|
< terug
Pesterijen zijn plagerijen?
Een jongen van dertien doet zichzelf iets aan en overlijdt aan de gevolgen. Ouders worden afgescheept door de schooldirectie met de veelzeggende woorden dat het maar plagerijen waren....
Scholen ontwijken met zulke woorden hun verantwoordelijkheid. Die jongen werd gepest door een tiental leerlingen. Bendevorming noem ik dat. Hoeveel kinderen moeten er nog sterven voor men gaat inzien dat er geen sprake kan zijn van plagerijtjes? Maar scholen zijn meer begaan met hun imago dan met het welzijn van gepeste kinderen. Als ouders hun kinderen weghalen van een school, kost hen dat subsidies...
De opvoeding van kinderen berust, in de eerste plaats, bij de ouders. Scholen, verenigingen, omgeving hebben ook hun deel van de koek in de opvoeding van een kind. Kinderen spiegelen zich aan wat de omgeving hen leert. Heel de tegenwoordige samenleving is gebaseerd op presteren. In alles moet een kind de beste zijn. Op school, in de sport en noem maar op. Ben je van nature uit introvert, dan ben je op de korstte tijd een eenzaat en een doelwit van kinderen die van pesten hun levensdoel gemaakt hebben...
Het klinkt hard, maar pesten bestaat al sinds mensen voor de eerste keer rechtop konden lopen. Kaïn, die z'n broer Abel, de kop insloeg met een steen, heeft hem eerst jaren gepest omdat hij de lieveling van z'n ouders was. Wie droeg hier de schuld? De ouders, Adam en Eva? Wisten die al iets van opvoeding af? Scholen waren er ook al niet, om de eenvoudige reden dat er te weinig leerlingen zouden geweest zijn en God had geen tijd om voor een klasje met twee leerlingen te staan. Hij had ook geen tijd om op sneeuw-en bosklassen te gaan. Volgens mij liep het daar al serieus mis...
Mijn dochter werd ook gepest op school. Op de ouderavond bracht ik het onderwerp ter sprake. De juf viel uit de lucht. Het kon niet en was waarschijnlijk ontstaan in de verbeelding van m'n dochter. Dat haar tegenvallende cijfers wel eens het gevolg van die pesterijen kon zijn, was alleen maar te verklaren door het gebrek aan discipline. Die juf liet doorschemeren dat het aan de opvoeding lag. Een alleenstaande vader heeft niet altijd de tijd om zich continu met z'n drie achtergebleven kinderen bezig te houden. De juf stak haar kop in het zand, waste haar handen, zoals Pontius Pilatus, in onschuld. Het maakte me razend. Als men alles herleidt tot verbeelding, spreekt men tegen een muur...
Ik ben op de eerstvolgende schooldag stiekem m'n dochter gevolgd naar school. Het kostte me een vrije dag die ik moest nemen, maar ik had er het voor over. Ik stelde me verdekt op aan de schoolpoort. M'n dochter stond te praten met een vriendinnetje aan de poort. Twee slungels uit een hogere klas gingen recht op haar af. De grootste van de twee duwde haar tegen de muur, De tweede gaf haar met z'n vuist een slag op de rug. Dat noemt men dan plagerijtjes? Ik noem dat slagen en verwondingen. Maar het gebeurde buiten de schoolpoort, dus was de school niet verantwoordelijk? Als men sneeuw laat liggen voor z'n deur, is men toch ook verantwoordelijk als er een ongeval gebeurt?
Ik ben toen als een raket naar die twee kereltjes geschoten. Voor ze wisten wat er hen overkwam, lagen ze allebei tegen de grond. Ik liet ze rechtkrabbelen, duwde hen de school binnen. De leraars en juffen, die gezellig een sigaretje stonden te roken op de speelplaats, keken verbaasd op toen ik hen mededeelde dat dit nu de onbestaande pesters waren. Dat die twee compleet aan de verbeelding ontsproten waren van m'n dochter. Die twee etterbuilen maakten hun beklag dat ik hen geslagen had. De directeur belde stiekem de politie. Die kwamen met loeiende sirenes hun opwachting maken. Sensatie in de straat. Mij kon het geen bal schelen, ik deed wat ik moest doen. Het was m'n verdomde plicht als vader m'n kinderen te beschermen tegen toekomstig crapuul. Maar schijnbaar werkt het zo niet. Ik was plots de misdadiger, de rollen werden gewoon omgedraaid. Ik moest mee, geboeid alsof ik een oorlogsmisdadiger was. Zoiets zal wel tot de verbeelding van die twee nietsnutten gesproken hebben, veronderstel ik. Ze zullen gedacht hebben dat het een vrijgeleide was tot verdere zogenaamde plagerijen. De ouders van die twee paljassen hebben nadien klacht neergelegd wegens slagen en verwondingen door mij toegebracht aan hun kinderen. Maar ik had getuigen die alles gezien hadden. Die getuigden dat ik die twee gewoon weggetrokken had waarbij ze toevallig ten val kwamen...
De volgende dag ben ik opnieuw aan de schoolpoort gaan staan. Nu niet meer verdekt, iedereen kon zien dat ik er stond. M'n dochter had, na lange tijd, geen schrik om naar school te gaan. De leraars vonden het veiliger om mij wat gezelschap te houden. Een sigaretje kan men ook roken aan de schoolpoort zal hun conclusie geweest zijn. De twee achterbakse snotneuzen sloegen hun ogen naar beneden toen ze me passeerden. M'n dochter heeft geen last meer van hen gehad. Haar cijfers gingen terug de goede richting uit. Ze is nu de rechterhand van een filiaalhoudster van een groot Duits expeditiebedrijf. Waarbij ik me afvraag of ze ooit zover zou geraakt zijn als ik ook m'n kop in het zand gestoken had. Misschien had ze ook wel zelfmoord gepleegd als ik niet opgetreden had?
Ik ben niet fier op het feit dat ik die twee een lesje geleerd heb, maar ik ben wel fier op het feit dat ik m'n dochter gered heb van verdere plagerijen...
Zes maanden later moest ik verschijnen voor de correctionele rechtbank. Ik dacht al dat ze me vergeten waren. Niet dus...
Ik werd vrijgesproken. De rechter liet me gaan met de vaderlijke woorden om niet zelf het recht in eigen handen te nemen.
Moraal van dit verhaal? Ouders hebben hun rechten en plichten. Scholen ook. De hele samenleving moet deze praktijken veroordelen. Het leven van een kind is heilig, daar wordt niet aan geraakt. Kinderen die de dood ingedreven worden door aanhoudende pesterijen, zijn het slachtoffer van nietsontziende egoïstische nietsnutten. Het zijn de toekomstige koppensnellers die nu in de media verschijnen. De kiemen zijn gelegd tijdens hun schooltijd, maar het waren maar plagerijtjes hé?
M'n medeleven gaat uit naar de ouders van dat kind. Die jongen zal nooit meer thuis komen...
©GoNo
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Je hebt je nog goed ingehouden moet ik zeggen. En het valt wel op dat dat soort 'mensen' altijd de eersten zijn om te gaan janken bij de politie.
GoNo2: Dank u wel! - danvoieanne
Heel droevig deze pesterijen op school ...weer een jongen van amper dertien
die nog een gans leven voor zich had...mijn medeleven voor de ouders ook.
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Nagels met k(l)oppen
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
