|
< terug
Mao.
Mao
Veertien was ik toen ik in het fabriek moest gaan werken.
Zestien was ik toen de maoïsten mij vonden.
In de jeugdclub waar toekomstige intellectuelen in een jaren 60tig jaren roes waren. De arbeiders en studenten strijd. De maoïsten vonden mij, ze vroegen of ik wilde mee op pad gaan om mijn mede arbeiders te overtuigen van de revolutie.
Een tijd later stond ik in een straat met een student maoïst voor een arbeider.
De arbeider stond voor zijn sociale woning naast een stukje gras zijn nieuwe auto in te zepen. Zeer revolutie gezind zag hij er niet uit. In mijn puber brein dacht ik dat er iets niet klopte.
Een tijd later begreep ik het opeens. De student had in een groter huis met een grotere tuin gewoond. In een grotere auto rondgereden, door zijn vader die hij hartstochtelijk haatte. Die student moest met mij mee voor controle omdat ik niks mocht zeggen die niet in het rode boekje van Mao stond.
En dan de naam A.M.A.D.A. Alle macht aan de arbeiders. Ik werkte als arbeider en dacht als die Kloyos waarmee ik werk de macht krijgen ik mocht er niet aan denken. Wanneer de arbeider drukker opeens gaat beslissen wat de schrijver mag schrijven is het einde in zicht. Later ontmoete ik een student die zeer positief vertelde over zijn vakantie in een fabriek. Natuurlijk, hij kon na zijn vakantie er weer weg. Arbeiders kunnen er niet weg. Nog later in de aula van de K.U.L. amadezen samen met een mijnwerker die een brief voorlas over zijn werk. Dat was duidelijk hij had die brief niet geschreven. Die amadezen wilden die mijnwerker terug in de mijnen. De idioten zelf pasten ze voor het vuile werk. Ze wilden die mens terug de stoflong in. Hetzelfde gebeurde met het dorp van Wim Sonneveld geschreven door een stadsbewoner die in een landelijk dorp op verlof was in dat liefelijke dorp. Hij had er nooit gewoond hij wist niks over de incest, de eeuwenoude ruziënde vetes, het latente feodale bestaan van die dorps bewoners. Ondertussen is er van het arbeidersparadijs niet veel overgeschoten. China is een kapitalistische dictatuur geworden. Cuba is een dictatuur. Venezuela een maffia staat door dat geknoei heeft men in Brazilië gekozen voor een religieuze dictatuur. Gelijkheid vrijheid broederschap? De maoïsten in België komen uit de missionarisen wereld.
Eerst was er de missionarissen, dan waren er die de opleiding volgden in de sociale school in Heverlee en Kortrijk de atheïsten die begonnen de 4de wereldbeweging, de strijd voor armen uit de onderontwikkelings landen. Na de mijnstakingen in Limburg besefte men dat er ook hier in België veel armoede heerste. Wat vertaald werd in de 3de wereldbeweging die overging in amada. De atheïstische missionarissen. Ondertussen is de student de maoïst van het begin van het verhaal CEO in de firma van papa.
|
