Volg ons op facebook
|
< terug
Grieperig verhaal...
Ziek zijn heeft niet alleen nadelen, maar ook voordelen. Je mag, ongegeneerd, met je billen bloot liggen. Je krijgt een spuitje van een vrouwelijke dokter, die moederlijk zegt dat het geen pijn zal doen. Ik geloof haar op haar woord. Moet wel, ze heeft m'n lot in handen en m'n leven ook....
Griep, je hebt de griep, was haar diagnose. Je bent niet de enige, het is een ware epidemie. In uw straat moet ik al bij minstens vijftien mensen zijn. Een beetje rekenwerk vertelt mij dat m'n straat een goudmijn moet zijn. De ene z'n dood, de andere z'n brood?
Normaal krijg ik altijd in november de eerste symptomen van een opstekende griep, nu krijg ik het in februari. Zou het iets te maken hebben met m'n biologische klok die door het ouder worden ontregeld is? Ik vraag het haar. Ze weet het niet. 't Zou kunnen, zegt ze.
't Zou ook niet kunnen, denk ik dan. Binnen blijven en zoveel mogelijk rusten, is haar advies. Ja, zeg ik, maar gaat u m'n boodschappen doen? Nee dus, zo sociaalvoelend is ze nu ook weer niet. Ze geeft me een foldertje van de boodschappendienst van het OCMW.
'k Wist niet eens dat zoiets bestond. Is dat gratis? Nee, ik denk het niet, zegt ze. Bel dat nummer en vraag het, misschien is het gratis of ook weer niet...
Ik kom volgende week nog eens langs, zegt ze. Als ik niet opendoe, lig ik dood, is m'n antwoord. Van te veel te roken, is haar antwoord. Ik ben geminderd, vroeger rookte ik vier pakjes per dag, nu nog drie en een half, maar dat zal wel door die griep komen zeker? Ze kijkt me aan alsof ze me niet gelooft. Het zou toch kunnen of ook weer niet hé?
Ze is weg, ze laat de geur van ether na. Dokters hebben geen deodorant of parfum nodig, is m'n conclusie. Musti komt eens ruiken in de kamer, maar die geur bevalt haar ook niet. Mij nog minder. Ik sleep me uit m'n bed. Huppelend van het ene been op het andere. Ik voel aan m'n bil. Ik voel een lichte bobbel. Als ik erop duw, doet het pijn. Ze heeft gelogen tegen mij. Het doet geen pijn op het moment zelve, maar pas nadien als ze al vertrokken is met de noorderzon....
Ik stuur een mailtje naar m'n familieleden. In de stille hoop dat ze het zullen lezen.
" Ik ben ziek, mag de woning niet verlaten behalve als de regering valt en ik moet gaan stemmen. Gelieve contact op te nemen met mij, er moet toch iemand m'n boodschappen doen. Of moet ik een Poolse kuisvrouw in dienst nemen met dienstencheques?"
t' Heeft twee dagen geduurd eer er iemand van m'n teerbeminde familie antwoordde. M'n zoon, vrachtwagenchauffeur in het verre Bellegem, stuurde me een mailtje terug...
" Paps, je kunt je boodschappen aan huis laten brengen via Caddyshop. Ik hoop dat je vlug genezen bent want in juni trouw ik...en onkruid vergaat niet, heb je altijd gezegd hé?"
Zo, dat weten we ook al weer. Ik besluit dan maar m'n dochters op te bellen. Bij de eerste krijg ik constant de voice-mail te horen. Nog zo'n uitvinding waar ik de pest aanheb. 't Is zo onpersoonlijk hé? Bij de tweede is het nummer telkens in gesprek. Drukbezette kinderen tegenwoordig. Misschien moet ik de paracommando's bellen en vragen of die niet langs kunnen komen? Die hebben een veldkeuken, dus doodgaan van de honger zit er niet in hé?
M'n dochter belt me terug. Ze zal morgen langs komen, maar ik kan via mail al zeggen wat ik nodig heb. Papieren zakdoekjes, tonnen papieren zakdoekjes. M'n reukorgaan heeft veel weg van het achterwerk van een baviaan. En hoestsiroop, pepermuntjes en wc-papier. Voor m'n part, een hele camion. Niet overdrijven, zegt ze....
Ik ga warme soep maken, het enige dat nog in m'n maag wil blijven. Voorlopig althans. Ik wilde dit jaar op dieet, maar zo drastisch nu ook weer niet hé? Komt het door dat spuitje dat ik me plots zo moe voel? Ik vraag me af welke chemicaliën ze me ingespoten heeft. Misschien geef ik vannacht wel licht af? Die bobbel op m'n bil is groter geworden, niet normaal denk ik dan. Ik zit nu met twee bobbels in m'n pyjamabroek, is m'n conclusie. Ik begin te vermoeden dat ze me ingespoten heeft met viagra. Dat belooft als ze terug komt...
We zijn drie dagen verder en het gaat stukken beter. Ik heb nog een lichte hoofdpijn, een beetje stijfheid op een plaats waar ik het al lang niet meer verwacht had, maar kom, al bij al 't is leefbaar hé? Ik heb m'n hooggeleerde dokteres gebeld dat ze niet moet langs komen. 't Spaart haar de moeite en mij de kosten uit...
M'n dochter belt naar mij om te zeggen dat ze ziek is. Hoe zou dat komen, vraag ik me af. De appel valt zeker niet ver van de boom. Ik zeg tegen haar dat ik een goeie dokteres weet. Eén spuitje en je bent niet meer van deze wereld. Ze zegt dat ze er niet aan denkt om euthanasie te plegen. Ik besluit wijselijk m'n mond te houden. Op sommige momenten kan dat niet verbeterd worden, denk ik dan...
©GoNo
feedback van andere lezers- danvoieanne
Leuk geschreven en vlug beterschap.
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Goed herstel
Weer leuke lektuur
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
