|
< terug
Inwijding nieuwe woning
Inwijding nieuwe woning en De volgende ochtend horen bij elkaar.
Als je het wilt lezen, begin dan met Inwijding nieuwe woning.
Ben benieuwd wat jullie er van vinden.
Dat kon hij deze vrijdagnacht er niet bij hebben. Hij moest en zou doorslapen. De verhuizing vorige week was eigenlijk een makkie geweest. Natuurlijk hadden Marit en Leena hem geholpen. Zijn voormalige personal assistant had een pan soep en brood voor de verhuizers gebracht. En, praktisch als ze was, ook wat wegwerpkommen en -bestek.
"Want je zal zien dat die altijd in de laatste doos zitten."
Er was niet eens een verhuiswagen aan te pas gekomen. Vier keer rijden met Leena's Volvo station wagon was voldoende geweest. Het nieuwe bed en de matras waren precies op tijd afgeleverd en ook nog eens voor niks de trap opgesjouwd. Leena had het zó gearrangeerd dat die meubels uit haar magazijn - die anders daar toch maar stonden te verstoffen - door een paar 'mannetjes' rechtstreeks op hun nieuwe bestemming werden geplaatst. Natuurlijk wisten die mannen dat wij zij deden niet helemaal koosjer was. Kon hun niks schelen, zij hadden er zelfs zichtbaar lol in.
"Er wordt altijd van ons verwacht dat wij ons flexibel opstellen", had een van hen gezegd, "dus dan doen we dat."
Hij wilde hen de man € 20 geven.
"Nergens voor nodig, service van de zaak."
Dus eigenlijk was alles meegevallen. Toch was hij bekaf. Sang Diu had ook weer door zijn hoofd gespookt. Alsof hij met het betrekken van deze woning definitief afstand van haar deed. Zij hadden elkaar plechtig beloofd elk hun eigen, nieuwe, weg te gaan. Zonder elkaar dus. De omstandigheden lieten geen andere oplossing toe. Samen hadden ze gehuild. Het was dus goed wat hij deed, maar toch voelde het niet zo.
Daarbij kwam ook nog eens dat het op het werk berendruk was. Nog veel drukker dan het normaal al was. Alles had natuurlijk gisteren klaar moeten zijn, iedereen liep gestresst door elkaar heen. Marit, Leena en nog een klein aantal mensen lieten zich niet gek maken en werkten rustig door. Uiteindelijk was het hem gelukt orde in de chaos te scheppen en er voor te zorgen dat een ieder al zijn aandacht op zijn eigen klus richtte. Alles liep weer zoals het behoorde te lopen. Bij een beetje doorvragen hier en daar bleek dat de set designer de boel had lopen opjutten en ontregelen. Op zo'n manier dat hij altijd buiten schot bleef; iemand had hem ooit zelfs 'zo integer' genoemd. Samen met zijn toekomstige co-production designer was hij op de man afgestapt.
"Voor de nieuwe productie mogen wij zelf ons team samenstellen."
De man keek triomfantelijk, alsof het vanzelfsprekend was dat hij daarin een centrale rol zou hebben.
"We delen je vast mee dat jij daar nièt bijzit. Je kunt natuurlijk spatsies maken, gaan zieken en je onderknuppels weer op stang jagen. Dat kan natuurlijk."
Zijn collega vulde aan: "Maar weet wèl dat wij iets van jou weten wat je vrouw en je schoonvader nog niet weten."
Hij legde de nadruk op het woord nog. Ze wisten in feite helemaal niks compromitterends van die man, maar een beetje bluffen wil nog wel eens helpen.
Later had de general manager hem terloops een complimentje gegeven. Maar hij was afgepeigerd. De hele week had hij slecht geslapen. Zowat elk uur werd hij wakker, dacht dan aan alles wat er nog gebeuren moest en hoe dat te regelen; zodat het ook daadwerkelijk gebeurde. Uiteindelijk viel hij dan weer in slaap en een uur later was hij weer wakker en begon alles opnieuw.
Daarom hij anderhalve pil genomen. Want anders zou hij de volgende dag er als een soort zombie bijlopen en er niets uit zijn handen gekomen zijn. Dat kon hij zich niet veroorloven want zondag had hij al voor een groot deel gereserveerd voor het voorbereiden van de presentatie op maandagochtend. Daar zouden veel geldschieters bij aanwezig zijn. Dus dat was de reden dat hij al om half acht dat slaapmiddel met een glas wodka had ingenomen. Die combinatie hielp goed, binnen vijf minuten lag hij uitgeteld.
Zo troffen Marit en Leena hem dan ook aan.
Als verrassing wilden zij de nieuwe woning inwijden en hadden daarvoor twee flessen gekoelde champagne en lekkere hapjes meegenomen. Hij had hen vooraf een eigen sleutel gegeven, handig bij de verhuizing. Hij verwachtte niet dat zij die terug zouden geven. Vond-ie niet erg.
Ze schrokken zich rot. Hij lag er bij alsof hij dood was. En ze zagen ook dat medicijndoosje en die wodkafles. Marit begon aan hem te trekken en te schudden. Leena zocht op haar iPhone wat dat voor pillen waren. Dat viel niet mee want op het doosje stonden alleen maar Chinese karakters, toch vond ze ook iets in het Latijnse schrift. Uiteindelijk kreeg Marit hem wakker. Half verdoofd legde hij uit dat het een slaappil was en toen hij hun bange gezichten zag, legde hij uit dat hij géén zelfmoordpoging had gedaan, maar gewoon eens goed wilde slapen. Ze hoefden zich niet ongerust te maken. Morgenochtend zou hij zo fris als een hoentje zijn. In de verte hoorde hij hen nog zeggen dat zij hem wilden verrassen. Daarna liet die pil zich niet meer van zijn werk afhouden en was hij weer van de wereld.
Met bijna rituele bewegingen schoven zij hem naar het midden van het bed en dekten hem toe. Leena prikte Marit in haar schouder en wees op de hoofdkussens, het waren er meer dan twee.
feedback van andere lezers- GoNo2
Gepast of ongepast, ik lig er niet van wakker. Ik catalogeer het onder vrije meningsuiting!
pieter: Noël,
Slaap maar goed. Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is.
Vriendelijke groet,
Pieter. - Koyaanisqatsi
even verder lezen
pieter: Fijn dat je verder gelezen hebt, met de daarbij horende feedback.
Groet,
Pieter.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 2Uitstekend:   0 stem(men), 0%Goed: 2 stem(men), 100%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
