naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Pinkeltje

door Vardar

Er was een een heel klein ventje, slechts twee duimen hoog. Pinkeltje was zijn naam.
Pinkeltje had van een schat gehoord die heel diep verborgen was in de aarde. Deze schat zou hem rijk maken en dus besloot Pinkeltje op een dag naar de schat te graven.
Hij groef in de bossen tussen de bomen en onder de bladeren maar vond geen schat.
Hij groef op het strand in de zee in het water maar vond geen schat.
Hij groef bij regen en bij wind. Soms regende het hard, soms regende het zacht.
Soms waaide het hard, soms waaide het zacht. Maar nooit vond hij de schat.
Hij groef bij zon en hij groef bij maan, hij groef dag en nacht maar vond geen schat.
Hij groef heel diep tot het midden van de aarde waar hij een vuurbal vond. Maar hij vond geen schat.
Hij groef nog verder, voorbij de vuurbal, tot de andere kant van de aarde, maar toch vond geen schat.
Tot hij daar een meisje zag, ze glimlachte zo mooi dat hij dacht "dit is mijn schat".
Pinkeltje vroeg haar met zich mee te gaan en hij beloofde "nooit meer zal ik graven op zoek naar de schat want jouw glimlach is mijn grootste schat".