Volg ons op facebook
|
< terug
Gizmo is de naam of hoort ge niet goed?
Mijn kat Musti is gestorven. Zo maar. Mij achterlatende met een gevoel van eenzaamheid en verdriet. Ik, de man waarvan gezegd word, dat hij een hart van steen heeft. Ze kennen me niet, in wezen heb ik maar een klein hartje dat gecompenseerd wordt met een grote muil…
Volgens de dierenarts was Musti kerngezond. Op m'n vraag waaraan ze dan gestorven is, wist ze geen antwoord te verzinnen. Dan moet ik een autopsie doen en dat is niet gratis, zegt ze. Ja, dat snap ik ook wel, maar bent u zelf niet nieuwsgierig, vraag ik haar. Al was het maar uit beroepsernst?
Ze kijkt me aan alsof ik haar kundigheid in twijfel trek. Haar ogen versmallen zich tot ze spleetjes zijn. Uw kat is dood, wat nut heeft het om te weten aan wat ze is gestorven? Zo, daar kan ik het mee doen. Discussie gesloten, ik neem me voor om nooit nog beroep te doen op dat kalf.
Maanden heeft het geduurd eer ik er een beetje over was. M'n dochter stelde voor om één van haar katten te adopteren. Ik hield de boot af, Musti was onvervangbaar. Maar m'n dochterlief weet perfect hoe ze mij rond haar vinger kan winden. Om te beginnen nodigt ze me uit om de verjaardag van m'n kleindochter te komen vieren bij haar thuis. Ik dus met volle moed en blij gemoed naar m'n dochter…
Het regent en de bus laat op zich wachten. Zondags rijdt er maar om het uur een bus en het bushokje wordt ingenomen door een bende asielzoekers die hier hun slaapplekje hebben. Ik heb geen zin om in hun woonkamer te staan, daarbij, ze kijken me nogal moorddadig aan. Maar da's kwestie van interpretatie…dus sta ik noodgedwongen in de regen. Ik blijf niet wachten op die onnozele bus, denk ik. Als ik te voet ga, ben ik er op een half uurtje, maak ik mezelf wijs. In de regen en m'n voeten en benen die niet mee willen? Houdt toch op, je voeten hangen aan je benen. Als het ene niet mee wil, het andere dan ook niet. Zot zijn doet geen zeer, het kietelt alleen maar een beetje hé?
Ik dus, als een grote jongen, te voet op weg naar dochter en kleinkind. In de regen, die nu nog harder op m'n hoofd plenst. Ik verwens de engelen daar boven die nu juist het moment gekozen hebben om hun grote schoonmaak te houden…
Ik ben welgeteld en volgens m'n uurwerk vijf minuten op pad als die verdomde bus mij voorbij rijdt. Ik verwens nu niet alleen de engelen maar ook de Lijn. 't Is te hopen dat hij platte band heeft, zeg ik luidop, wat zeg ik, vier platte banden en een lege benzinetank. Dat zal hem leren…maar m'n gebeden worden niet verhoord. Ze hebben daar boven zeep in hun oren.
Kleddernat kom ik aan bij m'n dochter. M'n humeur is gezakt naar het nulpunt. Wilt ge iets drinken, vraagt m'n dochter. Ja, een Kriek of tien, is m'n antwoord. Ik heb de indruk dat ge een beetje nat bent, zegt m'n dochter. 't Is maar een gedacht, zeg ik, dat noemen ze zweet hé? Hebt ge warme koffie? Ja, van Nescafe, oploskoffie. M'n schoonzoon zegt dat het goeie is. Als ik naar hem moet luisteren ben ik met m'n patatten nog niet thuis, denk ik stilletjes.
Die Nescafe-brol is niet te zuipen. Je kunt er uwen lepel in rechtzetten. Maar diplomaat die ik ben, zeg ik met een grijnslachje dat het al de beste koffie is die ik ooit gedronken heb. Als ze twee minuten niet kijken, kiep ik die koffie gewoon in hun bloempot. Wedden dat die plant stante pede de geest heeft?
