naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Uit het leven van een Draak 3

door Draakje

3. Ontmoetingen

Cuanatha ademde stilletjes uit. De barst in het ei werd groter, en plots stak een blauw drakenneusje naar buiten. Het werd algauw gevolgd door de rest van het jong, dat op zijn hoede bleef zitten en Cuanatha nieuwsgierig maar behoedzaam in zich opnam. De moederdraak hield haar afstand terwijl ze haar jong bekeek. Het was helderblauw van kleur, zoals de hemel op een zonovergoten namiddag. Donkerdere accenten versierden zijn voor en achterklauwen, zijn neus, tippen van de oren en de tippen van de rugvinnen die van zijn hoofd tot op het puntje van zijn staart doorliepen. Heldergroene ogen staarden uit de met mini hoorns versierde oogkassen, de verticale pupillen wijd open in het schemerige licht van de grot. Op zijn schedel prijkte nog meer hoorns die in de loop van zijn leven alleen maar groter en scherper zouden worden. Zijn vleugels, nu nog verkreukt en zonder kracht om hem te dragen, waren bijna wit van kleur, met diezelfde donkerblauwe uitlopers naar de randen toe. Het was een prachtig jong.
Cuanatha trompetterde zachtjes een laag, uitnodigend geluid. Het jong had haar net zo goed bestudeerd als zij hem, het was tijd dat ze nu echt kennis maakten. Het jong spitste zijn oren bij het geluid en hield vragend zijn hoofd schuin, maar verroerde zich niet en hield zijn ogen strak op Cuanatha gericht.
Wat een voorzichtig jong, dacht ze. Ze herhaalde de roep. Draken hadden een aangeboren kennis van de zangerige, hese taal die ze spraken, maar de kennis sluimerde en moest wakker gemaakt worden. Deze roep, deze geboorteroep, zette het herinneringsproces in gang. Spoedig zou het jong in staat zijn te communiceren, de verfijning van een gesprek voeren kwam zoals bij alle wezens door praktische beoefening.
Het jong echode het geluid. Voorzichtig benaderde hij Cuanatha, die zich doodstil hield. Ze had van in het begin aangevoeld dat dit jong het op zijn manier zou doen, en op geen enkele andere manier. Gewoonlijk was het de moederdraak die het eerste contact aanbracht, die het jong opving na de ontsnapping vanuit het ei en het troostte en kalmeerde in de nieuwe, angstaanjagende wereld waarin het plots was terechtgekomen. Deze hier had de rollen gewoon omgedraaid. Hij benaderde Cuanatha, snuffelde aan haar, trippelde langzaam langs haar heen terwijl hij haar volledig in zich opnam. Toen ging hij op een afstandje van haar zitten, wierp een snelle blik op zichzelf, en zong toen :
"Moeder."
Cuanatha glimlachte. Het was tijd. Langzaam, om haar jong niet op te schrikken, kwam ze naar hem toe. Ze vleide zich naast hem neer, draaide haar lange groene staart om hem heen en antwoordde :
"Ar-Hynn."
Het kleine draakje keek op naar Cuanatha. Zijn hart zong.
"Ar-hynn," herhaalde hij, "de geheimzinnige. Ja, dat past me wel."
En hij grijnsde terug naar zijn moeder.

feedback van andere lezers

• Ghislaine
  Mooi sfeerbeeld van de kennismaking tussen moeder en kind. Leest vlot en in opbouw prima.
  Draakje: Bedankt!
• waterklok1
  mooi beschreven! Prachtig stukje...
  ik vind het wel een beetje raar dat het pasgeboren draakje de betekennis van zijn naam weet...
  maar ja raar zijn die schepsel wel ... zo worden ze althans beschreven..;)
  kus
  lot
  
  Draakje: 't Is dan ook een bijzonder jong, hé ;-)
  Merciekes!
• geertje
  "Het was helderblauw van kleur, zoals de hemel op een zonovergoten namiddag"
  
  Cindy, ik vind het heerlijk dat je de kleuren van het jong zo tot in detail beschrijft...o.a. door het gebruik van bovenstaande mooie zin.
  -het "respect hebben voor elkaars eigenheid" zit heel zichtbaar in jouw verhaal, zonder moraliserend te zijn...het is gewoon ingebed in je verhaal
  
  heel mooi, liefdevol, teder en krachtig beschreven, vanuit het gevoel en beeld van de personages. dat heb je heel knap gedaan....héél graag gelezen en genoten....
  mooie namen overigens,
  je bent beslist een draakjes specialist
  
  liefs, geertje
  Draakje: Bedankt, Geertje...Een draakjes-liefhebber in elk geval...
• VickyLievens
  hele mooie beschrijvingen en uitdrukkingen!
  
  PS: NOG EEN VERVOLG!!!! NOG EEN VERVOLG!!!! NOG EEN VERVOLG!!!! NOG EEN VERVOLG!!!! NOG EEN VERVOLG!!!! ...
  
  groetjes Vicky
  Draakje: Jaaaaaaaa-aaaaaaaaaaaaaaaaa ;-)
  Mercie!
• RolandBergeys
  Mooi, toch even dit:
  
  -mini hoorns?... kleine hoorns, piepkleine, is dat niet beter in de sfeer?
  
  -de kennis sluimerde en moest wakker gemaakt worden: dat sluimeren hoeft niet, vind ik;
  
  -wat nogal verwarrend is, in de vorige delen en nu (tot de laatste zinnen dan): het jong, en hij. Ofwel ga je continu door met "het" als je het erover hebt (verkieslijk, denk ik, met alle spraakkundige gevolgen dat zoiets kan hebben), ofwel maak je vroeger duidelijk dat het om een jongetje, een mannetje gaat, met andere regels tot gevolg).
  
  Maar vooral: je verhaal intrigeert.
  Draakje: Dank je, ik neem het (alweer) in overweging...
• Henny
  Mooie beschrijvingen en de rest is al gezegd. Ik ga gewoon naar het volgende deel.
  Draakje: Okido :)