krijg longkanker zonder dat ik zelf rook...
Er stopt een wagen voor de deur. Twee mannen stappen uit. Mannen van middelbare leeftijd, met een beginnend buikje. Ze bellen aan. De loketbediende komt naar de deur. Kijkt hen aan, is wantrouwend. Nee, het zijn geen vreemdelingen, stelt ze vast. Maar toch doet ze de deur niet open. Er gebeuren zo veel overvallen op klaarlichte dag, denkt ze...
Beide heren tonen hun legitimatiekaart. Federale politie staat erop. Ze twijfelt nog, iedereen kan tegenwoordig zo'n kaart maken...
' Moeten we een huiszoekingsbevel gaan halen?', roept één van de twee mannen tegen het gepantserde glas van de deur.
Ze besluit om toch maar open te doen met alle risico's die eraan verbonden zijn...
' t Zou verdomme tijd gaan worden, we hebben wel wat anders te doen dan een hele dag voor een gesloten deur te staan...'zegt de federale agent, die nogal een kort lontje heeft. Z'n collega doet er het zwijgen toe. Is het al gewoon om de goede en slechte flik te spelen. Vandaag is het de beurt aan z'n collega. Die mag de slechte spelen, het vuur aan de schenen leggen...
' Is meneer Van de Velde aanwezig?'
' Ja, maar die heeft nu een bespreking met een klant...'zegt de bediende, een beetje geïmponeerd door de vijandige houding van de flik.
' Ga dan als de bliksem zeggen dat we hem willen spreken, liefst nog vandaag...'zegt de flik op een toon die geen tegenspraak duldt.
De bediende gaat achter haar loket, klopt op de deur van directeur.
Wat nu weer, denkt Van de Velde...Hij staat recht, gaat naar de deur en trekt ze met geweld open...
' Je weet toch dat ik in gesprek ben?'
' Ja maar er staan hier twee mannen van de federale politie die u willen spreken en ze laten zich niet afschepen...'zegt de bediende die al begint te vrezen voor haar job.
Van de Velde ziet de heren staan, zweetdruppels verschijnen plots op z'n voorhoofd. Dat voorpelt niet veel goeds, is z'n conclusie. Als dat mannen zijn van de fraudebestrijding ben ik de sigaar en ik kan niet tegen sigaren, denkt hij.
' Zeg hen maar dat ze tien minuten moeten wachten. Da's de tijd die ik nodig heb om de zaak af te handelen...'zegt hij op afgemeten toon.
Hij sluit de deur. Even later verlaat de oudere heer z'n bureel. Hij monstert in het voorbij gaan de twee mannen van de Federale. Ik kan maar beter m'n beleggingen bij een andere gaan doen, denkt hij...
Van de Velde is druk bezig om alle gegevens over te zetten op een usb-stick. Mooie uitvinding, denkt hij, laat ze maar m'n laptop en pc in beslag nemen, er valt niets te vinden...
De heren beginnen ongeduldig te worden. Da's duidelijk te zien aan hun gezicht...
Van de Velde komt eindelijk uit z'n bureel. Doet teken aan de loketbediende om de deur open te maken. Nodigt de twee uit in z'n bureel...
' Ga zitten, hier moet ge geen stoeltjesgeld betalen...'zegt hij in een poging de joviale uit te hangen.
Ze gaan zitten, kijken hem aan alsof ze hem aan het analyseren zijn. De stilte is onbehaaglijk. Van de Velde veegt met z'n zakdoek de zweetdruppels van z'n voorhoofd. Al goed dat ze geen sigaren roken, denkt hij. Hij zet het raam op een kiertje. Een beetje frisse lucht kan ik nu wel gebruiken. Een borrel ook.
' Willen de heren ook een borrel?'
' Nee, de heren willen geen borrel, de heren drinken niet tijdens hun dienst...'zeggen de flikken bijna gelijktijdig.
Ze lijken wel op die twee van Kuifje, hoe heten die ook alweer, denkt Van de Velde...
' De reden dat we hier zijn is omdat u ons afgescheept hebt aan de telefoon. De tweede reden is dat er ingebroken is in uw villa. De derde reden is dat er een dode vrouw op uw bed ligt. De vierde reden is dat we graag een beetje uitleg willen...'zegt de oudste van de twee.
' Wablief? '
Van de Velde hoort het in Keulen en omstreken donderen. Grijpt met twee handen z'n bureau vast, voelt de grond onder zich wegzakken...
' Zijt ge doof langs één kant of hoort ge niet goed?'
Van de Velde kiepert in één teug de borrel naar binnen. Laat zich in z'n lederen bureaustoel vallen, kijkt met grote ogen naar de flikken. Is dit een grap met een verborgen camera?
' Ingebroken? Een dode vrouw in m'n bed? '
' Ja, en meneer weet toevallig van niets zeker?'
Nee, denkt Van de Velde, deze keer weet ik echt van niks...
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
De arm der wet
Ze komt voor dat j'er oplet
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 1Uitstekend:   0 stem(men), 0%Goed: 1 stem(men), 100%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