Het feestje valt geweldig mee. De hele familie is aanwezig, ook m'n ex-vrouw. 't Is altijd plezant om haar terug te zien. Al was het maar om te bewijzen dat schoonheid vergankelijk is. Ik moet niet veel zeggen gezien ik vijf jaar ouder ben. Maar ik maak mezelf wijs dat ik er nog uitzie als veertig jaar geleden.
Gizmo, de zwarte kater, komt een goedendag zeggen. Hij schurkt zich tegen m'n benen tot hij gewaar wordt dat m'n broekspijpen nat zijn. Kijk, zegt m'n dochter, hij kent je nog. Ik had het kunnen weten, maar ik geloof nog in de goedheid van een mens hé? Alhoewel?
Je houdt toch alleen maar van zwarte katten, zegt m'n dochter. Nee, ik hou van alle katten zo lang ze maar proper zijn en niet tussen m'n benen lopen. Musti liep altijd tussen m'n benen door tot ik struikelde. Kat blij, ikke iets minder…
Een week heeft m'n dochter gezaagd over Gizmo? Het beestje had stress, wilde niet genoeg eten en plaste op de propere was. Op den duur heb ik van armoede in een opwelling gezegd dat ze die kater dan maar moest brengen. Met als resultaat dat ik uiteindelijk met die kater opgescheept zit. Met twee katers als ik te veel Kriek achterover gekapt heb…
Maar kom; ik mag niet klagen, Gizmo heeft zich snel, rap en ook vlug aangepast. Of ben ik het? Het beestje is zo gek als een achterdeur. Stress? Laat me niet lachen hé? De enige die nu stress heeft, ben ik. Hij roefelt heel m'n woonkamer ondersteboven. Gaat iedere morgen een gevecht aan met m'n tapijten. Springt 's nachts op m'n lijf, zet z'n nagels in m'n been en doet niets anders dan de hele dag eten. Hij legt drollen die groter zijn dan die van mij en dat wil wat zeggen. Stelen, zoals Musti, doet hij niet en da's een zegen. Ik vergeet soms dat ik vlees uit de diepvries gelegd heb. Bij Musti kon ik meestal fluiten achter m'n vlees, die had er al lang de keuken mee gedweild…
Musti is nog steeds in m'n gedachten, maar het is aan 't verwateren. Ik heb een nieuwe huisgenoot waarvoor ik moet zorgen. Geen nood, ik pas me wel aan hé?
©GoNo
feedback van andere lezers- lonelyinla
musti terugkomen, ik zou gizmo ertegenaan gooien
GoNo2: Dank u wel! - danvoieanne
Knap hoe je deze gebeurtenis schrijft,
graag gelezen
GoNo2: Dank u! - Ghislaine
Ben zo verliefd op die alledaagse verhalen van je. Het blijft weergaloos lekker lezen. Heel herkenbaar. Neem de volgende keer toch maar de bus als je naar je dochter gaat. Nu moet je leren voorzichtig zijn, je veiligheid bewaken. Tuurlijk ben jij de man van steen, helaas is dat niet het geval. Een kwetsbare mens waarbij de jaren gaan doorrekenen en dan ziek worden? Liever niet, want dan moet ik je schrijfsels missen.
GoNo2: Dank u wel! Verliefd zijn is een goddelijke deugd, heb ik me laten wijsmaken. - greta
Ik hou zo van je verhalen.
Het gewone, vaak moeizame leven zoals het is, je laat het je lezers zien.
GoNo2: Dank u wel! We doen ons best hé? - catharina
Innige deelneming met het heengaan van het poezebeest...Het was inderdaad leuk lezen, ondanks het toch wat triestig onderwerp. Hopelijk is Gizmo een leuk schrijfonderwerp...
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   3 stem(men), 60%Goed: 2 stem(men), 40%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 5 stem(men) |
