Volg ons op facebook
|
< terug
De volgende ochtend
Dit is het vervolg op Inwijding nieuwe woning.
Om half acht werd hij uit zichzelf wakker. Voelde zich reuze fit, had in tijden niet zo goed geslapen. Aan beide kanten naast hem straalde een warm lichaam. Die waren dus gebleven, stelde hij vergenoegd vast. Wat zij uitademden was niet helemaal fris. Hij bleef tussen hen in liggen. Even bij volle bewustzijn genieten van hun warme lijven. Dat kon niet lang want hij moest nodig plassen. Omdat hij hen niet wilde storen, nam hij een extra hap lucht en schoof op zijn rug behoedzaam via het voeteneind het bed uit. Zachtjes deed hij de slaapkamerdeur dicht. De woonkamer was niet helemaal netjes achtergelaten; om het maar bescheiden uit te drukken. Overal lagen kledingstukken; jasje, blouse, BH's , slips, kousen, rok en broek. Zo'n beetje alles wat een vrouw maar aan had.
De twee campagneflessen waren leeg, van zijn eigen wodkafles was nog maar een bodempje over. Ook ontdekte hij schaaltjes met lekkere hapjes, die zagen er nu niet meer zo lekker uit. Hij verzamelde alles wat direct gewassen moest worden en stopte ze in de wasmachine, kort programma moest voldoende zijn. Daarna zou de droger zich over de kleren ontfermen. Na zijn douche- en scheerbeurt trok hij schone kleren aan. Daarvoor moest hij toch weer in de slaapkamer zijn.
Ze merkten niks van zijn aanwezigheid. Marit lag zelfs licht te snurken. Leena in foetushouding tegen haar aan. "Slaap nog maar lekker door, meissies. Dat hebben jullie wel verdiend", zei hij bijna onhoorbaar in zijn eigen taal. Opgewekt ging hij de rommel opruimen. Stoelen weer op hun plaats, de gordijnen open en een asbak leegmaken. Hij wist niet eens dat hij zo'n ding had. Leena rookte een sigaartje per week. Het stonk alsof ze twee maanden vooruit gerookt had. Dus de ramen wagenwijd open.
In zijn koelkast lag een zak met afbakbroodjes. Die zouden wel volstaan. Zo gauw de kleren droog waren zou het ontbijt op bed geserveerd worden. Hij moest grinniken. Het kon niet anders of zij zouden op zijn minst lichte hoofdpijn hebben. Op elk bord legde hij een tablet paracod; paracetemol - codeïne. Een probaat middel bij dit soort klachten. Hier alleen op recept verkrijgbaar, waar hij vandaan kwam bij de juiste persoon makkelijker te verkrijgen. Eerst bracht hij de schone kleren de slaapkamer in. Hij struikelde bijna over het nieuwe kleed.
Bij de inboedel van de woning hoorden blijkbaar twee grote dienbladen.
Schone theedoek er schuin over en het maakte meteen een chique indruk. Naast alles voor het ontbijt legde hij ook twee nieuwe tandenborstels neer. Koffie of thee? Hij wist niet wat zij 's ochtends dronken, dus een glazen perculator met de beste koffie die hij had kunnen vinden en een pot thee. Chinese, natuurlijk.
Behoedzaam deed hij de slaapkamerdeur open. En nog behoedzamer liep hij met de ontbijtbladen naar binnen. Dat kleed lag er nog steeds. Met kunst- en vliegwerk kon hij de bladen rechthouden. Dat was natuurlijk de ervaring die hij ooit als ober had opgedaan. Hij was toen 'in between jobs' geweest en had heel hard geld nodig. "Goede morgen, geachte dames", zei hij plechtig in beide landstalen, "Mag ik u uitnodigen voor het ontbijt?"
Hij deed zijn lange broek uit en schoof tussen hen beiden in.
