|
< terug
Handgeschreven
Haar voorontwerpen waren een toonbeeld van hoe het moest. Duidelijke lijnen en je zag meteen wat ze bedoelde. Toch schreef zij ook nog met potlood op een apart velletje aanwijzingen en suggesties voor veranderingen.
Er waren mensen die zich stoorden aan haar handschrift. Nauwelijks leesbaar en dus onpraktisch. Dat kreeg ze dan ook vaak te horen en niet altijd op een leuke manier. Dat cultuurtje van kinnesinne en na-ijver had hij er nog niet uit kunnen krijgen.
Dat bijna onleesbare klopte helemaal, maar het irriteerde hem niet. Nee. Het riep andere gevoelens bij hem op. Wat die nou precies waren, wist hij niet zo goed. Hij werd in ieder geval nieuwsgierig.
Eerst ontdekte hij dat de vrouw die zó kon schrijven wel intelligent moest zijn. Geen keurig aangeleerd meisjeshandschrift maar een vat vol met IQ. In haar bijlagen ontdekte hij tussen de regels ook al gauw wellevendheid en nieuwsgierigheid naar de wereld. Anderen vonden haar wel aardig maar ook een beetje vreemd. Vooral als ze lachte met die halve giechel erin. Alsof ze plezier had en tegelijkertijd ook een beetje zenuwachtig was.
Voor dat prestigieuze project mocht hij zelf zijn team samenstellen. Only the best! had zijn baas hem nog nageroepen. (Dat vond ze namelijk leuk, Engelstalige one-liners. Ze had een cursus in The States gevolgd.) Een mooie gelegenheid om haar ongemerkt te observeren. En zij hèm. Maar daar kwam hij pas later achter. Hij zelf was namelijk niet zo intelligent; bepaald niet dom maar meer standaard, met een paar extra's. Dat weer wel.
Voor het werk was veel schriftelijke communicatie nodig, zoals afstemmings- en stand-van-zakenverslagen. Haar elegante kriebels, zoals hij het stiekem was gaan noemen, ontcijferde hij met plezier. Hij wreef al in zijn handen als er bij de interne post weer een envelop voor hem was.
Vorige week maandag kwam hij pas 's avonds laat thuis. Raar, hij wist toch zeker dat hij die ochtend het licht had uitgedaan en de deur op het nachtslot. De damesjas en een sjaal aan de kapstok kwamen hem vaag bekend voor. Op de bank zat de kriebel-schriftvrouw. De poes dicht tegen haar aan. Twee glazen en een geopende fles rode wijn stonden paraat. Voordat hij kon vragen hoe ze binnengekomen was, had ze met een grijns gezegd dat haar vader in zijn jonge jaren inbreker was geweest. Drie uur later wist hij waarom:
'E-mailen doe je maar als er haast geboden is. Anders niet. Ik word tureluurs van de hele dag naar een beeldscherm kijken. Schrijf het maar gewoon op papier. Ik lees het wel', bleek hij gezegd te hebben.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Probeer je hoofdpersonages een look te geven. De vrouw is een brunette terwijl jij een roodharige in gedachte had. Dit ter illustratie.
pieter: Dank je Ghislaine,
Ik blijk haar geen look te geven. Goed dat je het opmerkt, trouwens. Het komt omdat ik die vrouw gekend heb en dus weet hoe ze er uitziet. Maar de lezer kent haar natuurlijk niet. Zou dit zelfde ook gelden voor de man in het verhaal? Je ziet het. Goede feedback.
Vriendelijke groet,
Pieter. - greta
Hoi Pieter, wat een leuk onderwerp voor een verhaal hier. Op de pc getypt en online geplaatst, dat is wat anders dan het heerlijke hand-schrijfwerk.
Leuk geschreven stukje!
pieter: Dank je, Greta.
Ik ben in de 'periode' waarin ik probeer de karakters profiel / smoel te geven, zonder veel uit te leggen. De intelligente vrouw met het onleesbare handschrift heb ik echt gekend. De rest van het verhaal is verzonnen. Maar er ging wel een warme gloed door mij heen toen ik haar voor de geest haalde. Onnodig te zeggen dat ik het leuk vind dat jij het leuk vond. Want het is altijd maar de vraag wat de lezer er van vindt.
Vriendelijke groet,
Pieter.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   2 stem(men), 67%Goed: 1 stem(men), 33%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