"Dat heb je niet vaak. Dat de ontbijtober bij je in bed kruipt. Maar u bent van harte welkom, meneer."
"Heel plezierig dat u met samen met ons ontbijt. Zo weten wij tenminste zeker dat er geen gif inzit."
"Als er al sprake is van gif, mevrouw, dan zit dat in uw eigen lijf. Afgaande op de vele lege flessen die ik in de glasbak heb moeten gooien."
'Daarvoor wens ik u rechtshartelijk te bedanken en ook voor dit fantastische ontbijt," sprak Leena. "Ik spreek ook namens mijn vriendin".
"Onze excuses voor ons mogelijke wangedrag terwijl u lag te slapen."
"Zo is het wel goed, stelletje kakkineuze dames. Douchen en zeker ook tanden poetsen" en hij wees op de twee tandenborstels met Chinese tekens.
Zelf trok hij het dekbed over zich heen en viel vrijwel meteen in slaap. Die anderhalve pil werkte lang door.
Marit maakte hem wakker. "Wij zijn schoon. Wat nu? "
"Terug in bed. Ik wil controleren of dat wel echt zo is. Op jullie buik, graag."
Hij snuffelde bij Leena. Stak zijn neus tussen haar billen, keurde het daar goed en zakte af naar haar voeten. Likte tussen haar tenen, ook dat was in orde. Snoof diep bij haar oksels en gaf zijn oordeel: "goedgekeurd".
Marit was aan de beurt. Ook bij haar was alles OK. Wel bleef hij wat langer hangen bij haar billen.
Leena fluisterde aanwijzingen en instructies in zijn oor. "Ze vindt het fijn als je haar billen aanraakt en streelt, dus niet grof." Zij pakte zijn hand en leidde die. "Zo vindt zij het lekker. Kusjes en happen met je lippen vindt zij helemaal fantastisch." Met een ernstig gezicht meldde ze: "Gebruik nooit het woord arse, vindt ze vreselijk."
"Is ook een rot woord", fluisterde hij terug. "Er zijn zo veel andere goede woorden voor zo iets moois. Ook in het Cantonees." Leena keek hem bewonderend aan. Gelukkig vroeg ze niet welk woord dat precies was. Hij zou het snel opzoeken.
Zij fluisterden en hun handen en lippen deden hun werk. Ergens uit Marit kwam een zacht gegrom naar buiten. Net als een tevreden beest dat na een plezierige droom wakker werd. Allebei waren ze trots dat zij dit veroorzaakt hadden en streelden elkaar over hun gezicht.
"Nou jij, meisje." Marit draaide haar op haar rug. Zij gebaarde hem wat hij doen moest. Uitgebreide instructies; in een soort gebarentaal. Rustig aan, volg mij maar, begreep hij. Hij deed precies wat hij doen moest. Vond het leuk, zo'n 'ontdekkingsreis' onder leiding van een ervaren gids. Marit leidde haar hand. Het duurde een tijdje voordat Leena los kwam en eindigde in een diepe zucht. Even later lag ze te huilen.
"Altijd zo'n stoere meid en nou dit. Ik schaam me zo."
"Huilen mag altijd, schamen hoeft echt niet. Je bent bij je geliefde en mij. Je bent veilig."
Hij kreeg een dankbare blik van Marit en zij trok het dekbed over hen heen.
Het was bijna middag toen zij opstonden. De woonkamer was nu wel uitgelucht.
Eerst boodschappen doen, besloot Marit. Tegen hem grijnsde ze: "Pas jij maar op, mannetje. Je bent nog niet van ons af."
"Oh ja, absoluut niet. Jouw ellende moet nog beginnen". Enthousiast wreef Leena in haar handen.
Hij kreeg de opdracht thuis te blijven. Want zij gingen de spullen halen voor het avondeten. Dat weigerde hij. "Zijn jullie nou helemaal besodemieterd? Krijg ik de kans om eens een keertje samen met de inboorlingen inkopen te doen. Op antropologische ontdekkingstocht, als het ware. Dan verbieden jullie dat. Mooi niet. Ik ga mee."
Leena keek nadenkend. "Goed dan. Ga maar mee" en aan Marit legde ze uit dat zijn meegaan ook voor hen voordelen had. "We hebben iemand die voor ons de boodschappen draagt. En, en wij kunnen ervaren hoe hij zich in den vreemde gedraagt. We kennen hem eigenlijk alleen van het werk. Dat is veilig gebied voor hem. Maar hoe overleeft hij in het wild? Misschien ontdekken we ook dingen die wij, als dat nodig is, tegen hem kunnen gebruiken."
"Je hebt weer eens helemaal gelijk, Dappere Vlecht. Zo had ik het nog niet gezien."
En tegen hem: "Je weet nou waarom je mee mag. Gedraag je, anders sturen we je meteen weer naar huis."
Van dat meteen weer naar huis moeten sturen was natuurlijk geen sprake. Zij waren zelfs verbaasd dat hij op de markt een bestelling in twee talen deed. Niet echt vloeiend, maar goed verstaanbaar. De vrouw achter de kraam knikte bewonderend.
"Eigenlijk zijn wij een beetje trots op je. Je krijgt een beloning van ons. Je mag kiezen: Nu een rolletje drop of straks thuis: wat anders."
"Ik wil allebei."
"Jij wilt wel veel. Maar goed. Vooruit dan maar."
Links en rechts kreeg hij een tikje op zijn billen.
Twee vingers en duim van Marit werkten soepel en elegant samen zodat hij spoot als een fonteintje. Leena klapte enthousiast. Zij had de hele tijd zijn hand vastgehouden en haar andere hand op zijn voorhoofd gelegd en gestreeld. Net als een zuster die een zieke troost.
"Dat wil ik ook. Dat wil ik ook leren" Zij sprong op het bed heen en weer.
"Leer mij dat. Leer mij dat."
"Straks. Na het eten. Eerst moet hij recuperen", legde zij haar vriendin geduldig uit.
Zo'n ouwe man heeft niet meer zo veel testosteron als toen hij nog jong was. Zij spelde het als een schooljuf: "tes-tos-te-ron". "Gelukkig maar, want dan zijn ze soms niet te houden. Anders hadden we geen rust."
Half recuperend hoorde hij wat er gezegd werd. Tussen zijn oogleden door zag hij hen die kimono's van ruwe zijde aantrekken. Tevreden constateerde hij dat hij precies de juiste maten aan Hong Kong had doorgegeven.
feedback van andere lezers- GoNo2
Niet mijn ding, het boeit me niet, seks in verhalen is passé hé? Als ik over seks wil fantaseren koop ik wel de Playboy, staan leuke verhalen en mooie fotootjes in.
Maar ieder z'n meug zei de boer en hij kroop op z'n varken...
pieter: Noël,
Dank je voor je feedback. Maar de vergelijking met 'Ieder zijn meug....' vind ik niet helemaal gepast.
Vriendelijke groet,
Pieter. - Koyaanisqatsi
Niks zo moeilijk als seks boeiend maken in literatuur. Verder ben ik gaandeweg mijn interesse verloren, maar dat ligt aan mij: ik lees deze stijl van verhalen immers nooit. Tegelijkertijd ben ik er zeker van dat ze over het algemeen beter aanslaan dan mijn hersenspinsels. Dus zou ik maar niet wakker liggen van mijn weggevloeide aandacht. ;-)
pieter: Doe ik ook niet; wakker liggen. Het klopt dat het moeilijk is om iets liefs, opwindend en teder goed te beschrijven. Want de afslag naar pornografie is zo genomen. En dat wil ik juist voorkomen.
Groet,
Pieter.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   0 stem(men), 0%Goed: 2 stem(men), 100%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
